Íslendingur


Íslendingur - 06.04.1967, Blaðsíða 3

Íslendingur - 06.04.1967, Blaðsíða 3
LEIKFELAG AKUREYRAR: „Á ÚTLEIД eftir Sutton Vane „Á ú<leið“, svipmynd. Ljósm.: É. S. Sjötugur: Einar Siffurðéson fulltrúi cJ LEIKFÉLAG AKUREYRAR frumsýndi sl. laugardag leikrit- áð „Á útleið“ eftir Englending- inn Sutton Vane, sem samið var um 1920 og byggist, að því er sagan segir, á persónulegri reynslu Vane. Hann barðist í brezka hernum í heimsstyrjöld inni fyrri, særðist hættulega og var meðvitundarlaus nokkrar vikur. Upp úr því á hann að hafa skrifað leikritið. I Svo mikið er víst, að hér er um að ræða sérkennilegt leik- húsverk. Það lýsir blátt áfram innsýn höfundar á æðri svið, sem svo eru kölluð, en veldur samt talsverðum heilabrotum hjá leikhúsgestum. Þungt og létt er fellt saman í rás leiksins og gerir það hann vissulega til muna áheyrilegri. Þetta leikrit hefur verið sýnt hér á Akureyri tvisvar áður, 1926 og 1935. Þótti það þá nokk ur viðburður og mun svo enn. Þýðing leikritsins er eftir Jakoh J. Smára, leikmynd gerði Sigurgeir Hilmar, leiktjöld mál aði Aðalsteinn Vestmann og leiktjaldasmiður var Kolbeinn Ogmundsson. Hárgreiðslu ann- ast Ásta Kröyer og ljóstameist- ÞESSA dagana er verið að gera eina breytingu á llljómsveit Jngimars Eydals. Erla Stefáns- dóttir hætti að syngja með hljómsveitinni um síðustu helgi, eftir að hafa starfað í henni sl. hálft annað ár. Við tekur nú í vikunni Helena Eyjólfsdóttir, sem löngu er orð- in landskunn fyrir söng sinn. Eins og kunnugt er, var Hel- ena söngkona með Atlantic- kvartett, en hann lék í Alþýðu- húsinu um árabil. Síðustu árin hefur hún svo sungið í Reykja- vik, fyrst með Hljómsveit Svavars Gests, síðar með Hljóm sveit Finns Eydals. Það gleður áreiðanlega hina íjöldamörgu gesti Sjálfstæðis- hússins á Akureyri, að þegar skuli svo vel skipað í það skarð, sem myndaðist við það að Erla hætti, en hún hefur notið mik- jlla vinsælda þann tíma sem hún hefur starfað þai- í Hljóm- sveit Ingimars. Þá má geta þess, að í ráði mun vera útgáfa nýrrar hljóm- plötu með söng Helenu og leik Hljómsveitar Ingimars Eydals. Helena hefur á undanfömum árum sungið inn á margar ari er Árni Valur Viggósson. Búninga gerðu María Árnadótt ir og Ásthildur Skúladóttir. Tónlist er felld um leikinn. Það er Philip Jenkins, sem leik ur af segulbandi hina stór- fallegu Pathetique sónötu Beet hovens, en upptöku annaðist Björgvin Júníusson. Ágúst Kvaran stjórnar „Á út leið“ að þessu sinni. Hefur hon- um tekizt með mikilli prýði að draga fram kosti og kynjar leik ritsins. Rennur það fram svo til snurðulaust í ágætri umgerð. Leikendurnir 9 eiga þar og sinn hlut að máli, en varla verður gert upp á milli þeirra svo að nokkru nemi. Þeir eru: Harald- ur Sigurðsson (Scrubby), Rósa Júlíusdóttir (Anna), Páll Snorrason (Henry), Sæmundur Guðvinsson (Tom Prior), Kristjana Jónsdóttir (frú Clive den Banks), Marinó Þorsteins- son (séra William Duke), Þór- halla Þorsteinsdóttir (frú Mid- get), Jóhann Ogmundsson (Lingley) og Jóhann Daníels- son (séra Frank Thomson). Hér er á ferðinni merkilegt og forvitnilegt leikrit í ágætum flutningi Leikfélags Akureyrar. hljómplötur, sem notið hafa mikilla vinsælda. Má því búast við skemmtilegri og athyglis- verðri plötu, þegar bæði Helena og Hljómsveit Ingimars eiga í hlut. Helena Eyjólfsdóttir. HJNN 1. þ. m. varð Einar Sig- urðsson verðlagsfulltrúi hér í bæ sjötugur. Einar er Reykvík- ingur að ætt og uppeldi. For- eldrar hans voru þau hjónin Helga Einarsdóttir og Sigurítur Jónsson bókbindari og bókaút- gefandi, kunnur og ágætur iðn- aðarmaður. (Innan sviga og til gamans má geta þess, að Sig- urður var hálfbróðir Júníusar Jónssonar fyrrum bæjarverk- stjóra, sem allir fulltíða Akur- eyringar kannast við.) Einar fór komungur til náms í Verzlunarskóla íslands og lauk þaðan prófi aðeins 17 ára gamall. Síðan hafa verzlunar- (störf lengst af verið hans at- .vinna, þótt hann hafi vissulega komið víðar við. Ungur að ár- um sigldi hann frá Siglufirði til Noregs. Þar dvaldi hann um fjögurra ára skeið og fór þá. m. a. í víking til selfanga í Norður-íshafið. Hefur hann frá mörgum íshafsævintýrum að segja og sumum ærið kaldsöm- um. Frá Noregi barst hann svo til kóngsins Kaupmannahafnar. og með dönskum dvaldi hann í heil 8 ár. Þar vann hann hjá heildsölufirma, lengst af isem deildarstjóri og kynníist þar öll um völundarhúsum verzlunar- málanna, enda er hann óefað með allra færustu mönnum í sinni grein. Aftur flutti hann sig til föðurlandsins, og þá. Reykjavíkur, 1928, en hingað til bæjarins kom hann 1934 og var hér um árabil forstjóri heild- verzlunar Náthan & Olsen. Síð asta áratuginn hefur hann ver- ið fulltrúi verðlagsstjóra hér í Einar Sigurðsson. bæ-ogvið Eyjafjörð. Nánar skal hér ekki rakinn starfsferill Ein ars Sigurðssonar, þótt margt fleira mætti segja. Það var ekki ætlun min með þesum fáu línum, að segja ævi- sögu, heldur fyrst og fremst að þakka honum fyrir mikil og all löng kynni, samstaxf og vin- áttu. Einar Sigurðsson er sá pei-sónuleiki, sem ég held allir hafi gott aí að kynnast, og meti því meir sem kynnin verða meiri. Hann er öruggur og ötull i hvexju staxfi, ákveðinn og haiðskeyttur þegar því er að skipta, en alltaí sanngjam cg samningagóður, sé samkomu- lagsleiðin fær. Hann er starfs- glaður, bjartsýnn og reifur á hverju sem gengur. Hann á áreiðanlega íætur að rekjas dýpst í þann menningai jaiðveg, sem gert heíur fslendinga að fslendingum fyrr og síðar. Einar hefur orðið að þola langt og mikið sjúkdómsstríð. Fýrir 18 árum veiktist hann af berklum og háði um árabil tví- sýna baráttu við hinn hvíts. dauða. Tvívegis gekk hann und. ir stórar skurðaðgerðir (höggn- ingu) og ber nánast örkuml þar af. En aldrei hefúr-Einar látið bugazt. Sálarró' hans og harka er slík, að vel hefði hann sómt: sér á velli með þeim fornköpp- um, er brosandi rifu örvar úr hjarta sér og gengu óhaltir meðan báðir fætur -voru jafn- langir. Það er einatt haft á orði. meðal kunningja hans, að fléstir mundu dauðir, sem þrætt hefðui sömu sjúkdómsbraut, en Einar bognar aldrei fyrr en hanri, brestur um þvert. Slíkur mað- ur er hann. Ég flyt honum og hans ágætu. konu, Helgu Jónsdóttur, mínan innilegustu þakkir og kveðju: í tilefni tímamótanna. R. G. Sn. — lierb. Breyfing á Hljómsveif Ingimars KJALLABIN RÍKISÚTVARPIÐ - Hljóðvarp, Sjónvarp m. m. Rikisútvarpið hefur stund- um borið á góma hér í Kjall- aranum, eins og víðar, enda gefast án cfa endalaust tilefni til að ræða um þá stofnun, eðli málsins samkværat. Nú stendur yfir mikil og merkileg nýsköpun hjá Rikis- útvarpinu. Til viðbótar hljóð- varpinu er verið að koma á fót sjónvarpi. Hljóðvarpið er löngu orðið samgróið þjóðlífinu. Enn eru þó brotalamir á dreifingu þess um landið. Sjónvarpið er nýtt af nálinni og nær enn aðeins til byggðar syðra. Það er því verk að vinna, að gera þessi fjölmiðlunartæki þjóðarinnar að raunverulegri alþjóðar- eign. Við það duga engin vettlingatök. Samtímis nýsköpuninni hef- ur dagskrá hljóðvarpsins iarið batnandi, fjölbreytni i efnis- vali og flutningi hefur aukizt. Þó er alls ekki nóg að gert í þá átt. Fréttaflutning, þætti og. erindi þarf að sækja jöfnum höndum út á land og til Reykjavíkursvæðisins. Það er margsannað að þetta er hægt, ef viljann vantar ekki. En það þarf að taka til hendinni, svo að einhver mynd verði á. Sjónvarpið hefur á ýmsan hátt skotið hljóðvarpinu ref fyrir rass með efnissöfnun úti á landi, sent staifsmenn sína viða og náð góðum fréttum og pistlum, sem farið hafa fram hjá hljóðvarpinu. En varðandi iasta þætti o: þ. u. 1. er sjón- varpið við sama heygarðshom ið og hljóðvarpið, a. m. k. enn sem komið er. Þvi er þetta gert að sérstöku umræðuefni hér í Kjallaran- um, að fjölmiðlunartækin geta átt einna drýgstan þátt í að efla skilning þjóðarinnar á högum sínum, gagnkvæman skilning mslli þéttbýlis og strjálbýlis og jafnvel létta und ir með þeim, sem vinna að mótun eðlilegrar stefnu í byggðaþróun. Það er ílókið og umfangsmikið verkefni, obb- anum af almenningi illskiljan- legt, og því er það sérstaklega áríðandi, að hljóðvarp og sjón varp ræki hlutvcrk sitt af kost gæfni sem alþjóðareign fyrir alþjóðarhag. S ÍSLENDINGUE,

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.