Íslendingur - Ísafold - 07.07.1971, Blaðsíða 5

ISLENDINGUR-lSAFOLD - MIÐVIKUÐAGUR 7. JÚLl 1971. 5
Þar drýpur
sitt hvað
af hverju strái
BLAÐAMANNAFERÐ TIL FRANKFURT
MEÐ FLUGFÉLAGI ISLANDS Nokkrir úr hópnum á horni götu I Sánkti Pálshverfi Hainborgar,
sem ber nafnið „hið mikla frelsi“ með rentu.
Við, flottnefndir blaðamenn frá ýmsum lands-
hornum, vissum mætavel af hvers konar völdum
við fengum að líta Lorelei-klettinn við Rín og
lakast á hendur mikla reisu um tvær stórborgir
Þýzkalands. Hér var Flugfélag Islands að verki
og þess þörfustu þjónar. Tilefnið var opnun nýrr-
ar flugleiðar til Frankfurt, sem bættist í starfsemi
flugfélagsins fyrir skömmu, en þangað flýgur það
nú beint þotuflug á hverjum laugardegi. Skemmst
er frá því að segja, að þessi ferð var hin ánægju-
legasta í hvívetna og frá hendi Flugfélags ís-
lands hin höfðinglegasta, undir frábærri stjórn
Sveins Sæmundssonar, blaðafulltrúa. Sú stutta
reisusaga, sem hér birtist, er fyrst og fremst ætl-
uð til þess að vekja athygli þeirra, sem kost eiga
á að ferðast um þessar slóðir, á ýmsu því, sem
fyrir okkur bar á ferðinni, ef það mætti verða
þeim til leiðbeiningar um ferðaáætlun.
• DYR HEIMSBYGGÐARINNAR
Fyrir allar aldir héldu ferðalangar út á Reykja-
víkurflugvöll, þaðan til Keflavikur um borð í
Gullfaxa og eftir fáar ldukkustundir í þægind-
um við framúrskarandi meðlæti og umönnun flug
freyja var komið alla leið til kóngsins Kaup-
mannahafnar. Þar var drukkin krús af öli. Sum-
ir minntust Jóns Hreggviðssonar, sem fékk fing-
urgull Snéefríðar íslandssólar með þeim ummæl-
um að kaupa skyldi hann sé fyrir það krús af
öli á þessum slóðum nokkru fyrr. Aðrir hlustuðu
vel á stutt ágrip af ferðaáætlun í skrifstofu Flug-
félags íslands. Að bragði var svo haldið af stað
í tveimur bifreiðum áleiðis til Hamborgar, sem
þýzkir nefna dyr heimsbyggðarinnar, og var rétt-
nefni, þegar skip önnuðust alla flutninga milli
landa, en er nú síðra, því segja má að Frankfurt
hafi hazlað sér völl við hlið Hamborgar á því
sviði vegna flughafnarinnar. Á leiðinni gafst okk
ur fimmtánmenningunum kostur á að virða fyrir
okkur frjósama akra og gróin tún suður yfir
dönsku eyjarnar og borða íslandssíld um borð
í mikilli ferju, sem flutti okkur yfir til Þýzka-
lands. Skammt var þá til dyra heimsbyggðarinnar
og þar komum við á nýtt hótel, sem heitir Alte
Wache, og er það með svipuðum þægindum og
nýrri hótel hér heima og hliðstæðum verðflokki.
• DAGUR I LÍFI HAMBORGAR
Flamborg er einkum fræg um víða veröld fyrir
næturlíf. Það gafst okkur ferðalöngum kostur á
að skoða álengdar og sannfærast um að sú frægð
er verðskulduð. Flestum kom þó á óvart, hvað
Hamborg er mikil heimsborg að öðru leyti og
snyrtileg í hvívetna. Við kynntumst einum degi
í lífi þessarar borgar .Því miður gafst að sjálf-
sögðu ekki tími til þess að skoða þessa miklu
borg nákvæmlega, en fyrri hluta dags var farið
í skoðunarferð og litið á helztu mannvirki og
sögufrægar stofnanir á landi, m. a. risastóra
styttu af járnkanzlaranum Bismarc, en síðari
hluta dagsins var farin skoðunarferð um höfn-
ina í boði hafnarstjórnar. Þar gaf m. a. að líta
nýtízkulegar bryggjur fyrir svonefnda gámaflutn-
jnga (container) og athygli vakti eitt skipa Eim-
skipafélagsins, sem þar var í þurrkví. Síðla um
kvöld var dagur í lífi Hamborgar liðinn og
snemma morguns var ekið af stað áleiði stil Rín-
ardals og Riidesheim, en þar var áformað að
gista.
Tveir kollegar frá Akureyri, E. D. og L. B. Har.
• ÞAR DRÝPUR SITT HVAÐ
AF HVERJU STRÁI
Nú hófst mikill akstur á hraðbrautum Þýzka-
lands, sem munu meðal þeirra beztu í heirni.
Kom svo, að Rínardalur blasti við augum í hita-
mystrinu. Sá dalur er frægur fyrir náttúrufegurð,
Lorelei og vínrækt, aok Rínar, sem jafnvel ís-
lenzk skáld hafa ort um, og ekki var örgrannt
um að bættust vísur í þessari ferð. Segja má,
að sitthvað drjúpi af hverju strái um þessar
slóðir. Sagt er, að það sé fallegt á Hvítárbökk-
Bjarni Þórðarson, Neskaupstað, og Lárus Har-
aldsson, Akureyri, með bjarghring þjóðarskút-
unnar. Myndin tekin í höfninni í Hamborg.
um, þegar vel veiðist, en í Rínardalnum er fal-
legt bæði þegar vel árar til vínyrkju og jafnvel
þótt svo sé ekki. Þótt íslenzkir blaðaferðalangar
hafi verið að því komnir að bráðna, má fullyrða,
að allir hefðu viljað leggja mikinn svita og þorsta
á sig til þess að slcoða þennan undurfagra dal,
virða fyrir sér Loreleiklettinn, syngja ,,ég veit ei
af hvers konar völdum“, og stanza svo við Rín,
þar serh tuttugu aldar Lorelei bar þeim svala-
drykk á leiðinni, horfandi á undarlegustu far-
kosti sigla upp og niður þessa frægu elfur.
• Á SVIFBRAUT YFIR VÍNEKRUR
I Rúdesheim var gist í veiðihöll (Jagtschloss),
sem er hátt uppi í hlíð Rínardalsins. Þar munu
hertogar hafa dválizt fyrrum og skotið öll býsn
af villibráð, ef dæma má af hausum skepnanna,
sem steypt hafa verið í gips og hanga þar uppi
um alla veggi. Þessi höll er notaleg, eins og mörg
gömul hús, stílfalleg og í undurfögru umhverfi.
Morguninn eftir fórum við í stutta flugferð með
svifbraut niður að bænum Rúdesheim yfir vín-
ekrur og skóga. Það var óviðjafnanlég flugferð
og svifbrautin af þeirri gerð, sem við þyrfcum
til þess að komast beina leið upp á Vindheima-
jökul úr Hlíðarfjalli, en það er víst önnur saga.
Frá Rúdesheim, sem er bráðfallegur lítill bær við
Rín, fórum við þó ekki án þess að líta þangað
kvöldið áður. Þar er eitt sérkennilegasta um-
hverfi, gamalla húsa og mjóstræta, sem um get-
ur, sérstakur léttur blær glaums og gleði, eins og
gerðist hér á árum áður á gömlu-dansa-böllun-
um á Fróni. I stuttri en þaðan af skemmtilegri
götu í þessum bæ er stiginn dans og drukkið létt
Rínarvín í hverju húsinu sérkennilegra, með glöð-
um söng og betri ,,stemmingu“ en gefur á öðrum
stöðum. Þetta er, bæði fyrir þessar sakir og sér-
kenna, bær, sem mælt er með að menn heimsæki,
ef þeir eiga ferð um þessar slóðir. Með það
kveðjum við Rúdesheim .... að sinqi.
• HEIM SKAL HALDIÐ
Heim skyldi haldið frá Frankfurt, sem er ein-
ungis í um það bil klukkustundar akstur frá
Rúdesheim. Þar var lítill kostur á öðru en að
verzla ofurlítið, sem þó virtist ekki mikill fjár-
hagslegur ávinningur. Or ferðalögum þykir þó
jafnan gott að hafa eitthvað meðferðis fyrir þá
úr íjölskyldunni, senr heima sitja. Einn ferða-
langanna var snjallastur og frumlegastur í inn-
kaupum .Hann keypti föt á sjálfan sig og fullyrti
að það þætti konunni sinni vænzt um! Ekki var
þess getið, hvort sú væri rauðsokka eður ei, enda
slíkt látið liggja milli hluta í þessari reisu. Heim
var flogið á tæplega þrem kluklaistundum utan
úr hjarta Evrópu og hefði það einhvern tíma þótt
vel af sér vikið. Hér skal staðar numið þessari
frásögn af reisu blaðamanna, en þó ekki látið
hjá líða að þakka þeim ferðafélögum og F. I., en
sér í lagi Sveini Sæmundssyni fyrir skemmtilega
ferð í hvívetna. — L.