Faxi - 01.08.1977, Blaðsíða 6

IFÆXl
Útgefandi: Málfundafélagið Faxi, Keflavík
Ritstjóri: Magnús Gíslason
Blaðstjórn:Jón Tómasson, Jón Pétur
Guðmundsson, Ragnar Guðleifsson
Auglýsingarstjóri: Jón Pétur Guðmundsson
Setning: Tölvusetning
Umbrot, litgreining, offsetfilmur og plötur:
Prisma sf.
Offsetprentun: Hafnarprent
Voði í verum.
Sá grunur leitar á hugi manna hér í verstöðvum á Reykjanesskaganum að
mikil vá sé fyrir dyrum í aðal atvinnuvegi okkar suðurnesjamanna —
sjávarútveginum — sem stór hluti íbúanna á allt undir að geti staðið með
blóma.
Þrátt fyrir ótrúlega góðar gæftir og meiri róðrafjölda en nokkru sinni er
hægt að vænta, þá er afli mjög lítill og útkoma útgerðarinnar því nánast á
heljarþröm — þegar á heildina er litið.
Hvað veldur?
Það er augljóst að útgerð og áhöfn eiga það undir aflamagni og gæðum
aflans hvort hægt er að stunda þennan atvinnuveg.
Nú hefur það gerst að aflabrestur sverfur stíft að þessum mönnum. Af
náttúrlegum ástæðum, s.s. veðurfari og útkomu úr klaki síðustu ára geta
vertíðir orðið lélegar, en nú er ástæðan greinilega önnur. Fiskimiðin eru
ofnotuð. Rányrkja af versta tagi á sér stað víðast hvar umhverfis landið. Við
höfum megna andúð á Bretum og öðrum, sem við töldum að væru að ýta
íslensku atvinnu- og menningarlífi þar með, út á kaidan klaka með ágangi í
fiskistofna hér við land.
Hver hefði trúað því meðan barist var við Bretann í tveimur þorskastríð-
um — meðan Iíf og limir fjöldamargra íslenskra sjómanna voru í háska
staddir við að verja garðinn okkar (landhelgina) svo að hann mætti
blómgast, bera arð og færa okkur farsæld og hamingju, að varla væru
sjóræningjarnir horfnir af miðunum þegar íslenskar hetjur færu með herör
um allan sjó og dræpu allt stórt og smátt án tillits til arðsemi á veiðiferðinni
hvað þá heldur að hugsað væri fyrir morgundcginum. Og blóðugast og
ótrúlegast er að þessar hetjur okkar skuli ekki einu sinni fara að lögum —
þó að skynsemina vanti — vera inni á friðuðum svæðum og með
gereyðingarveiðarfæri. Þeir, sem það gera varpa vanheiðri á íslcnska
sjómannastétt og valda krabbameini í þjóðarbúinu.
Varúðarleysi og vandræðaskapur ríkisstjórnarinnar í fiskveiðimálum
verður varla afsakaður. Hvar er sá íslendingur, sem veit ekki að kýrin, sem
slátrað er í dag verður ekki mjólkuð á morgun.
Jón Tómasson
LIÓSA1YNDASTOFA SUÐURNESJA
Hafnargata 79, Kcflavík
Sími 2930 - Pósthólf 70
LJÓSRITUNART ÆKI
HANDA
BÓKASAFNINU.
Síöan bæjarbókasafn Keflavíkur
flutti í nýja húsnæðið við Mánagötu
hefur notkun þess farið hraðvaxandi.
Skólanemar koma þar mikið og ekki
fækkar almenntum notendum með
vaxandi byggð.
Eitt af brýnustu nauðsynjamálum
bókasafnsins er að fengin séu hand^
því ljósritunartæki, sem þannig eru
gerð, að hægt sé að mynda í einu
heila opnu úr bundinni bók.
Slík tæki eru til í öllum stærri
bókasöfnum landsins og hafa fyrir
löngu sannað ágæti sitt. Þau eru að
vísu dýr, en spara mikinn tíma og
fyrirhöfn þeim er nota safnið.
Nokkrum orðum langar mig að
skjóta hér inn í um bókakostinn.
Æskilegt er að fá hann aukinn. Ég á
þá við ýmiss undirstöðurit. Sem dæmi
get ég nefnt: íslenzkt fornbréfasafn,
Alþingis- og Stjórnartíðindi, komplett
og í góðu bandi.
íslenskt fornbréfasafn hefur komiö
út frá árinu 1857 hjá Hinu íslenzka
bókmenntafélagi. Jón Sigurðsson
hófst handa um útgáfu þess og sá um
tvö fyrstu bindin. Síðan hefur oltið á
ýmsu um framhald þessa mikla rit-
verks.
Safnið hefur inni að halda ýmiss
bréf, máldaga, dóma og jarðaskjöl og
flest er varðar ísland og Islendinga frá
landnámstíð.
Sama er að segja um Alþingistíð-
indi. Þau hafa komið út samfleytt frá
1845 og eru ærinn bunki auk þess aö
vera torgæt.
Ritin eru dýr og svo fyrirferðamikil
að ofviða er hverjum einstaklingi að
eignast þau nema hann sé þess fjáð-
ari. En almenningur á alla jafna ekki
aðgang að einkasöfnum, þannig að
safnrit sem hér um ræðir eru bezt
geymd á opinberum söfnum.
Ég skora á ráðamenn bæjarins að
auka fjárveitingu bókasafnsins i
Keflavík til kaupa á ofangreindu.
Skúli Magnússon
6 — FAXI