Faxi - 01.07.1980, Síða 18

Þegar Sæborgina vantaði
Það var árið 1924, fyrstu dag-
ana í janúar, að við fórum í róður
á m.b. Sæborgu, ásamt fleiri
bátum frá Keflavík. Sæborgin
var þá aðeins 9 tonn.
Það var suö-austan bræla. Við
héldum í norö-vestur af Garö-
skaga í Vk tíma. Á útleið var
kominn talsverður stormur og
þungur sjór.
Þegar út á miðin var komið,
voru menn kallaðir upp á dekk,
til þess aö leggja lóðina. En
þegar við erum nýbyrjaðir að
leggja, höfðum lagt 4 bjóð, var
komið það vont veður, að ég
ákvað að hætta við að leggja
meira. Ljósbauja var nú látin út
og andæft við baujuna þar til
draga skyldi lóðina.
Um nóttina herti hann veðrið
og um morguninn, í birtingu, er
við komum upþ á dekk til þess
að draga lóðina, var komið rok
og blindbylur, mjög vont veður.
Okkur gekk vel að ná endabauj-
unni og draga endafæriö, og var
það gert uþp jafnóðum og dreg-
ið var. En á meðan endastjórinn
var leystur frá, lagði sé sem
færið gerði upp, það frá sér á
vélarhúsið, en þá kom sjór á
bátinn, svo hann valt á hliðina,
og færið rann útyfirlunninguna,
í sjóinn, og fór uppgert í skrúf-
una, og þar meö stöðvaöist
vélin. Ég var ekki nógu fljótur að
kúpla frá.
Allan daginn var veðrið svo
vont, að við gátum ekkert skorið
úr skrúfunni og um dimmumótin
var það svo, að við gátum ekki
staöið á dekkinu, við urðum að
skríöa, svo var rokið mikið. - En
til þess að verja bátinn áföllum
og hann sneri sem mest upp í
sjóiwwr settum við út drifakkeri
bundið í trossu og tvo liði af
keðlu, svo báturinn var nú
rólegri.
SÆBORGIN, eftir að hún var stækkuö, lengd og boröhækkuð. Hún var þó 13tonn. Hún var
byggö 1913af Otta Guömundssyni, Reykjavík og var þáum9tonn. Hún varseld til Ptreksfjarö-
ar um 1930 og þar mun hún hafa boriO beinin.
Fengum viö marga svala dífuna,
þegar báturinn skellti rassinum í
sjóinn og við fórum í kaf.
En þetta hafðist nú smám
saman, aö pikka úrskrúfunni, og
eitthvað losnaði meö því að snúa
öxlinum. Við vorum allan daginn
meðan bjart var að eiga viö þetta
og náðum þó ekki öllu. En svo
sáum við ekki lengur til, því það
fór að dimma. Þá tókum viö þaö
ráð að gefa vélinni alveg fulla
olíu og kúpla að, og þar með reif
skrúfan af sér það sem eftir var,
svona að mestu leyti. Og þá var
nú farið að halda í land, og gekk
þaö sæmilega vel.
Við vorum aöeins 4 á bátnum í
þessum róðri. Auk mín voru
þeir þessir: Eiríkur Sigurðsson
vélstjóri, Magnús Sigurðsson,
Framnesi, háseti, og Ólafur S.
Lárusson háseti, allir úr Keflavík.
Arinbjörn Þorvaröarson var há-
seti á bátnum, en hann gat ekki
farið þennan róður, kona hans
var að ala barn.
Á þessum tímum var engin
talstöð komin í bátana og því
ekkert hægt að láta vita af sér.
Björgunarskipið Geir var
fengið til að leita að okkur og
Ingiber Ólafsson var með. Þeir
Sumarið 1931 fór ég til fisk-
veiöa við Austurland á vélbátn-
um Ólafi Magnússyni. Hann var
22 smálestir og var með stærstu
bátum hér á þessum tíma.
Ég átti hlut í bátnum ásamt
bræörunum Albert, Ingiber og
Guðmundi Helga Ólafssonum,
og Ólafi V. Ófeigssyni, kaup-
manni í Keflavík.
Skipstjóri ábátnumvarAlbert,
ég var stýrimaður, Sigurður
Gíslason vélstjóri, Sigurjón
Kristjánsson kokkur, og Þórar-
inn Kristinsson háseti.
Við Austurland veiddum við
leituðu að okkur allan daginn,
fram í myrkur, en fundu okkur
ekki. Þetta kvöld átti að vera
jólatrésskemmtun, en henni var
frestað, vegna þess að okkur
vantaði.
með dragnót. Veiði var heldur
treg, en það sem veiddist, var
lagt upp í togara sem voru frá
Englandi og lágu inni áfjörðun-
um, Vopnafiröi, Seyðisfirði eöa
Norðfirði. Við vorum við þessar
veiðar þar til seinast i septem-
ber, að haldiö var heim á leið.
Við fórum frá Seyðisfirði og
héldum norður fyrir land. Á leið-
inni köstuðum við nokkrum
sinnum, á Gunnólfsfirði, Bakka-
firði og víðar. f lestinni höfðum
við nú 60 kOrfur af rauðsprettu i
ís, sem viö ætluöum að selja á
leiðinni heim, á Siglufirði eða á
Minnisstæð sjóferð
Marga svala dýfu
Þetta vonskuveður hélst alla
nóttina af suð-suðaustri, fram í
birtingu. Þá skánaði veðrið og
breytti um átt, gekk í norður eða
norð-austur. Þá fórum við að
búa okkur út í aö reyna að skera
úr skrúfunni, því við höfðum hníf
á löngu skafti, sem til þess var
ætlaður. Það var erfitt verk við
að eiga, bæði vegna þéss að sjór
var ókyrr og svo var gaflhekk á
Sæborginni og því mjög erfið
aðstaöa. Það kom í hlut okkar
Eiríks Sigurðssonar, sem var
vélstjóri á bátnum. Við skárum
úr til skiptis, vorum hálfir fyrir
utan borðstokkinn og héldum í
fæturna hvor á öðrum til skiptis.
SKIPVERJAR Á M/B SÆBORGU:
Erlendur Jónsson, Eirlkur Sigurösson, Magnús Sigurösson,
skipstjóri vélstjóri háseti
Ólafur S. Lárusson,
háseti
FAXI - 98