Faxi - 01.10.1981, Síða 13

+ Karl Eyjólfsson
Verkstjóri - Minning
Farinn að heilsu og saddur líf-
daga kvaddi Karl Eyjólfsson
þennan heim, að morgni 14.
ágúst sl., og hafði hann þá um
nokkurn tima legið raenulítill á
Sjúkrahúsinu í Keflavík.
Karl var borinn og barnfædd-
ur Keflvikingur. Hann fæddist á
gamlársdag árið 1898 í Garðs-
horni, sem þá var lítið kot, sem
stóð við aðalgötu þorpsins.
Foreldrar hans voru hjónin
Guðrún Egilsdóttir, sem fædd
var í Bakkakoti á Álftanesi 10.
ágúst 1866, dáin 9. janúar 1941,
og Eyjólfur Þórarinsson formað-
ur, sem fæddur var á Leirum
undir Eyjafjöllum 4. júní 1867,
dáinn 31. desember 1931. Elstu
systkini Karls sem upp komust,
voru Þórarinn, Guðrún og Jón,
en yngri en Karl voru Halldóra,
Eyjólfur og Egill. Þau systkinin
stofnuðu öll heimili hér í Kefla-
vík og ólu hérsinn aldur, að Hall-
dóru undanskilinni, en hún bjóá
Bollagörðum á Seltjarnarnesi.
Nú þegar Karl er allur, eru öll
systkinin frá Garðshorni horfin
af sjónarsviðinu og gengin á vit
feðra sinna og minnir það okkur
á það órofa lögmál, aö kynslóðir
koma og fara.
Að sjálfsögðu mótaöist Karl,
eins og aðrir á hans reki, af þeim
kringumstæðum og tækifærum,
sem buðust hjá almúgafólki hér
um slóðir á þeirri tíð. í Keflavík
þeirra tíma var það sjórinn sem
helst var mænt til vonaraugum
og fæstir voru nema hálfharn-
aðir unglingar þegar byrjað var
að taka til hendinni og rétta þeim
eldri hjálþarhönd við að afla
fanga til heimilisins. Þá þótti
gott að eiga áraskip, matjurta-
garð og nokkrar kindur og
hænsni. Slíkt heimili mátti
kallast vel í sveit sett og þannig
var staðið aö búi hjá foreldrum
Karls á uppvaxtarárum hans.
Svo komu vélbátarnir til sög-
unnar, en áraskipin hurfu af
sjónarsviðinu og með þeim sá
þrældómur og öryggisleysi sem
þeim fylgdi. Því var eðlilegt aö
þeirsem um þærmundirvoru að
hefja sinn sjómannsferil litu
framtíðina björtum augum.
Lengst af sína sjómannstíð var
Karl í skiþrúmi hjá Jóni bróður
sínum, fyrst á vélbátnum Stakk
og síðar á opnum vélbátum. Síð-
ustu áratugina var Karl umboðs-
maöur Eimskipafélags íslands
og verkstjóri við fermingu og af-
fermingu flutningaskipa í Kefla-
víkurhöfn á meðan heilsa leyfði.
Á þeim vettvangi kynntust
margir Karli verkstjóar, því um
höfnina hefur lífæð þeirrar
Keflavíkur, sem nú er, lengstum
legið.
Karl var hár maður vexti og
samsvaraði sér vel. Hann var
hreinn og beinn í fasi og fram-
göngu. Skoðun sína setti hann
fram tæpitungulaust, jafnt um
menn og málefni og gat þá oft
verið ómyrkur í máli og fastur
fyrir. Yfirleitt var engin logn-
molla yfir þeim umræðum, sem
hann blandaði sér í, því hann var
ófeiminn aö koma sínum
skoðunum á framfæri og verja
sitt mál ef honum þótti með
þurfa. Blandaði hann þá oft inn í
umræðurnar glettni og stríðni,
ef sá vargállinn á honum. Komið
gat fyrir að stríðni og stífni Karls
virkaði fráhrindandi á ókunn-
uga og engum duldist að hann
var skaþmaður mikill. Lundin
var hörð og mundin hraust, en
undir niðri var Karl öðlingur í
raun, og þeir sem best til þekktu
vissu, að oft þjónaði harka yfir-
borðsins þeim tilgangi að hylja
hans innri mann, sem oft á tíð-
um varviðkvæmurogsár-sárari
en honum þótti sæma að sæist.
Kona Karls, Hólmfriður Ein-
arsdóttir, dó í ágústmánuði
1963. Hólmfriöur var ættuð úr
Höfnunum, hin ágætasta kona.
Hún var stór isniðum bæði í sjón
og raun. Þau hjónin hófu ung
sinn búskap og réðust fljótlega í
þaö að kaupa lítiö hús, sem
nefndist Strýt. Síðar reistu þau á
þeim stað myndarlegt hús, Aðal-
götu 2, en alla tíð voru þau
kennd við Strýt.
Börn þeirra sem upp komust,
eru Hulda, Gunnlaugur, Fríður
og Guöbjörg. Eina dóttur misstu
þau á barnsaldri, sem Guðbjörg
hét. Auk sinna barna ólu þau
uþp dótturson sinn, Karl G. Sæv-
ar.
Eftir að Hólmfríður dó hélt
Guðbjörg heimili með föður sín-
um meðan heilsan leyfði að
hann dveldi heima, og gekk
gamli maðurinn Karli Hólm.syni
Guðbjargar, í fööur stað. öll eru
börnin búsett hér í Keflavík
nema Fríður, sem ung fluttist til
Bandaríkjanna og býr hún þar.
Á uppvaxtarárum mínum má
segja að ,,Strýt“ hafi verið mitt
annað heimili, því við Karl Sævar
vorum óaðskiljanlegir leikfélag-
ar. Á þeim árum kynntist ég
þeim Karli og Hólmfríði og heim-
ili þeirra mest og best, og þau
kynni munu alla tíð endurkasta í
huga mínum skærum minning-
um f rá liðinni tíð. Hlýja hjónanna
í garð fóstursonarins gekk alltaf
jafnt yfir okkur leikfélaga hans.
Hollráð þeirra og handleiðsla
miðaði að því aö búaokkursem
best undir lífsbaráttuna. Styrkti
okkur í því að læra aö meta hið
góða og göfuga, en forðast hitt
sem afvegaleiðir.
Bróðurkærleikur Jóns föður
míns og Karls var mikill og ein-
lægur, enda samgangur þeirra
og samvinna lengst af náin og
aöeins steinsnar á milli heimil-
anna. Og nú þegar hugurinn
reikartil þess sem fengist varviö
þegar tóm gafst frá amstri hvers-
dagsleikans, leita þær sterkt á
hugann, minningarnar um það,
þegar Karl sat yfir spilum, því
spilagleði hans og þeirra bræðra
var mikil og sönn.
Frá vöggu til grafar lá leiö
Karls um Aðalgötu í Keflavík.
Um miðbik götunnar stóð vagga
hans forðum. Niðurundirsjó bjó
hann sér og sínum heimili og nú
þegar hann er allur hefur hann
hlotið sitt hinsta hvílurúm viö
hlið konu sinnar í Kirkjugarðin-
um efst við Aðalgötu.
Útför Karls var gerð frá Kefla-
víkurkirkju 22. ágúst sl. að við-
stöddu fjölmennu skylduliði og
vinum. Blessuö sé minning
Karls Eyjólfssonar.
Drottinn gefi dánum ró,
hinum líkn sem lifa.
Krlstján A. Jónsson
Mynd þessi er tekin 1905 af Stefáni M. Bergmann. Hann setti hér fyrstur manna á stofn Ijósmyndastofu. Var þaö
1904 i skúr vió Klapparstíginn, sem síðar var breytt og er nú Klapparstígur 3. Myndin er tekin frá þeim stað og sýnir
húsin við Hafnargötu vestureftir. Húsin eru þessi: Hluti af húsi Helga Eiríkssonar bakara, það brann 1908.Ágrunni
þess byggði svo Skúli Högnason hús sitt, sem enn stendur. Hús Einars Jónssonar, hrepþstjóra sem svo var nefndur.
BjóhanniþessuhúsienseldiþaðsvoJúlíusiKr. Einarssyni frá Grindavík. Þorsteinn Þorsteinsson keypti síðar
húsið og var það um áraskeiö þekktsem Þorsteinsbúð. (dag heitir hús þetta „Leikhólmi". „Hótelið", svo var nefnt
næsta hús. Þar hafði verið, fyrir aldamót, rekin greiðasala um skeið, síðan höfðu margir átt þar heima, þartilStefán
Bergmann keypti það og hóf búskap og flutti Ijósmyndastofu sina á loftið. Hann lét gera kvist á austurþekju með
glugga miklum. Hús þetta brann 1911 og þar fór forgöröum allt filmusafn og Ijósmyndatæki Stefáns ásamt fleiru.
Árna Geirshús, en Árni Geir og Sigurður Þóroddssynir höföu keypt næsta hús við Hóteliðog nefnt það Bræðrahús.
Þeir byrjuðu að búa í því 1899. Nafn þetta festist ekki við húsið, heldur Arna Geirs hús. Áður hafði hús þetta veriö
kallað Assistenshús, því Knudtzsonsverslun hafði látið byggja það fyrir búðarþjóna sina. Síðast bjó í húsi þessu á
þessum stað Þorvaldur frá Kothúsum. Eftir hans dag var það flutt út á Kirkjuveg og stendur nú æði breytt á horni
Kirkjuvegar og Vesturbrautar. Þá sést á gaflinn á „Svartapakkhúsinu" og svo Norðfjörðshús, nú hús UMFK, ásamt
útihúsum.
FAXI - 133