Faxi - 01.10.1999, Qupperneq 20

FAXI (IkfiíliiT I!)!)!)
Málfundafélag Njarðvíkur
Þann 16. núvember 1913
gerðist sá nierki atburður að
stofnað var málfundafélag í
Innri-Njarðvík. Verður nú tíundað
það sem skráð var í fundargerðar-
bók félagsins.
Þeir sem stofnuðu félagið voru eftirtald-
ir:
Agúst Pálmason, Narfakoti
Kristinn Jóel Magnússon, Garðbæ
Sigurbjöm Magnússon, Garðbæ
Aðalsteinn Magnússon, Hólmfastkoti
Þorbergur Magnússon, Hólmfastkoti
Gunnar Guðmundsson, Móum
Fyrir stofnfundinn var Agúst Pálmason
kjörinn formaður og Kristinn J. Magnússon
ritari. Formaður næsta fundar var kjörinn
Sigurbjöm Magnússon og framsögumenn
næsta fundar þeir Sigurbjörn Magnússon
og Aðalsteinn Magnússon.
Annar fundur í félaginu var haldinn
strax næsta kvöld, eða þann 17. nóvember.
Voru allir félagsmenn mættir og var Krist-
inn Magnússon kosinn ritari. Framsaga
Aðalsteins nefndist „Hvaða veiðarfæri er
hentugast til að ná í fiskinn." Taldi liann
botnvörpu vera besta veiðarfæri er menn
notuðu nú þar sem á engan hátt væri eins
hægt að ná í ftskinn eins og í botnvörpu.
Taldi hann einnig að trollarar með botn-
vörpu væru bestu gróðafyrirtækin. Agúst
Pálmason talaði um að handfærin myndu
verða happasælust framvegis eins og að
undanfömu þar sem þau væru langbilleg-
ustu veiðarfærin og að allir gætu náð nokk-
umveginn jafnt í fiskinn með því móti, þeir
sem á annað borð stunduðu það. En aftur á
móti gætu ekki nema ríkir og vel stöndugir
menn og milljónafélög keypt trollarana.
Margir fleiri tóku til máls um þetta efni
og voru allir á móti trollurunum þar sem
þeir ekki einungis eyðilögðu fiskinn um
leið og þeir rótuðu upp botninum. Ekki nóg
með það, heldur eyðilögðu þeir allskyns
veiðarfæri, bæði fyrir smábátum og mótor-
bátum. Síðan var borin upp svolátandi til-
laga:
„Eiga trollvörpur að vera aðalveiðarfær-
in framvegis við Island.“ Voru greidd at-
kvæði um tillöguna og var hún felld með
fjómm atkvæðum gegn einu.
Framsögu sína nefndi Kristinn Magnús-
son: „Eigum við að efla íslenska íþrótt sem
mest.“ Taldi hann bestu leiðina til að efla
íþróttina sem best væri að stofna félög eins
og enda hefði verið gert víða, en það væri
ekki nóg nafnið félag, félagið yrði að bera
nafn með réttu. Það er að segja, það yrði að
vera sannur félagsskapur á milli manna og
samtökin góð.
Ágúst Pálmason tók í sama strenginn og
taldi það fyrsta skilyrðið til að félög gætu
staðist, það væri sannur félagsskapur.
Margt fleira var um mál þetta talað og urðu
umræður allar í þá átt er fyrr er umgetið.
Tillaga um að annað mál væri tekið fyrir
og var hún felld með 3 atkvæðum gegn 2.
Var síðan fundi slitið.
3. FUNDUR
Hann var haldinn 20. nóvember og voru
allir félagsmenn mættir, fundargjörð frá
síðasta fundi var lesin upp og samþykkt.
Framsöguefni framsögumanns, Ágústs
Pálmasonar, var: „Hvort eru tún hér við
sjávarsíðuna betri en til sveita." Ágúst taldi
tún til sveita mun betri en hér við sjó en
hvað áburð hér við sjó áhrærði taldi hann
heppilegast að brúka annað hvort góða
mykju eða gamlan þara sem sjórinn væri
vel siginn úr. Sigurjón Magnússon hélt
fram sem góðum áburði úthræðrðum grá-
sleppuhrognum þar sem þau gæfu frá sér
fitu. Þorbergur Magnússon áleit heppileg-
ast að brúka mykju þar sem hún væri al-
gengust áburðartegundin og hefði alltaf
reynst vel. Gunnar Guðmundsson aftur á
móti hélt með alslags þorskslori þar sem
t.d. um sumartímann maðkaði og fitan sigi
úr því ofan í jörðina og maðkamir losuðu
jarðveginn. Margt fleira var um mál þetta
rætt og ræddi m.a. Ágúst Pálmason um
hvers vegna heiðin hér væri ónýtari nú en
áður og hélt hann að það væri vegna þess
hve mikið hefði verið af því gjört að rífa
lyng og mosa áður fyrr en sem betur fer
væri því að mestu leyti hætt nú.
Kristinn Magnússon var á sama máli,
hélt að heiðin gæti verið ónýtari nú en áður
fyrr af mikilli beit og óstjómlegs lyngs- og
mosarifrildis þar sem ekki einungis hefði
verið rifið í poka og poka, heldur hefði ver-
ið rifið eins og af sjálfsagðri skyldu upp á
marga hesta - sem sagt frá hverjum bæ,
mosi og lyng til eldsneytis og svo beitilyng
handa skepnunum. Þessu næst var umræð-
um frestað um þetta mál og kosnir fram-
sögumenn til næsta fundar þeir Þorbergur
Magnússon og Sigurbjöm Magnússon. Var
síðan fundi frestað.
4.FUNDUR
Hann var haldinn 23. nóvember og voru
allir félagsmenn mættir. Fundargjörð síð-
asta fundar var lesin upp og samþykkt.
Ræðuefni Þorbergs Magnússonar fram-
sögumanns var: „Hvað er best að vera:
Bamakennari, kaupmaður eða skósmiður."
Áleit Þorbergur best að vera kaupmaður
vegna þess að hann héldi að það væri gott
gróðafyrirtæki. Aðalsteinn Magnússon liélt
fram kennarastéttinni sem góðri atvinnu,
sagði hann að það væri hæg og góð staða
68 FAXI