Straumar - 01.05.1929, Qupperneq 3

STRAUMAR
MÁNAÐARRIT UM KRISTINDÓM OG TRÚMÁL
3. árt>
Reykjavik, i mai 19i!9
5. tbl.
Trú kanversku konunnar.
(Kafli úr prjedikun eftir síra Knút Arngrímsson).
Það er ekki ótítt á vorum dögum, að heyra kristna
menn vera að tala um, að þessi eða hinn sé trúaður mað-
ur, en annar vantrúaður. Því skal ekki neitað, að þetta er
að því leyti satt, að trúin er mismunandi mikil hjá mönn-
unum. En ef vér veitum því athygli, hvað það er, sem
menn þykjast geta þekt þetta á, — þekt sundur trúaða
menn og vantrúaða, komumst vér all-oft að þeirri sorg-
legu niðurstöðu, að skiftimarkið, sem við er miðað er yfir-
borðslegt og vægast sag't ófullnægjandi. Oss er altaf næsta
mikil hætta búin af því að dæma alt og alla eftir ytra
borði.
Virðum fyrir oss menn, sem láta sér umhugað um að
afla sér fræðslu urn trúarbrögðin. Þeir kynna sér vand-
lega kenningar og trúarsetningar. Þeir geta verið kost-
gæfnir við lestur ritningarinnar og kunnað mörg fögur
orð og ummæli Jesú, og guðshugmyndir slíkra manna geta
verið háleitar og þroskaðar.
En virðum síðan í öðru lagi fyrir oss menn, sem
leggja stund á fagra breytni. Þeir brjóta aldrei settar
reglur. Þeir eru grandvarir í hegðun sinni og þeir eru
guðræknir, biðja til guðs, ganga i guðshús, eru í bi’eytni
sinni við náungann góðgjarnir og friðsamir, jafnvel fórn-
fúsir.
Eg efa ekki, að vér myndum kalla báða þessa flokka
trúaða menn. Og vér megurn síst neita því, að þeir scu
á mjög réttri leið, stefni að fögru takmarki með lífi sínu,
og megi finna í þeirra hóp margar fagrar fyrirmyndir,