Árblik - 01.05.1930, Blaðsíða 2
2
A R B LIK
í hverja átt, sem hún bendir og
hver, sem hún er. Þeir játa
hiklaust, aö þeim geti yfirsjest
í mörgu og að engin líkindi sjeu
til að þeir hafi höndlað allan
sannleika í nokkurri grein.
En þeir telja sig hafa komist
nœr honum að sumu leyti en
aðrir menn. 0g þetta finst þeim
hafa gert líf þeirra auðugra og
sjálfa þá ánægðari.
þess vegna langar þá að miðla
öðrum eitthvað af þessari reynslu
sinni og gera sitt til að aðrir
menn reyni að afla sjer hennar.
Fjarhrif.
— o —
Það eru ekki nema tveir, þrír
tngir ára siðan að það þótti al-
ment meirí en lítil fáviska, að
halda því fram, að fjarhrif (tele-
pathy) ætti sjer stað. En síðan
þráðlausu skeytin, þráðlausa firð-
talið og útvarpið er orðið svo
að segja daglegt brauð í öllum
menningarlöndum, þykir þetta,
að skynjanir berast milli manna,
alls ekkert efunarmál. Þorri
allra mentaðra manna telur lík-
legt, að það gerist og fjöldi
manna er sannfærður um að svo
sje. Það er jafnvel svo nú, að
menn gripa oft og einatt til þessa
til þe88 að skýra það, er þeim
þykir enn ótrúlegra á svipuðu
sviði. „Það er bara hugsana-
flutningur" segja menn til þess
að komast hjá að kannast við
að framliðnir menn geri vart
við sig.
Spíritistablaðið „Light“ segir
t. d. frá þvi nýlega, að miðill-
inn Vout Peters (sem komið hef-
ur hingað til landsíns) hafi hald-
ið skygnisfundi fyrir skömmu á
Enlaudi sem tókust sjerstaklega
vel og ritað var um í blöðum
þar. „Þegar til alls kemur*
stóð í einu blaðinu, sem sent
hafði þangað fulllrúa sinn, „þeg-
ar til alls kemur, þarf þetta ekki
að vera annað en hugsanaflutn-
ingur". Ó nei — ekki annað —
en það er nú töluvert.
Fjöldi manna hefur eitthvað
af þessu að segja, ef þeir veita
því eftirtekt og vilja kannast
við það.
Jeg gæti sagt frá ýmsum dæm-
um úr sjálfs min reynslu.
Það er líklega oftar, að það
sem menn skynja á þennan hátt
stafi af því, sem vekur sterkar
geðshræringar. En það er alls
ekki altaf. Jeg skal nefna eitt
dæmi af sjálfum mjer.
Það var seint um kvöld, kl,
milli tólf og eitt að jeg sat ein-
samall í stofu minni, afarsokk-
inn niður í að lesa bók. Jeg
vissi eins og sagt er hvorki i