Árbók 1931 - 1932 - 01.01.1931, Qupperneq 60

58
fylgir óJiikað og einarðlega fram liinni frjálsu verzl-
unarstefnu, og eg held að enginn félagi myndi rétta
uj)]) liönd gegn því að kaupmannaverzlun og kaup-
félagaverzlun, eigi að njóta nákvæmlega sömu
réttinda. —
Athugum nú í örstuttum dráttum, livernig mál-
um horfir nú við. Fyrst þjóðlega hliðin: Frá þvi
að verzlun var gefin frjáls hér á landi og fram á
þennan dag, hefir að heita má tekizt, smátt og
smátt, að gera stéttina innlenda, og þar með er
grundvöllurinn lagður. Gangur viðskij)tanna: Þeg-
ar um útflutning er að ræða, ræður islenzki kauj)-
maðurinn litlu meiru en því, á livaða markaði hann
hýður vöruna, (en hann reynir að koma henni á
neyzlumarkaðinn milliliðalaust) .Einnig ræður hann
farkostinum, sem varan er flutt á, ef um „c.i.f.“-
sölu er að ræða. Þegar um „f.o.b.“-sölu ræðir, ræð-
ur kaupandi öllu um flutning vörunnar, og þá reyn-
ir livað mest á dugnað seljandans, að reyna að
láta kauj)anda hagnýta sér íslenzkan farkost. Vit-
anlega ræður kaupandinn í reyndinni þvi, hvort
salan er cif eða fob, og venjulega skiptir þetla svo
mildu máli fyrir öll atvik, að því verður ekki
liaggað.
Að sama skapi, sem hinn erlendi kaupandi Jiefir
öll ráð seljanda í liendi sér, ])egar um útflutning
ræðir, þá liefir íslenzkur kauj)andi öll ráð seljanda
i hendi sér, þegar ræðir um innflutning liingað.
Það er því öflun vörunnar og öll meðferð henn-
ar þar til hún er seld neytanda, sem er prófsteinn
á það, hvort kauþandi eða innflytjandi getur með