Boðberi - 01.01.1921, Blaðsíða 3
þ j ó ð a r v o r r a r e f t i r 18 (í 4, en liinir lilutarnir,
sem fjalla um kirkjulif, afreksverksraenn i bókmentum
og þegnfjelagslegar og stjórnlegar framfarir Danmerkur,
koma iit á þessu og næsta ári.
Bækur þessar hafa fjelagsmenn fengið ókeypis eða
mjög vægu verði, en hvemig það og bókaútgáfan verð-
ur framvegis veltur á þátttöku manna og gjöldum þeirra
til fjelagsins. Ætti hver sá maður, sem skilur gagnsemi
þessa fjelagsskapar og þá sjerstaklega bókaútgáfunnar,
að telja sjer skylt og vera ljúft að styðja málefnið og ger-
ast fjelagi. En sjerstaklega skal hjer beint athygli lestr-
arfjelaga að þessum slcemtilegu og fröðlegu bókum.
Jón Ófeigsson.
Skrifstofan.
Eitt af fyrstii verkum Dansk-íslenska fjelagsins, er það
var stofnað, var að konm á fót skrifstofu, og skal hjér.
í fáum orðum skýrt frá tilgangi hennar og starfsemi
þenna tíina, sem hún liefur staðið.
Tilgangur hennar er sjerstaklega, auk starfa þeirra,
sem fjelagsskapurinn sjálfur liefur beinlínis í för með sjer
(innheimta og reikningsskil ársgjalda, útbýting fjelagsrita
o. s. frv.), að leiðbeina öllum íslendingum, er íéita henn-
ai’, eftir því sem hægt er, finna handa þeim dvalarstaði,
vísa þeim á menn eða skrifstofur, ef þeir koma td þess
að leita sjer að atvinnu, útvega námsfólki verustaði í
sumarleyfum þess, og í stuttu máli gera alt, sem frekast
er íiiu, !iI þess að fólki, seni fer hjeðan til Danmerkur
og engan á að, veitist sem auðveldast að ná því marki
það Ueppir að, )g gildir þetta jafnt um alla, hvort
sem þeir '■ni meðlimir i Unsk-íslenska fjelagsins eða eigi.
A mtiua íiátt vimnir skrifotofon að því oð leiðbeina
Dönum þeim, er til íslands sækja og lilc.tr er ástatt um,
a id-. ' sem hún svarar fúslega öllum fyrirspurnum,
sein lienni berast og snerta upplýsingar um íslensk eða
dönsk málefni.
Einn liðurinn í starfsemi Dansk-íslenska fjelagsins til
aukinnar viðkynningar hvorrar þjóðarinnar á annari eru
fyrirlestrar og fundahöld um fræðandi efni úr nútímalífi
þjóðanna, og sjer skrifstofan um undirbúning þeirra og
framkvæmd á þeim.
iTm vöxt og viðgang skrifstofunnar mætti skrifa langt
mál, en hjei' skal aðeins látið nægja að benda á að hún
hefur sýnt á sjer öll einkenni heilbrigðrar og þróttmikillar
stofnunar, og moira að segja stundum tekið slíkum vexti
að þaö hefu^ oft- og tíðum verið áhyggjuefni stjórnarinn-
ar (og er jainvel enn), hvernig liægt væri að útvega
henni viðunanlegt húsnæði, því að húsnæðiseklan í Kaup-
mannahöfn var um eitt skeið engu minni en hjer. Þetta
var þó raunar ekki annað en gleöilegur vottur þess hve
fjelagið efidist, og áþreifanleg sönnun þess, að öll starf-
semi þess væri ekki óthnabær og hefði fullan tilverurjett.
Fyrstu 2 árin hafði skrifstofan aðeins eitt lítið lier-
bergi og fyrst framan af aðeins opið tvisvar í viku. En
menn voru, sem betur fór, fijótir að læra að meta starf-
semi hennar, og' jukust störfin svo jafnt og þjett, að brátt
varð nauðsynlegt að lengja starfstímann að mun og aulca
starfskraftana, og reyndist þó hvorttveggja ónóg áður en
langt um leið.
Verulegum stakkaskiftum tók skrifstofan fyrst seinni
pai’t sumarsins 1919, er tðkst að ná i B allgóð herbergi
á heppilegum stað í borginni, Nýhavn, nálægt Charlotten-
borg. Þá varð og sú breyting á rekstri hennar, að tek-
inn var sjerstakur skrifstofustjóri, enda störfin orðin æði
umsvifamikil. Varð ritai'i dönsku deildarinnar hr. Aage
Meyer-Benedictsen fyrir valinu, og hefur hann veitt henni
forstöðu síðan. Hefur hann 1 fastan aðstoðarmann og auk
þess aukamenn þegar mikið er að gera. Er nú í ráði að
koma þar upp lestrar- og samkomustofu fyrir Islendinga,
sem dvelja í Höfn, og er þá kominn fyrsti vísir þess,
sem ennþá er í hillingum en rætist vonandi áður en
langt um líður: Islandshúss í Kaupmannahöfn.
Jeg vona, að þeim, sem lesa þessar línur, verði full-
ljóst hversu mikils virði það sje oss íslendingum að hafa
slíka sístarfandi stol'nun í Kaupmannahöfn. Vjer erum
enn og verðum um langt skeiö í nánustu sambandi við
Dani allra erlendra þjóða. Þangað leita fiestir námsmenn
vorir, sem ekki stunda nám hjer við háskólami. Þangað
leita verslunarmenn vorir og iðnaðarmenn til frekara
náms, og sívaxandi fjöldi karla og kvenna leitar þangað
eftir atvinnu eða fræðslu. All-ílestir þessara manna eru
lítt efnum búnir, og sumir hvei’ir eiga „formælendur fá“.
Þeim er því hver stundin dýi’mæt, og þeir mega síst
verða fyrir vonbrigðum. En þessa menn og. yfirleitt alla,
sem til Danmerkur fara, vil jeg biðja að hafa liugfast,
að í Nýhavn er skrifstofa Danslc-islenska fjelagsins, er
lætur þeim í tje allar þær upplýsingar, leiðbeiningar og
hjálp, sem þeir æskja og unt er er að veita, þeim að
kostnaðarlausu að öllu leyti öðru en því, að lita þar inn,
eða senda henni línu. Magmís Jochumsson.
Dansk-íslenska fjelagið
og islenskir sfúdenfar og námsfólk i Danmöeku.
Eitt af þvi fyrsta, sem Dánsk-íslenska fjelagið í anda
stefnuskrár sinnar ásetti sjer að vinna að, var að koma
islenskmn stndentum og öðru islensku námsfólki í Dan-
mörku i nánari kynni við dönsku þjóðiná.
Þótt töluvert sje breytt frá þeim tíma, þegar flestir eða
allir embættismenn landsins sóttu einvörðungu mentun
sína til Danmerkur, þá eru enn margir og munu
um langt skeið verða margir — að minsta kosti meðan
sambandslögii. eru í gildi — sem sækja mentun sína til
sambandsþjóðarinnar.
En lengi fyltu stjórnmáladeilur liugi ungra námsmanna;
þeir hópuðu sig saman og vildu sem minst mök eiga við
Dani, hirtu ekkert um að kynnast þjóðinni. Þeir hjeldu
kyrru fyrii’ í borginni og það var hreinasta undantekning
ef þeir komust út í sveit þar. I stað þess að koma með
víðari sjóndeildarhring og hreinni skoðun á þjóðinni,
komu þeir stundum heim með enn rótgrónara liatur en
áður og komu inn illu blóði hjá báðum þjóðum.
Tfjermeð ósha jeg uþptöhu í Oansh-
íslensha íj'elagíð með hróna
árstíllagí.
('Nafn) ........................
(Tfeimill)...................