Boðberinn - 04.09.1938, Qupperneq 4

4
HANDBÓK GÖBTEMPLARA.
Stórstúka íslands gaf út Handbók
^óðtemplara. Handbókin^hefur að geyma
ymsar skýringar ó lögbók templara, en
slrstaklega margar og mjög þarflegar
leiðbeiningar um notkun siðbókarinnar
og^um bindindisstarfsemi templara utan
stúku sem innan.
Handbók þessi er í sumum greinum
nokkuð langdregin og í öðrum^er ef til
• vill fulllangt farið út í smámuni, eðo
J?að gert að umtalsefni, sem ekki ætti
að þurfa að se^ja neinum. En þrátt
fyrir þad er bun mesta þarfaþing, sem .
'hver einasti templar ætti að eiga, seir
vill vera fær um að rækja skyldur sín-
ar og taka bindindisstarfsemina alvar-
legaf
Handbók góðtemplara barf að sjálf- j
sogðu að vera í óbrigðulu samræmi við
.lögbók Eeglunnar og siðbækur. Þe^ar
verulegar breytingar efu gerðar a þeim
.búkiom, ]?arf að samræma Handbókina við
]?ær breytingar.
Síðan Handbók góðtemplara var gefin
út síðast, 1927, hafa verið gerðar
fjölmargar og vxðtækar breytingar á
lögbókinni og siðbók undirstúkna. En
.Handbókin stendur óbreytt enn. Hún er
því fyrir löngu komin í ósamræmi við
lögbók og siðbók. Af þessu leiðir, að
‘£ stað þess að vera það sem nún eitt
; s.inn var, og á ætxð að vera, leiðbein-
ándi bandbók, er hún nú í mörgum at-
riðum ' orðin villandi bandbók. Þetta
er bin mesta ohæfa, sem ekki ætti að
þurfa^að fara fleiri orðum um, svo
augljóst blýtur það oð vera hverjum
ma.nni.
^Handbók góðtemplara er gefin út af
■stórstúkunni. Allar leiðbeiningor bók-
arinnar eru leiðbeiningar stórstúkunn-
ar,- fyrirmæli stórstúkunnar, sem hver
templar á að geta reitt sig á að séu
í samræmi við anda Keglunnar og laga-
■fyrirmæli, í smáu sem stóru. En fram-
kvæmdanefndir stórstúkunnar, bver eft-
ir aðra, bafa látið það viðgangast að
bókin væri notuð af templurum sem ör-
ug^'heimild, án þess að vara þá við
þvi, sem þar er orðið úrelt. Fram-
lcvæmdanefndirnarj hver eftir aðra,hafa
selt templurum bókina eftir^að hún var
hætt að vera örugt leiðarljós, en var
órðin villuljós.
Hér er miklu meira £ veði en fram-
kvæmdanefndirnar virðast bafa gert
sér grein fyrir. Með tómlæti í þessu
bofa’þær skapað skilyrði fyrir þeim
atvikum, að templarar breyti eftir
fyrirmælum Handbókarinnar og brjóti
með því lagaákvæði lögbókar Reglunnar.
Það er fánýtt í þessu móli að segja
sem svo, að allir templarar^hlg'óti að
verða þess varir þegar lögbók eða sið-
bók er breytt, og þeim sé vorkunnar-
laust að liaga sér þar eftir., sem sé
að gæta þess við notkun Handbókarinn-
ar, hvort hún er í samræmi við þær
breytingar eða ekki.En þetta er sama
sem að segja, að allir eigi að vita
lögin^og skilja, En ef ^engið væri
út frá þeirri skoðun, þa væri handbók
sem þessi alveg óþörf. En^bver vill
halda^því fram, að slik bók sem Hand-
bók góðtemplara sé óþörf?
Ég hef heyrt^því borið við í þessu
máli, að stórstúkan hefði ekki efni
á því, að láta prenta nýja handbók í
hvert sinn sem lögbók er breytt eða
siðbók. f
Þar til er því^að svara, að
vel þótt hagur stórstúkunnar kunni að
vera þröngur að jafnaði, þá er ólík-
legt að hann sé eða hafi nokkurntíma
verið svo þröngur, að frarnkvæmdanefnd
hefði ekki, af þeim sökum, getað sent
út boðskap til templara^þess efnis,
að þeir skyldu gæta varúðar við notkun
Handbókarinnar, þar sem hún væri í
sumum greinum orðin í ósamræmi við
lögbók og siðbækur. Það mætti fremur
segja að þetta væi-i enginn kostnaður
fyrir Regluna. Þetta hefði ekki verið
fullnægjandi, en þó skárra en ekkert.
En ekki einusinni þetta smáræði er
framkvæmt, heldur er haxdið áfram að
selja bókina sem góða og gildo vöru,-
sem örUggan boðskap^stórstúkunnar,
sem hver templar hlýtur að treysta og
telja sér skylt^að fara eftir.
Annars má fjárhagshliðin alls ekki
koma til greina £ þessu máli, Það er
bæði tjón og vansæmd fyrir Regluna
að bjóða það í annari bókinni, sem
bannað er í hinni. Fé Reglunnar verð-
ur á engan hátt annan betur varið en
að afstyra slíku. Reyndar þarf ekki að
vera um mikinn kostnað að læða í
þessu falli. Handbókin frá 1927 er 6
arkir.^öllu sem £ henni er, og veru-
legu máli skiftir, væri auðvelt að