17. júní - 01.10.1924, Síða 5

17. JUNI
53
kröíuhár gagnvart sjálfum sjer og
þessvegna líka gagnvart öðrum og oft
harðorður í ræðu og riti og hefur því
oft mætt mikilli mótspyrnu, þvf að
flestir menn þola ekki að heyra sann-
leikann um sjálfa sig. —
Bogi Melsteð er nú 64 ára að aldri
og hefur nú unnið fyrir hagsmuni
þjóðar sinnar urn hálfa öld, en hefur
þó ekki enn fengið neina viðurkenn-
ingu eða þakklætisvott fyrir störf sín.
Margir útlendingar hafa undrast það,
að hann liefur ekki verið nefndur pró-
fessor að nafnbót af háskóla íslands
eða ekki sýnd önnur virðingarmerki,
gerður að Fálkariddara eða þvf um
líkt. Hann ætti það skilið fremur en
flestir þeir Íslendingar, sem þessa
sæmd hafa hlotið.
Vald. Erlendsson.
Til stjórnar Fiskifjelags íslands.
HJER í blaðinu liefur livað eftir
annað verið vikið að því, hver
þörf væri á að r a n n s a k a, hvað hægt
væri að gera til þess, að girða fyrir
tíða mannskaða á sjó við strendur ís-
lands.
En þessari kröfu vorri hefir enginn
gaumur verið gefinn, fremur en að
þetta væri heimskuhjal, öllum óviðkom-
andi og alveg ástæðulaust að tala um.
Hamingjan gæfi, að svo væri.
Svo að segja daglega berast að
eyrum voruin þær þungu sorgarfregnir,
að mótorbátur liafi farist með 14—16
manns á; að botnvörpungur hafi strand-
að, 2 menn komist af; að skip hafi
rekið upp í ofveðri, 4—6 menn drukn-
að; að bátur hafi farist í lendingu
o. s. frv.
Blöðin minnast þessara slysa, nefna
nöfn manna þeirra er druknuðu, geta
um erfiðar heimilisástæður ekna og
barna hinna druknuðu, — en minnast
aldrei á það einu orði, að eitthvað
beri að gera til þess, að girða fyrir
svo tíða mannskaða á sjó við strendur
íslands.
Að nefna stjórn landsins í sambandi
við þetta mál, er alveg árangurslaust.
Eyru hennar eru harðlokuð fyrir öllum
kröfum í þessu máli, af hvaða ástæð-
um sem það kann að vera.
Vjer viljum að þessu sinni snúa
oss til stjórnar Fiskifjelags íslands um
þetta mál, og skorum á hana að koma
fram með álit sitt um það, hvað gera
beri.
Álítur stjórn Fiskifjelags íslands ekki
rjett, að sett væri nefnd manna til þess
að rannsaka, hvað gera mætti til þess,
að girða fyrir tíða mannskaða á sjó
við strendur íslands? Alítur stjórn
Fiskifjelagsins ekki sennilegt, að draga
mætti nokkuð úr mannskaða á sjó,
með því að koma upp björgunarstöðvum
við strendur íslands, á þeim stöðum,
þar sem mest hætta er talin á að skip
geti strandað? Álítur hún að þetta
mundi kleyft vegna kostnaðar eða af
öðrum ástæðum? Telur stjórn Fiski-
fjelagsins ekki rjett, að til væru björg-
unartæki í öllum helstu veðistöðvum
landsins?
Vjer bíðum svo með nánara um þetta
mál, þar til stjórn Fiskifjelagsins hefur
látið lieyra til sín.