Morgunn - 01.12.1988, Side 69

MORGUNN
BRÉF AÐ HANDAN
Staddur í Vernon, 8. des. 1901.
Elsku vinur Torfi Bjarnason.
Pað er ekki neitt undarlegt þó ég komi nú til þín bréflega,
svona útbúinn með penna og pappír, því ég er nú kominn til
ráðs eftir harða útivist. Þú veist að ég hef oft komið til þín í
draumi en það er ekki hægt fyrir mig að gjöra mig skiljan-
legan við þig á þann hátt, svo ég komst á snoðir um betri veg
til þess að láta þig skilja mig. Það er nú svoleiðis að vinur
minn þessi, sem nú ritar er með sinni hendi en stjórnað af
mér, — er sem þeir kalla á ensku „medium“, hann er nú
orðinn svo sameiginlegur okkar andlega líkama að við getum
skrafað saman eins og ekki væri neitt á milli okkar, en þetta
er mikil náðargáfa sem þú færð nú tækifæri á að kynnast, þér
til gagns og gæfu. Þú mátt trúa því að þetta er ekki neitt
apaspil.
Þér er forvitni á að vita hvernig mér hefur liðið síðan ég
skildi við hinn jarðneska líkama og er það ekki neitt
skemmtilegt sem ég hef að segja um það. Þegar ég var skilinn
við fannst mér allt vera svo undarlegt í kring um mig að ég
hugsaði fyrst að ég væri kominn á vitlausra hospital, því það
var svoddan gauragangur allt í kring um mig og óskapa
skrípamyndir sem ég vissi ekki neitt hvað átti að þýða. Ég
vissi ekki og trúði ekki, lengi vel, að ég væri nú virkilega laus
við gamla Indriða en ég varð að sannfærast.
Smám saman fóru að koma til mín ýmsir vinir mínir sem
komnir voru á undan mér og þeir fóru að reyna að koma mér
í skilning um það að ég væri nú virkilega kominn til himna-
ríkis; já það var nú skárra himnaríkið, kolsvarta myrkur,
ekki nokkur ljóstýra og enginn vegur sýndist til að bæta úr
því. Við urðum að sætta okkur við þetta því enginn virtist
þekkja nokkur ráð með að fá ljós. Þetta var undarlegt
ástand, allt sem ég gat fundið af því sem mér er elskanlegt og
til huggunar var það. Ég fann strax einhvern vonargeisla sem
ég ekki hafði áður, nefnilega að þetta ástand væri endanlegt
og með ráðum og dáðum góðra engla myndi ég komast úr
67