Morgunn - 01.12.1988, Side 87

MORGUNN
HEF ALLTAF VERIÐ „NÆM"
Tengdafaðir minn var stór og stæðilegur maður en eftir
þessa viðureign var hann svo miður sín að hann var við
rúmið. Ég fór úr íbúðinni um tíma og hugsaði mitt ráð hvað
gera skyldi.
Það varð úr að mér var komið í samband við Hafstein
Björnsson miðil og hann kom ásamt sínu hjálparfólki og
settur var fundur í stofunni heima hjá mér. Á fundinum kom
ýmislegt fram, þar á meðal hver þetta var sem réðst að
okkur. Þannig var að maður nokkur var á þessum tíma að
reyna að fá þetta hús keypt og bjó hann skammt frá. Hann
hafði á fyrri árum haft vinnumann sem dáinn var fyrir löngu.
Hann virtist þó vera að reyna að koma okkur út úr húsinu svo
hægt væri að fá það keypt. Á þessum árum voru í gildi ströng
húsaleigulög sem komu í veg fyrir að hægt væri að vísa fólki á
dyr. Pilturinn var því að reyna að hjálpa fyrrverandi hús-
bónda sínum að koma okkur út svo hann gæti komist yfir
húsið. Þetta sagði miðillinn.
Síðan hreinsaði miðillinn íbúðina af þessum ófögnuði.
Hann sagði jafnframt að hann ætlaði að „loka mér“ fyrir
slíkum ásóknum. Hann sagði: „Helga, þú losnar við þetta
um tíma en þú getur búist við að þetta aukist aftur með
árunum en það verður aldrei meira á þig lagt en þú þolir.“
Þetta hefur gengið eftir.
Ég fór aftur í íbúðina og þá var allt orðið svo hreint og tært
að ég fann engin óþægindi þar upp frá því. Áður var alltaf
eitthvað á sveimi. Ef ég t.d. tók í hurð var tekið fast á móti og
allt eftir því þar til ásóknin keyrði um þvert bak eins og fyrr
er lýst.
Nokkru seinna kom Hafsteinn í heimsókn til mín. Við
settumstí eldhúsið og éggaf honum kaffi. Égsagði honum að
nú hefði ég það gott, svo bauð ég honum aftur í bollann.
Hann sagði: ,,Ekki núna, en bráðum.“
Rétt á eftir sagði hann allt í einu: „Nú skal ég þiggja meiri
sopa hjá þér Helga.“ En þá brá svo við að ég gat ekki staðið
upp og tæpast talað. Mér tókst þó að stynja því upp að ég gæti
ekki náð í könnuna, en þá hló Hafsteinn og sagði: „Það var
nú einmitt þetta sem ég var að reyna, ég var að prófa þig.“
85