Sjómaðurinn - 01.03.1940, Blaðsíða 13

SJÓMAÐURINN
7
Frá Montreal til Höfðaborgar.
Viðureign
ingja. —
við hvirfilvinda. — Meðal svert-
Þegar k/ndarinn varð óður.
Ferðasaga frá síðasta sumri
eftir
Þórarinn Sigu rjónsson.
\7IÐ HÖFÐUM
legið í Mon-
treal í nærri 20
daga við losun og
lestun, þegar við
voruin að sjóbúa
undir næstu ferð
okkar suður til
Afríku. Skipið hét
„Calumet“ og var
frá Elder Demp-
ster I.ine i Liver-
pool og var 7400
brúttó . ■ smálestir
að stærð.
Þó mönnum
þvki nú altaf
gaman að koma
í góða höfn eftir langa sjóferð, eru þeir oftast
fegnir að komast út í sjó aftur eftir svo langa
dvöl sem þessa. Er það hvorttveggja, að þeir
eru orðnir auralitlir og einnig, að þeir hafa þá
fengið nóg af þeim skemtunum, sem staðurinn
hefir upp á að bjóða.
Að sjóbúa skipið í þelta skipti var mikil
vihna. En áætlunin var rúm, svo að ekki lá á
að leggja úr höfn fyr en þvi var nokkurn veg-
inn lokið. Það sem þá var eftir, gátum við gert
um leið og við sigldum niður St. Lavvrence-
fljótið.
Fragtin, sem við tókum þarna, var stykkja-
vara, þar á meðal 750 bifreiðakassar og höfð-
um við 30 þeirra á dekki.
Leiðin um fljótið er mjög skemlileg, þvi land-
ið er mjög frjósamt, enda er mjög þéttbýlt
fram með ánni. Svo að segja þorp við þorp alla
•...............................
Þórarinn Sigurjónsson er nýkominn heim eftir að ■
hafa verið í siglingum með Brctum um nokkurt skeið. ■
Fór hann víðsvegar um heim, og má óefað fullyrða, :
að það ferðalag haná og véra iians með siglingaþjóð- j
um hefur verið honum til hinar mestu gagnsemi. :
Það er mjög gagnlegt; þegar ungir íslenzkir sjómenn :
fá tækifæri til að starfa með erlendum stórþjóðum ■
og læra af þeim. Það gerir þá hæfari til að vinna :
sín störf hér heima á okkar eigin skipum.
........................................■••
leið níður til Quebec. Kornhlöður Föllum átærri
hæjum, þvi að kornyrkja og hveitiframleiðsla
er þarna mikil.•Einnig er það atliyglisvert, hvi-
líkur sægur er þarna af kirkjum, sem margar
eru mjög skrautlegar. Landið þarna er mest
hvggt Frökkum, sem eru kaþólskir, og er þetta
því mjög skiljanlegt. Fljótið er sumsstaðar mjög
straumhratt og nær straumhraðinn 8—-9 mílufn
á klukkustund á einum kafla. Þegár koinið er
framhjá Quebec breikkar fljótið mjög ört og þeg-
ar komið er niður að sem kallað er Father Point,
þar sem skilað er hafnsögumanni, er orðið svo
breitt á milli árbakkanna, að varla sést á milli
ef siglt er öðru megin, eins og við gerðum.
Ferðin vfir St. Lawrence flóann gekk vel og
vorum við i Sydney á Cape Rreton á 3. degi.
Sydnev er aðal kolavinnslu og járnbræðslubærinn
á þessum slóðum. Þaðan eru stöðugir kolaflutn-
ingar til hinna ýmsu staða við Lawrence-fljótið,
Newfoundlands og víðar, Þeir kolaflutningar
fara aðeins fram á sumrin, apríh—des., þvi að
hina mánuðina er þarna alt ísi lagt og engar
skipagöngur. Þessa flutninga annast leigð skip
margra þjóða. Eg sá þar ensk, norsk, sænsk og
dönsk skip.
Við tókum þarna 2000 tonn af kolum. sem
áttu að duga til Loureneo Marque í Mocambique.
Fyrsta höfnin, sem við áttum að koma til i
Afriku, var Freetown i ríkinu Sierra Leone. —
Ferðin yfir hafið þangað gekk vel og fátt skeði
markvert. Menn eyddu timanum með ýmsum
leikjum, cricket, coides o. þ. li. Þegar komið var
suður undir Cape Verde eyjarnar, breyttist veðr-
áttan og tók að rigna með þeim úrhellis demh-