Útvarpstíðindi - 09.01.1939, Síða 15

ÚTVARPSTÍÐINDI
sjálfur að vera stjórnandi. — Af
miklum áhuga vann Mozart, að þessu
verki. Eftir stuttan tjma hafði hann
lokið því. En nú varð hann fyrir
miklu andstreymi. Skyndilega virtist
almenningsálitið hafa, snúist á móti
horium. 1 fyrsta skipti rak hann sig
nú á þær hindranir, sem öfundsjúk-
ir mófstöðumenn aftur og aftur sköp-
uðu í lífi hans. Fyrir undirróður leik-
hússtjórans., neituðu margir af hljóm-
listarmönnunum að koma fram undir
stjórn jafn ungs, manns. Niöurstaðan
varð sú. að óperari var aldrei leikin.
Það urðu þó dálitlar sárabætur fyrir
Mozart að stuttu síðar vai’ leikinn
lítáll söngleikur eftir hann á heimili
auðugs hljómlistarunnanda.
Næstu þrjú ár va,r Mozart lengst
af í ftalíu. Dvöl hans þar var óslitiu
sig'urför, einhver sú glæsilegasta, sem
saga hljómlistarinnar getur um. í
Róm gerði páfinn hann að »gullspora-
ridd,ara« og í Milano voru þrjár af
óperum hans leiknar hver eftir aðra
við takmarkalausa aðdáun áheyrenda.
Vorið 1773 fer hann aftur heim til
Salzburg og þar með enda hans ham-
ingjusömu bernskuár, en sorgir og
vonbrigði fullorðinsáranna taka við.
Það er fátæktin, ,sem hér eins og víð-
ar verður hinn erfiði þrándur 1 götu.
Það er sorglegb að lesa um allar hin-
ar árangurslausu tilraunir, sem faðir
Wolfgangs gerði til að útvega syni
sínum þannig stcðu, að hann gæti
gefið sig að hugðarefni sínu, hljóm-
listinni. Stöðu fékk hann að vísu, en
launin voru svo lág, að hann gat tæp-
lega dregið fram lífið af þeim. Þó
samdi hann mörg lög á þessum ár-
um, bæði óperur, symfóníur, sónötui',
kirkjuhljómlist o. fl.
199
Þegar Mozart var 21 árs gamall
(1777) gat hann ekki lengur unað
við þessi þröngu kjör, en rífur sig
lausan frá stöðu sinni og tekur sér
ferö á hendur.
Nú heimsótti hann fjölda þýzkra
borga, og hélt, þar tónleika við ágæta
áheyrn, sem þó veittu honum mjög
litlar tekjur. Hann sækir víða um
stöðu sem hljómlistarmaður en alls-
staðar án árangurs. 1 Mannheim rat-
aði Mozart í æfintýri, sem hafði
djúp áhrif á hans, innra líf. Hann
kynntist þar vinafólki föður síns, sem
vann að leikstörfum. Yngsta dótti.r-
in var mjcg músisk og einmitt um
þetta leyti var hún að ná tökum á
hæfileikum sínumisem söngkona. Hún
hét Aloysia Weber og var nú á ,sext-
ánda ári. Mozart varð strax »bálskot-
inn«, en hún, ja, hún endurgalt varla
hans heitu tilfinningar, en áleit að
hann myndi fljótt ná í góða stöðu í
Paris — og þessvegna ,hét hún hon-
um eiginorði. Syngjandi s,æll og reií-
ur af glrestum framtíðarvonum hélt
hann til Parísar ásamt móður sinni.
Sagt er að hún hafi varað hann við,
að treysta of vel á Aloysia, því hún
þóttist sjá. að hún væri kaldrifjuð
daðurdrósi, sem ekki ætti það skilið
að verða kona hins einlæga og and-
ríka sonar hennar. — Dvölin í Paris
var aðeins til armæðu fyrir Mozart.
Fyrir f jórtán árum síðan, þegar hann
var barn, hafði allt staðdð opið fyrir
honum hér, en nú kom hann fullþrosk-
aður maður og tilraunir hans til að
hafa sig áfram urðu að mestu ár-
angurslausar. Aðeins, einni af sym-
fóníum hans var vel tekið, við þekkj-
um hana nú undir nafninju Parísar-
symfónían. Við þetta andstreymi