Nýja konan - 01.07.1934, Blaðsíða 4

4
Nýja konan
Vegavinniideilaii.
Herbrögð Alþýðusambandsforiíigjíimia.
arfirði, og þá hlaut flokkurinn
atkvæði allra þeirra, sem treystu
lionum bezt til að vera mál-
svari verkalýðsins, Nú hlaut
hann aðeins atkvæði þeirra, sem
vaxnir eru upp úr þeirri viilu,
að Alþýðuflokkurinn sé * skárra
af tvenuu illu* í samanburði
við Sjálfstæðisflokkinn.
Þetta eru lærdómar kosning-
anna: Þær sýna veikleika flokks-
ins undanfarið í því, að afhjúpa
blekkingar hinna svonefndu
* róttæku • flokka, en hins veg-
ar vaxandi róttækni fátáekrar
alþýðu og þar með vaxandi
möguleika til að vinna hana
fyrir hina byltingarsinnuðu bar-
áttu og fyrir hagsmunum sínum.
Þar með verður hver einasti
kommúnisti og byltingarsinn-
aður verkamaður og verkakona
að finna auknar skyldur á sér
hvíla til meira og réttara starfs
meðal verkalýðsins og annarar
fátækrar alþýðu.
Fiskþvotta-
stúlkur!
Hvað fínnst ykkur?
(Fiskstöðvabréf).
í vaskahúsunum er venju-
lega hætt, þegar klukkuna vant-
ar 15—10 mín. í 6. Þá hætta
stúlkurnar að vaska og fara inn,
nema 2 frá hverju kari, sem
þurfa að hreinsa þau. Oft er
þá mikið af fiski, sem tíma-
vinnufólkið þarf að salta og
ganga frá, og hvernig sem það
hamast, er það oft ekki búið
fyr en 5—10 mín. yfir 6. Fyrir
þessa yfirvinnu fær það ekki
neitt. Óánægjan yfir þessu er
mjög mikil. Þær, sem hreinsa
körin, eru venjulega ekki bún-
ar fyr og fá þær alls ekki neitt
fyrir þessa vinnu. Það er engin
hvíld að taka kúst og fötu til
þess að »skrúbba« burtu slor-
haugana, eftir að hafa hamast
í ísköldu vatninu við að vaska
allan daginn. Eða hvað finnst
ykkur, stéttarsystur, sem verð-
Kjör verkamanna í vegavinnu
hafa farið síversnandi undan-
farin ár. Hafa laun þeirra ver-
ið lægri en flestra annara land-
verkamanna, allt niður í 55
aura á tímann. Og af þessum
sultarlaunum verða vegavinnu-
mennirnir að borga ferðirnar
til og frá vinnunni, víðsvegar
af landinu. Þeir verða að
borga fæði, og aðrar nauðsynj-
ar til útilegunnar. Afgangur-
inn — ef nokkur er — fer
svo til að halda lífinu í fjöl-
skyldunni, og að lokinni vinn-
unni standa fjölskyldumenn
eftir slyppir og snauðir.
Óánægja vegavinnumanna hef-
ið að gera þetta dags daglega?
Við fáum ekki borgun nema
fyrir fiskinn, sem við vöskum.
Þegar við hættum að vaska, eig-
um við heimtingu á að fá að
fara úr vaskahúsinu umsvifa-
laust. Við erum undantekning-
arlaust allar óánægðar með
þetta, og ef við tökum okkur
saman á hverri vinnustöð og
neitum að hreinsa körin, erum
við búnar að kippa þessu í lag.
Við verðum, í samráði við tíma-
vinnufólkið, að krefjast þess, að
hætt sé 20—25 mínútum fyrir
kl. 6, svo að það geti verið búið
á réttum tíma að salta upp og
hreinsa körin. Það fær sín laun
til kl. 6 og má vera sama, þótt
það hreinsi þau. En tímavinnu-
fólkið má ekki þola það, að
eftirvinna sé allt af unnin án
þess að fá hana borgaða. Það
dregeir sig saman á mörgum
dögum. A stöð, sem ég vann
einu sinni á, var oft hætt að
aka óhreina fiskinum að okk-
ur kl. 5. Kvöldið, sem við átt-
um að hreinsa körin, urðum
við svo að bíða lengi fisklaus-
ar, kaldar og blautar upp að
öxlum, eftir þetta slæma verk.
ir farið vaxandi með ári hverju.
Árið 1930 samþykktu Al-
þýðusambandsforingjarnir á
þingi A. í. »að samræma kaup-
gjald í opinberri vinnu um
land allt«, en hreifðu auðvitað
hvorki hönd né fót til að
veita vegavinnumönnum lið.
Þvert á móti studdu þeir
•Framsóknar-stjórnina, sam-
þykktu beint og óbeint launa-
lækkanirnar og auknar tolla-
byrðar á alþýðuna.
Ein af bombum blekkinga-
meistaranna í stjórn Alþýðu-
flokksins nú fyrir kosningar
voru afskifti þeirra af vega-
vinnumönnunum.
Við máttum ekki fara, þótt
okkur lægi mikið á, að hafa
fataskifti og komast í búð að
ná í eitthvað að éta. Er þetta
rétt? Nei. Atvinnurekandinn,
sem hefir öll framleiðslutækin
í sínum höndum, er skylflugur
að sjá alveg um áhöldin fyrir
akkorðsvinnuna. Oft verðum
við að biðja um og rekast í dög-
urn saman að fá nýjan bursta.
Allar finnum við, hvað mörg-
um sinnum erfiðara er að sarga
skítinn upp úr fiskinum með
ónýtum bursta. En yfirmenn-
irnir vilja oftast spara eyrir og
eyrir fyrir útgerðina og hugsa
minna um gigtina, sem við fá-
um 1 handleggina af slæmurn
aðbúnaði. Þetta eru aðeins smá-
munir, en eru þó okkar dag-
legu hagsmunamál. Ef við lát-
um innbyrðis röfl falla niður
og berjumst allar saman fyrir
að bæta úr þessu, getum við
auðveldlega kippt þessu í lag.
Þetta hljótum við allar að vera
einhuga um. Samfylkingáhverri
stöð fyrir betri aðbúð í stóru
og smáu er úrlagsnin.
Vaskastúlka.