Nýja konan - 01.07.1934, Blaðsíða 7

JNýja konan
7.
lijálmaliðsins og setja liæfari
erindreka auðvaldsins í valda-
stólinn (Schleicher-Bruning).
Ferð Briinings til London er
sögð farin í því skyni, að leita
álits Itrezka auðvaldsins um
slíkar væntanlegar breytingar á
stjórnum í Þýzkalandi.
Byltingartilraun Stormsveit-
arforingjanna.
Fregnir frá Berlín 30. júní
segja frá því, að Stormsveitirn-
ar hafi gert tilraun til hylting-
ar og að von Schleicher (fyrv.
kanzlari og áhrifamesti maður
innan Ríkisvarnarliðsins) Iiafi
verið skotinn til bana. En nýrri
fregnir frá Þýzkalandi segja frá
því, að foringjar nazistahersins
(Stormsveitanna) hafi ákveðið
að gera byltingu og steypa
Hitlersstjórninni. Hafi stjórnin
komist á snoðir um þessi áform
og sent lögreglu og lierlið til
grettið andlit foringjans. Á brún-
'leitu, mögru andliti þessarar
ungu stúlku sáustengin hræðslu-
rnerki, er böðull hennar virti
hana fyrir sér.
— Þú deyrð að fáum mín-
útum liðnum, liélt loringinn
áfram. — Ung stúlka, sem liefði
getað átt glæsilega lramtíð,
skotin sökum þvermóðsku sinn-
ar . . . . Sérðu ekki, að nú er
öll von úti fyrir þér?
— Enn þá er það þó ekki
of seint að snúa við! Kuomin-
tang getur fyrirgcfið djörfum,
gáfuðum óvinum, er taka söns-
um. Við vitum, að það ert þú,
Yu Tsen, verksmiðjustúlka frá
Shanghai, sem berð áhyrgðina
á svikum 10. og 12. lierdeild-
anna. Það ert þú, sem hefir
snúið öllum héraðsbúum gegn
okkur.
*
— Þrátt fýrir þetta erum við
reiðubúnir til að gleyma glæp-
um þínum með sérstökum skil-
yrðum ....
— Það er á hfnu valdi, að
að hertaka allar aðalstöðvar
Stormsveitanna.
Röhm, ylirforingi Stormsveit-
anna, og Heines, lögreglustjóri
og Stormsveitaforingi, ásamt
flestum öðrum foringjum Storm-
sveitanna, hal’a verið skotnir án
dóms og laga og mörg þúsund
liðsmenn og undirforingjar
handteknir.
Stormsveitirnar hafa verið
leystar algerlega upp og með-
limum þeirra stranglega hann-
að að hera einkennisbúninga.
Jafnframt þessu hefir Hitler
látið drepa eða fangelsa ýmsa
fylgjendur Hugenhergs; meðal
annara hefir von Papen verið
handtekinn og Goehhels hefir
tilkynnt í Útvarpinu, að hann
verði skotinn 1 dag. En eins
og áður er sagt, hafa ýmsir auð-
menn (úr flokki þýzku Þjóð-
ernissinnanna) með von Schlei-
clier, von Papen, Hugenherg o.
gel'a okkur ýmsar upplýsingar,
er okkur vantar. Nokkur nöfn
og skýringar og lífi þínu er
borgið! Þar að auki færð þú
góð laun og iirugga vernd til
hvaða borgar, er þú kýst þér
að fara. Þetta eru hoð okkar.
Yið höfum verið þolinmóðir
og viljum þér vel.
Já, göl'ugi foringi, svaraði
fánginn liáðslega. Þið hafið
sannarlega verið þolinmóðir .
. . . allur líkami minn her þess
vitni! í margar vikur hafið þið
harist fyrir persónulegri vel-
ferð minni .... Með (lýrsleg-
um höggum hafið þið unnið að
velferð rninni, með seigdrep-
andi sulti, með djöfullegum
pyndingum og mörgum öðrum
Ijúfmannlegum aðferðum. Yið
yður liefi ég ekkert að segja
annað en það, að hvorki pynd-
ingar, mútur né dauði geta gert
mig að svikara við málstað
verkalýðsins!
Foringinn yppti öxlum.
— Gott og vel! Þú kýst dáuð-
ann, tíkin þín! Hann gekk að
fanganmm og festi kringlótta
fl. 1 broddi fylkingar, séð nauð-
syn á því, að steypa Hitlers-
stjórninni.
Pólitík Hitlers í innanríkis-
málunum virðist nú vera orðin
algeilega jafn brjáluð og utan-
ríkispólitik lians.
Jafnframt því, sem liann leysir
upp Stormsveitirnar, eyðilegg-
ur hann um leið fjöldafylgi
fasismans meðal millistéttanna,
eyðileggur sína styrkustn hern-
aðarstoð. Og á sama tíma læt-
ur hann drepa og fangelsa ýmsa
valdamikla auðmenn, sem hafa
stuðning í Ríkisvarnarliðinu og
Stálhjálmasveitunum, en þessi
lið eru aðal-hernaðartæki þýzka
auðvaldsins.
Fregnirnar frá Berlín minn-
ast ekki einu orði á afstöðu
verkalýðsins til þessara skerptu
mótsetninga innan þýzku horg-
arastéttarinnar.
Án efa munu þessir viðhurðir
pappírsskífu á bændakuflinn
hennar — rétt yfir hjartanu.
— Öskarðu eftir að segja
nokkuð meira áður en dómin-
um er fullnægt?
Augu fangans beindust gegn
hinni upprennandi sól og ein-
kennilegt bros breiddist um
þreytulegt andlitið.
— Við yður, göfugi foringi,
sagði stúlkan með ákveðinni
röddu, hefi ég ekkert meira að
segja, en stéttarfélögúm mínum
í einkennisbúninimnum liefi ée
mikið að segja . . . Hvarvetna
í Kína, þar sem verkalýðurinn
kemur saman, mun verða sagt
frá því, livernig hermenn 20.
herdeildarinnar myrtu félaga
sína með köldu blóði. Sagan
mun berast frá manni til manns,
til barnanna og barnabarnanna,
frá kynslóð til kynslóðar . . .
Félagar! Ég aumkva ykkur af
öllu hjarta!
Foringinn bölvaði hrottalega,
þreif sverðið úr slíðrum og sló
með því flötu mikið högg yfir
þvert andlit fangans.
— Farðu til helvítis, komin-