Nýja konan - 01.07.1934, Blaðsíða 8

8
Nýja konan
leiða til þess, að fjöldafyliíi las-
isinans inun þverra óðfluga og
að þýzka auðvaldið mun reyna
að umskapa einræði sitt með
hjálp' annara flokka.
Og hins vegar þá mun verka-
lýðurinn undir forustu K. F.
Þ. nota sér upplausnina og mót-
setningarnar innan borgarastétt-
arinnar til að hindra nýtt böð-
ulseinræði auðvaldsins, og leggja
f’ram alla krafta til þess að safna
meiri hluta verkalýðsins til
fylgis við verklýðsbyltinguna —
Sovét-Þýzkaland.
Verkamenn
Sovétríkjanna
nota frítíma
sinn til þess að
afla sér aukinn-
ar menntunar.
Sönn saga úr fiskþvottahúsi
(Vaskastúlk ubréf).
Það var snemma morguns í
marzmán., að ég gekk inn í
vaskaliúsið á stöðinni N. í fyrsta
sinn. Mér fannst nú satt að
segja ekki girnilegt að litast
þar um: 4 stór vaskakör og
frosið yfir þau. Stúlkurnar voru
að koma inn og klæða sig í
olíupilsin. Mér var vísað á pláss
við annað miðkarið, fenginn
hnífur, bursti ög fjöl. Svo komu
fiskbörur og ég fór að böggl-
ast við að láta fiskinn upp á
fjölina og vaska. Stúlkurnar í
kring voru búnar að brjóta á
og farnar að hamast að vaska.
Sú, sem næst mér stóð, sagði
mér til, bvernig ég ætti að
bursta og skera úr. Ég herti
mig upp, ýtti klakanum burt
með burstanum og bleytti mig
um hendurnar. Ósjálfrátt kipti
ég þeim að mér. En sá kuldi!
Ónotin lögðu að hjartanu. Ég
sá, að hinar gáfú mér horn-
auga og þótti ég ómyndarleg.
Ég beit á jaxl og vaskaði 1 fisk.
Þá stakk ég höndunum nndir
pilssmekkinn og leitaði að ör-
lítilli velgju. Svo byrjaði ég
aftur. Þannig gekk það koll af
kolli. Mér fannst þessi dagur
með sinum margvíslegu kulda-
píslum aldrei ætla að taka enda.
Þetta var aðeins byrjunin,
Svona voru þeir allir. 1 þessu
víti stóðu stúlkurnar vikum,
mánuðum og árum saman. Ég
reyndí að keppast við til þess
að ná þó í daglaun. Heitur
þreytuverkur var í uppband-
leggsvöðvunum, en hendurnar
únistabikkjan þín! Ætlarðu aldr-
ei að liætta undirróðri þín-
um . . . .?
Unga Stúlkan stóð hreyfing-
arlaus og brosti sama einkenni-
lega brosinu og áður. Blóðið
lagaði frá öðru inunnviki henn-
ar. —
Foringinn öskraði skipun sína
og hermennirnir spenntu byss-
urnar.
Dauðakyrrð féll yfir svæðið
og foringinn gekk til hliðar.
Eitt augnahlik var sem liann
hikaði. Svo gaf hann skipun
sína í annað sinn. Hermenn-
irnir hófu byssurnar á loft og
miðuðu á fangarin.
Það var eins og unga stúlk-
an stirðnaði upp. Hún reyndi
af öllum mætti að halda niðri
angistinni, er nú greip hana.
Hún heyrði óljóst síðustu
skipun foringjans og skothvell-
inn, er henni fylgdi. Öll með-
vitund hennar var ekki annað
en hafrót ofsafullrar geðshrær-
ingar . . . Svo var sem svart
tjald félli og allt hvarí’.
*
Yu Tsen opnaði augun og
horfði undrandi í kringum sig.
Umhverfis sig sá hun hermenn
og óeinkennishúið fólk, allt í
einni þvögu, dansandi og syngj-
andi. Skammt frá henni lá for-
inginn steindauður með sund-
urskotið brjóstið. A andliti hans
sáust enn merki um takmarka-
lausa undrun og skelfingu.
Staurarnir voru nú allir mann-
lausir. I fjarska sáust ferða-
mannabílar, er þutu í áttina til
árinnar, leitandi undir vernd
útlendu fallbyssubátanna . . .
/— Félagi, sagði stóri, þrek-
legi hermaðurinn blægjandi um
leið og hann hagræddi Yu Tsen,
— Hvarvetna í Kína, þar sem
verkalýðurinn kemur saman,
mun verða sagt frá því, hvernig
hermenn 20. lierdeildarinnar
framkvæmdu þá skipun for-
ingja síns að skjóta . . . Þeir
skutu ekki félaga sína, heldur
foringja sinn og félaga hans!
Hér eftir er 20. herdeildin hluti
af hinum Rauða her verkalýðs-
ins, er berst fyrir öreiga allra
landa.
Þýtt af
Andrési Straumland.