Útvarpstíðindi - 02.03.1941, Blaðsíða 10

Indriði Waage hefur starfað í Leik-
félagi Reykjavíkur um 15 ára skeið
og er nú formaður þess.
Þegar næturgalinn söng,
eftir Michael Arlen.
Flutt laugardaginn 15. marz.
Eiginlega er hér ekki um venju-
legt leikrit að ræða, heldur sögu, sem
Indriði Waage hefur breytt þannig,
að langa kafla úr henni má flytja
sem leikrit. Indriði er leikstjórinn og
í útvarpinu mun hann tengja saman
hina einstöku leikþætti með því að
segja söguna millli þess, sem leik-
ararnir koma fram.
Aðalpersónurnar eru frú Joan
Loyalty (leikin af Arndísi Björns-
dóttur) og maður hennar, Ralph Loy-
alty (leikinn af Val Gíslasyni). Þriðju
persónuna, Hugo Carr, leik Brynj-
ólfur Jóhannesson.
Efni leiksins skal ekki rakið hér
að neinu, því að það er þess eðlis,
að það nýtur sín bezt með því að
koma áheyrendum á óvart.
Þess má geta um höfundinn, M.
Arlen, að hann |er með þekktustu
skáldsagnahöfundum Breta. — Árið
1925 var það t. d. bók eftir hann
(Græni hatturinn), sem hlaut mesta
Alþýðukveðskapur
í Skagafirði.
Útvarpserindi Óiafs á Hellulandi
Framhald.
Eitt sinn var Jón á Skúfsstöðum við
messu á Ilólum. Var hann þá staddur
í stofu andspænis herbergi, þar sem
stúlkur höfðust við, og heyrði hann á
tal þoirra. Stúlka, Jónasína af nafni, var
þar að sýna stallsystrum sínum síðasta
kaupstaðarvarning sinm Grípur hún
þá krús eina og segir: „þessa sýni ég
ykkur nú ekki fyrir ekki neitt". þá kvað
Jón:
Fégjörn þykir faldalína,
fær þeim vana ekki breytt.
Ekki vill hún Stína sýna
sína fyrir ekki neitt.
Einar á Reykjahóli og Jónas
í Hróarsdal.
Einhverju sinni hittust þeir, Jónas og
Einar á Sauðárkróki. Var það í sumar-
kauptíð, en vor hafði verið kalt. Var E.
að lofa J. að heyra síðustu vísuna sína:
Féll um hnjóta hér úr hor,
hjörð ei fóta gáði,
þetta ljóta lambskinnsvor
loksins þrjóta náði.
Vildi Einar láta Jónas gera sér sömu
skil og fá að heyra eitthvað nýtt. Jónas
var tregur, enda nokkuð við skál, en seg-
ir þó lolts:
Eg er frá — og ekkert veit —
óðarskrá að hnuðla,
þó þeir fái fram’ í sveit
fjögur h í stuðla.
þótt fullur væri, var hann ekki lengi
að finna rimgallana á Vísu Einars, þ. e.
h-in fjögur í fyrra helmingi vísunnar.
sölu allra skáldsagna, sem út komu í
Englandi það ár.
Sagan, sem hér um ræðir, er tekin
úr smásagnasafni, sem aflaði Arlen
mikilla vinsælda meðal brezkra les-
enda.
29S
ÚTVARPSTÍÐINDI