Útvarpstíðindi - 17.03.1941, Blaðsíða 9

Hugleiðing sveifamanns.
Þetta kvæði var lesið í útvarp fyrir
nokkru ásamt fleiri kvæðum eftir
sama höfund.
Ég ólst upp við fátækt á afskekktri
strönd.
með æskunnar framadrauma.
Að arfi ég fékk hvorki fé né lönd
og fræðslu og þekking nauma.
Útþráin dró mína ungu lund
til ókunnra sveita og fjalla.
Og nú er hún komin sú stóra stund.
Til starfa mig skyldur kalla.
En viðfangsefni mig vantar enn
til að vinna á lífs míns sigra.
Ég hlusta ekki á „launaða heldri
menn“,
sem hrópa með barka digra:
„Þinna handa er þörf milli fjöru og
fjalls
og fólksekla hvar sem við gistum“.
Ég býð ekki frjálsbornri dóttur dals
upp á dægurlangt strit í vistum.
Ég vil yrkja sjálfur mitt eigið líf,
arftaki stoltra feðra.
verið hagnýttar í þágu móðurmáls-
kennslunnar í barnaskólum hlutað-
eigandi landa og hugmynd mín er, að
svo verði einnig gert hér. En auð-
vitað verða að fara fram umfangs-
meiri rannsóknir á þessu sviði en
þær, sem ég hef þegar framkvæmt.
Þær eru aðeins fyrsta skrefið.
— Er hægt að nota niðurstöður
þessara rannsókna á annan hátt?
— Fyrir mér vakir fyrst og fremst
að skapa með rannsóknum þessum
traustari grundvöll fyrir stafsetning-
arkennslu barnaskólanna. En þær
eru einnig til annara hluta nytsamar.
Þær eiga að sýna, hvernig nú er á-
statt um orðaforða málsins. Með sam-
anburði við eldra mál má sjá hverj-
Frá lífsstefnu þeirri ei leita og svíf
sem leiksoppur allra veðra.
Ég vil reisa mitt bú og rækja störf
og ráð út úr vanda finna.
Mín orka skal ganga í eigin þörf,
sem arfur til barna minna.
En sköpunarþrá minni er skorða sett:
skortur á óðaissetri.
Ef ríkið gæfi mér rótgóðan blett
að rækta, ég þættist betri
þótt örðugt sé snauðum að byrja bú
byggja on’á fenginn grunninn,
þá vex hjá flestum þrek og trú,
er þrautin fyrsta er unnin.
Starfsþrá mín taumlaus á takmörk
nein
og trúna á gróðurmáttinn.
Um vor kallar moldin hrjúf og hrein
og hækkandi grös um sláttinn.
Við sveitina tengir mig sifjaband
þar er sál mín í gleði og harmi.
En ónumið bíður mín ekkert land
né athvarf í hennar barmi.
Kristján Einarsson.
frá Djúpalæk.
um breytingum tungan hefur tekið,
hvort um hnignun sé að ræða, og ef
svo er, í hverju hún sé fólgin. Auk
þess geta þær orðið að miklu gagni
við málrannsóknir ýmiss konar, sem
ekki er hægt að skýra í stuttu við-
tali.
— Býstu við að ræða um þessar
rannsóknir þínar í útvarpserindi
þínu eða e. t. v. eitthvað annað?
— Ég geri ekki ráð fyrir, að ég
fari neitt að ráði út í þá sálma. Ég
mun aðallega ræða um nauðsyn þess,
að vandað sé til málsins á bókum
þeim, sem börnum eru ætlaðar til
lestrar, og nefna nokkur dæmi um
sumt, sem miður hefur verið í þeim
sökum.
ÚTVARPSTÍÐINDI
329