Útvarpstíðindi - 09.04.1945, Side 2

2
ÚTVARPSTÍÐINDI
Gegnomlýsmg Þórbergs.
Þórbergur Þórðarson rithöfundur
skrifar skemmtilegan og að mörgu
leyti lærdómsríkan ritdóm í síðasta
hefti Helgafells og leggur þar út af
Hornstrendingabók, eftir Þorleif
Bjarnason. í einum þætti ritgerðarinriar
kemst Þórbergur svo að orði:
1— Allar bækur eru einskonar fjöl-
myndir, pólifóto, sem höfundurinn hef-
ur fest á pappír af sínum innra manni.
Við sjáum hann þar frá ýmsum hlið-
um og í ýmiskonar stellingum. Þama
horfir hann beint frama,ní okkur.
Þarna sýnir hann okkur, hvemig haun
tekur sig út á vangann. Þarna situr
hann í innhverfri dulúð. Þama er eins-
og augun ætli að springa útúr höfð-
inu á honum, guð veit af hverju.
Þarna er hann álútur, einsog hann hafi
fallið 1 djúpa andakt eða rembist á
klósefti. Þama er hann með upplyfta
ásýnd, einsog fyrir augum hans glampi
guðdómleg hugsjón eða yfir hann hafi
komið vofeifleg vitfirring. Ef við
kynnum að lesa bækur, myndum við
jafnvel sjá meltingu höfundarins".
,/ . ; . .
Eignin eina.
Eftir farandi vísa er eftir Jón heit-
inn Ólafsson ritstjóra:
Ég fór hálfan hnöttinn kring
og hingað kem ég aftur.
Ég átti bara eitt þarfa þing
og það var góður kjaftur.
ÖTVíBRB>S¥Í®i M 02)11
koma út hálfamánaSarlega. Árgangnr-
inn kostar kr. 25.00 og greiðist fyrir-'
fram. Mgreiðsla Hverfisg. 4. Sími
5046. Útgefandi h. f. Hlustandinn.
Prentað í ísafoldarprentsmiðju h.f.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn: Vilhj.
S. Vilhjálmsson, Þorsteinn Jósepsson.
Allir kannast við Þuru í Garði og
flestir hafa heyrt vísur eftir hana. Hún
mun vera með vinsælustu skáldkonum
þessa lands, þótt hún njóti engra
skáldalauna. — Hér em tvær vísur
eftir Þuru:
Gleymska.
Mig hefur aldrei um það dreymt,
sem eykst við sambúð nána.
Þú hefur alveg, guð minn, gleymt,
að gefa mér ástarþrána.
Breyskleikinn.
Varast skaltu vilja þinn,
veik eru manna hjörtu.
Guðaðu samt á gluggann minn,
en gerðu það ekki í björtu.
„Fósturlandsins Freyja“.
Einu skáldinu varð að orði, er það
það horfði á íslenzka stúlku fara inn
í herbúð í fylgd með galsafengnum
hermanni:
Ó, leyf mér, Drottinn, að deyja.
Dapurt er mannlífið,
því „Fósturlandsins Freyja“
er farin í „ástandið".
Framh. á bls. 18