Útvarpstíðindi - 09.04.1945, Qupperneq 12

12
ÚTVARPSTÍÐINDI
\
HLUSTAÐ f EINANGRUÐU LANDI
Viðtal við
SIGURÐ JÓHANNSSON
verkfræðing
í síðasta mánuði kom til landsins
íslendingur, sem dvalizt hefur í Kaup-
mannahöfn frá því fyrir stríð. Var
hann sjónar- og heyrnarvottur að því,
er Þjóðverjar hernámu Danmörk og
fylgdist með því hver áhrif hernámið
hafði á daglegt líf fólksins þar.
Maður þessi er Sigurður Jóhannes-
son verkfræðingur. Hann fór til Hafn-
ar árið 1937 og stundaði nám við
Verkfræðaskólann danska og lauk prófi
í byggingarverkfræði við hann í jan-
úar 1942. Eftir það starfaði Sigurður
í einni af stjórnardeildum Dana, en
strauk svo frá Danmörku yfir til Sví-
þjóðar í desember 1943. Mun hann
þá hafa verið búinn að fá nóg af ná-
býlinu við nazista, eins og raunar
flestir í Danmörku og Noregi á undan-
förnum árum.
„Eitt af því sem þreytti íslendinga
mest, sem f Danmörku dvöldu, eftir að
Þjóðverjar hernámu landið, var ein-
angrunin og fréttaleysið að heiman“,
sagði Sigurður við mig, er ég hitti
hann að máli og bað hann að segja
lesendum Útvarpstíðinda um skilyrði
fólks í einangruðu landi til að hlusta
á útvarp.
„í Noregi voru öll útavrpstæki gerð
upptæk hjá öðrum en quislingum,
eins og kunnugt er, en í Danmörku
fékk fólk að halda útvarpstækjum sín-
Sif/uröiir Jóhannsson.
um. Árið 1942 kom það að vísu til
orða að banna mönnum að hlusta á
erlendar útvarpsstöðvar, eins og gert
er í Þýzkalandi, en þó varð aldrei úr
því. Hinsvegar höfðu. Þjóðverjar trufl-
unarstöðvar, svo örðugt var að hlusta
á érlendar stöðvar, nema frá Svíþjóð;
þaðan heyrðizt útvarpið alltaf vel til
Danmerkur. Lundúnaútvarpið heyrðizt
einnig sæmilega, en dönsku útsending-
arnar frá London var Þjóðverjum mein-
illa við að hlustað væri á, enda gerðu
þeir allt sem þeir gátu til að trufla þær.
Otsendingar á ensku töldu þeir ekki
eins skaðlegar, því almenningur, sem
ekki skyldi enskuna, hafði lítil not af
enska útvarpinu.
Samt sem áður hefur tala útvarps-
notenda í Danmörku farið mjög vax-