Útvarpstíðindi - 02.06.1947, Blaðsíða 14

230
ÚTVARPSTÍÐINDI
Rezitatlv og aría.
SÍMON: Vér leggjum allt í Herrans hönd,
sem hörð mun leysa þrœldóms-oksins
bönd.
Nú skiptum verkum: Véin helgu ég
skai vigja’, en Júdas ganga stríðsins
veg.
Því heilög Zion svívirt er og smáð,
í sorpið troðin fyrir heiðin ráð;
slik hrylling skjótt þar heimtar bœtur
ef heilum sigri lsrael skal ná. [á,
Með bljúgum hjörtum, hraustum sálum
vér heyrum, Zion, kall þitt nú
og kvíðum ei um endi’ á málum,
þvi alvaldsbönd oss verndar trú.
Rezílativ, dúett og kórfúga.
ÍSAK: Nú hrindið um þeim öiturum.
sem óvirt voru’ af heiðingjum.
ólympska Seifi þyrlið þegar braut
og þeytið Bakkus frá með allt hans
skraut!
BACIIKL: Lát ei i Zíon ungra meyja
til Astoretar liefja nætursöng [þröng
Þótt kölluð sé hún drottning himna há,
hún héðan flæmd skai burtu, Zion frá,
til Fönikíu eða lengra enn,
til yztu marka, þar sem lifa menn,
svo leiki hún oss ekki ennþá ver.
i
BÆÐI: Ó, aldrei lúta viljum vér
þeim heiðna stokka’ og steina her,
en tigna Drottin ísraels
frá ævimorgni fram til hels.
KÓH: Guð einan tigna viljum vér!
Vér lofum því!
III. ÞÁTTUR.
FYRRA ATRIÐI.
(Vígsluhátið í Jerúsalem, cftir að Júd-
as og liðsmenn hans liafa náð yfirráðum
yfir rnusterinu og endurnýjað það, og
allir eru aftur frjálsir í landi sínu. -
Júdas kemur aftur að unnum lokasigri
yfir Nieaner og bandamönnum hans. -
Sigurhátið og þakkargjörð þjóðarinnar).
Aría.
ISAK: Manna vizkan guðs er gleymska,
getur sönnu’ i lygi breytt.
Töfrabrögð og háfleyg heimska
hjörtum fá ei svölun veitt.
Drottins vizka dugir mönnum,
Drottins vizka’ er ætíð mest.
Kveikir hún á kærleik sönnum,
kviða léttir allra bezt.
Rezítatív og aría.
RACHEL: ó, ljá oss, guð, hinn lengi
þráða frið,
svo ljúfar Júda-dætur gleðjist við
og þurfi’ ei bræður, menn né syni’ að
hér særða eða fallna vfgvelli’ á. [sjá
Lát gigjur óma’ og hörpur hátt
og helgan söng um æðstu von.
A Ijúfum tónum liði dátt
þau Ijóð, er gerði ísai son.
Rezítativ.
SENDIBOÐI: Frá Kafarsalma ég fljótur
hingað fór
að flytja gleði-boðin stór:
Kom Lýsías með fleina fjöld,
og fagurt glóði’ á margan skjöld,
sem gulli’ og eiri utan sleginn var,
en ógurlegir filar stóðu þar
i löngum röðum, — réðst samt Júdas á
og rauf og sigraði’ alla fylking þá.
En sjá! Þar kemur sigurvegarinn
með sigurroða’ á kinn,
og spjót hans ber þá heiftarhönd,
sem hét að eyða gjörvöll Júdalönd.
SEINNA ATRIÐI.
(Júdas kemur heim að unnum loka-
sigri yfir Lýsías. — Sendiherra tjáir frá
vináttusáttmála, sem Rómaveldið býður
Gyðingunum. — Sigurhátfð og þakkar-
gjörð þjóðarinnar).
Triumphal Marcli og kór.
DRENGIR: Sjá, hvar hetjan kemur keik!
Kveðjið hljóðs og byrjið leik!
Lúðra þeyt og bumbur ber!
Brátt inun Júdas vera hér!
LEA og RACHEL: Færið honum sigur-
Sveina’ og meyja glaðleg þröng [söng!
stigi kátt hinn kvika dans,
krýni lárvið enni hans!