Bankablaðið - 01.12.1952, Blaðsíða 31

Bankablaðið - 01.12.1952, Blaðsíða 31
MIHÁLY BABITS: SÝN JÓLANÆTUKINNAK Stóra lyklinum vai' snúið þrisvar sinnum, og járnslegin, veðurmáð tréhurðin undir steinmynd postulanna kvrrðist að fullu. Kirkjuvörðurinn með geitarandlitið haltr- aði yfir torgið og burtu. Nóttin var dásam- leg, stjörnurnar tindruðu skært og kulda- lega, eins og þær aðeins gera að vetrinum. Stóri, gotneski turninn teygði hálsinn for- vitnislega, eins og hann vildi fylgja eftir með augunum loðskinnsklæddu fólkinu, sem fjarlægðist óðum eftir mjóurn götun- um. Loftið var tært sem gler og jafn gegnsætt, og ómur kirkjuklukknanna var eins og svngi í kristal. Það var jólanótt. Frá liúsi Artúrs riddara heyrðust stór- kostleg drykkjulæti, það buldi í vínámum, léttúðugar stúlkur skræktu og dynjandi hlátrasköll glumdu við. Ómur silfurbikara klauf kristalstært næturloftið. En óljós til- finning um, að hin heilaga stund væri upp- runnin, brauzt fram í vitund hins ölvaða fólks, og nú tóku við guðfræðilegar kapp- ræður í dunandi salnum. — Hvað skyldi nú vera að gerast þarna inni í lokaðri kirkjunni, og hvað skyldi koma fyrir þann, sem gæti gægzt þangað inn? — O, hann afi þinn er þar sjálfsagt að dansa til athlægis fyrir hina látnu, ef hann aðeins hefur getað lyft með molnandi hönd- unum ólögulega steininum, sem Gerhard, húsbóndi hans, meitlaði á andlitsmvnd hans, þannig, að hann er eins og auli á svipinn. — Og þú drekkur áreiðanlega, þangað til þér verður líka stungið undir steininn, hrein einn af riddurunum. — Ég veit með vissu, sagði húsprestur- inn, faðir Lucentíus, og slakaði til á belti sínu, ég veit með vissu, að um þetta leyti dvelur hin Heilaga mey, María, ein í kirkj- unni og heldur á litla syninum sínum í geislabjörtum faðminum, og umvefur alla framkirkjuna himnesku ljósi. Þegar ég var í París við nám í hinum guðdómlegu vís- indum, upplauk lærimeistari minn, Abel- adus, fyrir mér hinum dýpstu leyndar- dómum. María mey er nú ein saman úti í kirkj- unni. Það voru vínblettir á stóra borðinu og spýjupollar um bekki og gólf. — Ég vildi gjarnan, sagði Artúr riddari, sjá hina Heilögu mey, þegar hún er ein á ferð í kirkjunni. — En þeim, sem fá að sjá hana, sagði faðir Lucentíus, verður ekki lengra lífs auðið. — Bráðum kemur afi þinn að sækja þig, sagði annar riddari. — En nú fer ég þangað, hvað sem taut- ar, sagði Artúr riddari, og gái að þessu sjálfur. Því að Ijósin eru farin að blakta, og rökkrið vefur kóngulóarvefi sína um hvelfingarnar. En þarna úti ljómar nú himneskt ljós, það segir munkurinn. Og þið eruð svín og annað ekki, og ekki þess verðir að ég sé með ykkur. Og ég hræðist ekki neitt, allra sízt hann afa minn, sem var heigull alla æfina. BANKABLAÐIÐ 41

x

Bankablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bankablaðið
https://timarit.is/publication/720

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.