Jazzblaðið - 01.03.1952, Qupperneq 11

ekki móttækileg fyrir tónlist þessari eins
og sakir standa. Eins og Lee sagði við
mig, þá verða menn að þroskast upp
í því að hlusta á jazz, það er ekki allt í
einu hægt að setjast niður og gerast
■f fazzuioburdur:
(oniti og Tyree lílcnn
einlægur aðdáandi Tristano jazzins,
menn verða að hafa heyrt allt sem á
undan er komið. Þannig er því einmitt
farið með hérlenda áhugamenn; þeir
hafa ekki heyrt nógu mikið. Vonandi
stendur það þó til bóta.
Tækni hans á saxófóninn var stórkost-
leg. Sólóarnar voru allar byggðar upp
af mikilli — nærri því eintómri tækni.
Tónn hans var ágætur þar sem hans
naut. Sjálfur hafði ég sérstaklega gam-
an af leik Lee Konitz — leyfi mér kann-
ske að halda því fram, að ég hafi hlust-
að nógu mikið á það gamla (— þó að
aldrei hlusti maður reyndar nógu mikið)
til að geta myndað mér einhverjar skoð-
anir um leik Konitz. Og þær skoðanir
sem ég myndaði mér um hann voru þær,
að hann væri jafnvel mesti jazzleikari,
sem nú er uppi.
Þar sem viðdvöl þeirra Tyree og Lee
var fremur stutt — þeir dvöldu hér á
landi í nákvæmlega 28 klukkustundir,
gafst mér aldrei kostur á, að taka reglu-
legt blaðaviðtal við þá fyrir Jazzblaðið,
eins og til stóð, en til gamans get ég birt
glefsur úr samtölum við þá, sem áttu
sér stað meðan Lee sat niðri í búnings-
herbergi í Austurbæjarbíó, meðan Tyree
lék fyrri hluta hljómleikanna og undir
sömu krinkumstæðum við Tyree síðari
hluta hljómleikanna. — Ennfremur í
bílnum á leiðinni til Keflavíkur, þegar
þeir fóru og þegar þeir biðu þar eftir
flugvélinni og yfirleitt undir öllum öðr-
um kringumstæðum, sem við var komið.
Það var erfitt að fá þá til að segja
nokkuð um hina íslenzku jazzleikara,
sem léku með þeim á hljómleikunum.
Tyree sagði, að sér væri nákvæmlega
sama hverjir léku með sér meðan þeir
kynnu bara lögin rétt. Hann tók þó fram,
að honum fyndist Björn fyrirtaks trom-
bónleikari og Magnús Pétursson taldi
hann ágætan píanóleikara.
Konitz var heldur hlédrægari. Hann
gat þess þó, eins og hvað því viðvéki að
hlusta á jazz, að hið sama ætti að mestu
leyti við, þegar hann væri leikinn. —
11