Útvarpstíðindi - 23.07.1945, Síða 9

ÚTVARPSTÍÐINDI
153
29. Hjónaband er strekkingsstand,
stækkar fjandans kífið,
vonastrand og gæfugrand,
gremju blandar lífið.
i
30. Hjalaðu dátt, en hyggðu flátt
heiðurs mátt ef þráir.
Skríddu lágt og svíktu sátt
svo að hátt þú náir.
31. Sól má eigi svíða þig
sól á vegi Lauga.
Sól þó deyi signir mig
sól í meyjarauga.
32. Margur særður sorgarör
söknuð lífi tvinnar, .
— losnar ei við fingraför
fyrstu ástar sinnar.
33. Bláa keiðar himins hind
hálofts breiða-vegi
til að greiða lá og lind
Ijós af heiðum degi.
34. Lyftir armi laufguð björk,
loftar barmi og hvarmi:
finnur bjarma mold og mörk
meður varma og harmi.
35. Er sem skari æðri sýn
eld að þori mínu,
sem á vori, vina mín,
vex í spori þínu.
36. Spannaði sunna rósarunn,
runn, sem að grunni átti brunn,
brunn, sem að kunni mýkja munn,
munn, sem að unni þínum hlunn.
37. Harpan og boginn, heyrn og sýn
hrærist. — Og loginn nær til
Márinn er floginn; mild og fín
mænir á voginn stúlkan þín!
38. Astúð vorsins óði frá
andar þýtt í blænum.
Ljúfir draumar lifna ^i
leiðum sumargrænum.
39. Yndislega eg hef séð
eftir daggarfossinn
roðna á hvítum runnabeð
rós við sólarkossinn.
40. Vinir ljóssins víða sjá
vorsins geislaletur
mörk og himinn málað á,
milli skugga í vetur.
41. Eftir harminn óblíða
eyðiskallamörkin.
Ljá mér haddinn litpríða
laufa prúða björkin!
42. Ástandinu að eg *sný
endurfædd á veginn.
Berjalyngið blánar í
brekku sólarmegin.
43. Grundir frjóvar varmi vors
vekur, snjóa hrekur
Undir gróa, þróttur þors
þreki sóa tekur.
44. Blessað sumar bú þín fljótt
blíðheims-sala-kynni.
Lífga björk og línstrá mjótt,
lýstu hjartans inni.
45. Gjörfult lát sem flesta fá
fylling vonadrauma.
Barna leiksvið blómum strá,
brosmilt hrestu auma.
mm.