Kristilegt stúdentablað - 01.12.1944, Qupperneq 14

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
Hver hefur þekkt huga Drottins? Hver hefur
verið ráðgjafi hans? (Róm. 11, 34.)
„Kristin trú samrýmist ekki mannlegri skyn-
semi“, segja margir nútímamenn. „Það verður
að gera kristindóminn samrýmanlegri heilbrigðri
skynsemi“, segja aðrir. Um skeið hafa margir guð-
fræðingar og aðrir unnið að þessari samrýmingu.
Mörg ráð liafa verið reynd. — Það er reynt að ve-
fengja heilagt Guðs orð. — Það er talað um
mannasetningar. — Það er kennt að heilagt Guðs
orð sé ekki Guðs orð, heldur sé það aðeins mann-
leg speki, sem opinberi aðeins trúarskoðanir,
þeirra manna, sem rituðu bækur ritningarinnar.
— Nú sé þetta orðið úrelt, og það er aðeins tekið,
sem samrýmist nútíma skoðun og skynsemi.
Efinn á guðsorði er gamalt fyrirbæri. Sérstak-
lega efast menn um það, sem þeim finnst óskiljan-
legt og ótrúlegt. Um eitt skeið æfinnar var ég í
þeirra liópi, sem efast um allt. Ég byrjaði að efast
um, að það sýndi gæzku Guðs að fórna syni sín-
um. Mér fannst það grimmd en ekki kærleikur
að láta saklausan líða í stað hins seka, hreinasta
ranglæti. — Svo efaðist ég um kenningu Guðs
orðs, um vansælu eftir dauðann, sérstaldega eilífa
vansælu. Ef góður Guð gæti liðið það, að nokkur
sál glataðist, þá væri hann alls ekki góður faðir,
heldur miskunnarlaus harðstjóri. — Og svo end-
aði þctta með þvi, að ég hætti að biðja eins og
mér var kennt í æsku, mér fannst bænin og
bænheyrslan stríða gegn lögmálum tilverunnar,
en náttúrulögmálin voru uppáhald mitt. — Og
því meira sem ég braut heilann um þessi við-
fangsefni, eftir að bænalífið var hætt, þá komst
ég hreinskilnislega sagt að þeirri niðurstöðu, að
enginn Guð væri til. Það var svo skynsamlegt.
vegna ég er kristinn.
Hið eina skynsamlega, að mér fannst þá. Ég
vorkenndi hinum kristnu sálum heimsku þeirra
og skynsemisskort.
Aldrei á æfinni hefur mér samt liðið eins illa
og þá. öllum grundvelli ldppt undan fótum mér.
— I því neyðarástandi fann ég frið við Kross
Jesú Krists. — Ég meir fann cn skildi, að hann var
frelsari minn. En hvernig gat ég samrýmt það
skynsemi minni? — Það var aðeins hægt með
einu móti. Annað hvort varð ég að sleppa allri
Guðstrú, eða að taka opinberun Guðs trúanlega
sem sannleika. — Og ég las orðin í Rómverja-
hréfinu: „Hver hefur þekkt huga Drottins? Hver
hefur verið ráðgjafi hans?“ — Hvílík l'ásinna af
mér að vilja vera ráðgjafi hans. Hvílik heimska
að þykjast hctur þekkja liuga lians, hcldur en
sjálfur sonur hans! Annað hvort varð ég að talca
Guðsorð gilt sem sannleika eða trúa alls engu. —
Mér fannst l>á og mér finnst enn enginn milli-
vegur koma til greina. — An Guðs sem föður
og Jesú, sem frelsara gat ég ekki verið, og því
var mér nauðugur einn kostur að trúa því, sein
Guð hefir opinbcrað um sjálfan sig. Það full-
nægði skynsemi þeirri, sem Guð hefur gefið mér,
að vita, að hans vegir eru óhrekjandi, og órann-
sakandi dómar lians. Eftir það, að mér skildist,
að ég átti að trúa opinberun hans í Kristi, fann ég
að allt, sem mér fannst óskiljanlegt og hneyksl-
anlegast í kristindóminum, er ráðsályktun Guðs
Undir hans ráðsályktun lilýt ég að beygja skyn-
semi mína og vilja minn.
Og þess vegna er ég kristinn, að ég veit og hefi
reynt það persónulega, að Jesús er frelsari minn,
hann hefur frelsað mig frá öllum syndum, einnig
synd efans og vantrúarinnar. Hann hefur leitt
14