Kristilegt stúdentablað - 01.12.1947, Qupperneq 17

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
Jesús sagði: „Verið í mér, þá verð ég líka i
yður. Eins og greinin getur ekki líorið ávöxt ai'
sjálfri sér, nema hún sé á vínviðnum, þannig ekki
heldur þér, nema þér séuð í mér.“
»Ég er vínviðurinn, þér eruð greinarnar. Sá,
sem er í mér og ég í honum, hann ber mikinn á-
vöxt, því að án mín getið J)ér alls ekkert gert“
( Jóh. 15, 4.-5.)
Þessi orð frelsara vors skulu vcra kveðja kristi-
lega stúdentasamhandsins finnska til allia ís-
lenzkra stúdenta, sem leita Krists og trúa á hann.
Trúaðir stúdentar á lslandi og Finnlandi hafa haft
lítil sýnileg sambönd sín á milli. En ósýnileg
hönd tengja oss saman, hönd, sem knýtt eru í
Kristi. Vér erum greinar á sama vínvið, og þess
vegna eigum vér saman.
Sem greinar á Kristi, eigum vér fyrst og fremst
sameiginlega baráttu trúarinnar. Jesús segir um
það: „Verið í mér.“ Heimurinn, sem er f jarri Guði,
annars vegar, og vort eigið vonda hjarta hins veg-
ar, reynir að slíta oss frá Krisli. En fyrir liæn,
Guðs orð og heilaga kvöldmáltíð Drottins eigum
vér að standa stöðugir í honum. Vér megum
hvorki láta ósigra vora né vont hjarta aftra oss
frá að leita aftur og aftur til Krists.
1 öðru lagi eigum vér sem greinar á Kristi það
sameiginlegt, að vér eigum að bera ávöxt. Hér er
um að ræða ])að hlutverk, sem vér eigum að inna
af hendi með því að vitna og starfa fyrir fagn-
aðareríndið. Án Krists getum vér þó engu komið
til leiðar. Því verðum vér að fá hjá honum bæði
kraft til starfsins og blessun yfir það.
Ef vér vitnum um oss sjálfa, ber það engan
ávöxt. En ef vér l)oðum félögum vorum Krist og
fagnaðarerindi hans, þá fylgir því hlessun. Því
að fagnaðarerindið er kraftur Guðs.
Á norræna stúdentamótinu í Kristiansand í
sumar fengum vér kveðju frá Islandi. Það var
kveðja, sem erfitt mun að gleyma. Vér munum
standa með yður í hæn, íslenzku l'élagar. Þegar
félag vort lieldur hátiðlegt 50 ára afmæli sitt um
J)essar mundir, minnumst vér líka yðar með lilýj-
um lmga. Þér eruð fámennir. En Guði er ekki
ómáttugt að veita þeim fáu sigur engu síður en
þeim mörgu. Eins og hafið umlykur Island, þann-
ig umlykur Guðs náð yður og oss alla. Og sú
náð nægir oss.
Vilho Ylijoki.
Séra Sverre Magelsen,
sem hefur um nokkur ár verið
framkvæmdastjóri í Norges
kristelige studentlag, tók við
sem aðalframkvæmdastjóri s.l.
haust.
Það verður ekki sagt um kristilegt starf meðal
stúdenta á Norðurlöndum, að það baði í rósum.
Margir mæta starfi voru með kulda og kæru-
leysi. Reyndar hafa stúdentar J)egar orðið von-
sviknir af mörgu. Síðari árin hafa margar tál-
vonir hrugðizt. Margir eru orðnir þreyttir á sí-
felldu orðagjálfri. Þeir þrá eitthvað nýtt, eitthvað,
sem hægt er að trúa á í raun og veru.
Menn eru farnir að hrista af sér J)reytuna, sem
gerði vart við sig, eftir að ói'riðnum lauk. Og nú
eru menn farnir að leita. Þá mætum vér J)eim
með hinn kristna boðskap um hjálpræði Guðs i
Jesú Kristi og áform Guðs með líf hvers manns.
Oss virðist J)essi boðskapur vera sjálfsagður. Vér
vitum, að J)essi vitnisburður er sannur. Þess vegna
undrumst vér oft og látum hugfallast, J)egar
þessum boðskap er mætt með lculda og kæruleysi.
Það mætti J)ví segja, að yfir starf vort liafi
komið alvarleg kreppa. En orðið kreppa kvað á
kínversku liafa tvær merkingar. önnur er hætta.
Og J)að er satt. En það er líka sagt, að orðið J)ýði
möguleikar. Og J)að er líka satt, eins og tímarn-
ir eru nú.
Kristnir stúdentar! Vér verðum að nota oss
þessa möguleika!
Það gleðilegasta í starfi voru liér í Noi-egi er
ný og aukin starfslöngun hjá trúuðu stúdentun-
um. Það er oss vísbending um, að í framtíðinni
geturn vér fengið nýja og kröftuga vakningu. Og
þegar sú vakning verður, kemur það í ljós, að
það, sem stúdentar vorra tíma J)rá, geta þeir
fundið í hinni kristnu trú.
Vér í Kristilegu stúdentafélagi í Noregi send-
um íslenzkum, trúuðum stúdentabræðrum vorar
17