Stundin - 01.03.1941, Page 5

finnur, að ekki er hægt að taka
hana alvarlega, tel ég að sé þá
jafnframt meinlítil.*)
Annars skal það játað, og má
gjarnan skoða það sem eins
konar afsökunarbeiðni frá
minni hálfu — að vegna sér-
staks annríkis og annarra á-
stæðna gat ég ekki sinnt síð-
asta hefti blaðsins, og sérstak-
lcga frágangi umræddrar grein-
ar, eins og ég hefði þurft, og
mundi hún ekki hafa birzt í því
formi, sem hún var í, ef svona
hefði ekki staðið á. Ritstj.
Er ritstjórinn hafði, gegn
betri vitund og vilja, lamið
saman klausunni til hálfs, og
ætlaði að láta þar við sitja,
gerði Jón þessi Eyþórsson kröfu
til að sjá próförk af „syndakvitt-
uninni“ og fannst hún þá ekki
nærri nógu augljós né auðsveip.
Er það eftir honum haft, að
þetta væri eins og þegar maður
snupraði óþekkan krakka, sem
síðan snéri við manni bakinu
og ræki út úr sér tunguna. Varð
þá vinur minn Kristján að setj-
ast niður og gera betur, og
samdi þá yfirlýsinguna um það,
að vegna ,,ritstjórnaranna“
hefði grein mín birzt í því
,,formi“, sem hún var í, alveg
óviljandi. Og enda þótt við höf-
um skrifstofur á sömu hæð í
sama húsi, fór Kristján dult
með þjáningar sínar og gat
þeirra aldrei við mig fyrr en
hann neitaði mér um rúm í
blaði sínu til að svara tilslettni
Jóns þessa Eyþórssonar, en þá
játaði hann hreinskilnislega, að
hann vildi svo gjarnan ljá mér
rúm til andsvara, en sér væri
hótað og hann mætti það ekki!
Þetta er hinn viröulegi mála-
rekstur, og má nú hver um
dæma sem hann er maður til.
*) Hingað komst Kristján
í fyrsta leik.
(Leturbreytingar Stundarinn-
ar.)
Hér stöndum við andspænis
merkilegu fyrirbrigði hins ísl.
borgaralega lýðræðisskipulags.
Ein ríkisstofnun hefir komið á
fót auglýsinga- og hólritgerða-
málgagni um sjálfa sig, undir
því yfirskini, að það túlkaði álit
þjóðarinnar á viðkomandi stofn-
un, eins og var hin heiðarlega
hugmynd barnakennarans frá
Vestmannaeyjum, þegar hann
hóf útgáfu Útvarpstíðinda,
af því honum leiddist í Vest-
mannaeyjum. Þannig fara
stundum nýtir og góðir menn
fyrir lítið, og hann fyrir aðeins
50 krónur á viku.
* * *
Nú er Jón Eyþórsson í hópi
þeirra, sem ég hefi enga til-
hneigingu til að eiga við orða-
skipti. En þar sem hann hætti
sér út á ísinn til að reyna að
bera blak af sér, ætla ég að
gera honum hærra undir höfði
en hann á skilið og spyrja hann
í allri vinsemd nokkurra ein-
lægra spurninga.
— Drekkið þér áfengi?
— Hvers vegna gangið þér af
hólminum án þess að bregða
vopni að málefninu, sem um
ræðir?
— Hvers vegna neytið þér að-
stöðumunar yðar í þessu máli,
sem mörgum fleirum, með því
að skirpa úr klauf í útvarpið
eins og loppinn sauður?
— Er það í samræmi við
„hlutleysi" útvarpsins? — Eða
hafið þér búizt þar fyrir með
einhver stjórnarfarsleg sérrétt-
indi til að hreyta þaðan skæt-
ingi sjálfum yður til persónu-
legrar varnar?
— Hvers vegna reynið þér
ekki að finna því hreina stafi,
að ég fari með rangt mál og
ósatt? Takið af yður vetling-
ana, maður.
— Hvers vegna hótið þér rit-
stjóra Útvarpstíðinda, ef hann
birti greinar, er hafi aðrar
skoðanir á sjálfum yður en þér
hafið sjálfur?
Eigið þér að ráða fyrir hon-
um og marka stefnu blaðs hans
— eða hver er meiningin?
— Hver biður yður að tala
jafnoft í útvarp og þér gerið?
— Hvaða nauður dregur yður
þar til?
— Sjálfsfórn?
— Eiginhagsmunir
— Hégómagirnd? — eða kom-
ist þér ekki undan því sakir
vinsælda hlustenda?
Og að endingu: Hvað töluðuð
þér í útvarpið fyrir margar
krónur árið sem leið?
Og nú skora ég á yður að
brjóta heilann um þessar spurn-
ingar hverja fyrir sig, lesa þær
yfir aftur og aftur, kryfja þær
til mergjar eina og eina, og
svara þeim svó öllum á opin-
berum vettvangi hliðarspora-
laust og án allra undanbragða
og alls flótta frá kjarna máls-
ins. Verið jafn hreinskilinn og
yður er unnt og jafn sanngjarn
í mati yðar á sjálfum yður og
þér hafið hæfileikann til, því
verið gæti, að það eitt yrði yð-
ur virðulegri minnisvarði en
allt, sem þér hafið sagt og mun-
uð segja í útvarp. Þess vegna
ræð ég yður til að svara á
prenti og er mér ánægja að
bjóða yður rúm í Stundinni fyr-
ir allt, sem þér hafið að segja
varðandi þessar spurningar.
Þetta blað verður yður sent í
ábyrgðarpósti. En minnist þess,
vinur sæll, að í þetta skipti er
flóttinn það allra vonlausasta.
❖ *
Og áður en þér stigið næst í
stólinn til að fræða landslýðinn
um daginn og veginn, skuluð
þér slá aftur upp í orðabók Sig-
fúsar Blöndals og vita hvort þér
getið ekki fundið eyrnamarkið:
hófur og hófbiti. Það þótti ljótt
mark í minni sveit.
S. B.
Sendið STUNDINNI
ORÐ í TÍMA TÖLUÐ.
STUNDIN
5