Árdís - 01.01.1953, Síða 9

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
7
sagt skilið við jörðina í bili. Þarna einnig var heimur út af fyrir
sig, sem óháður virtist vera hinum jarðneska heimi, en nú voru
það loftbylgjur en ekki hafbylgjur, sem héldu manni uppi og skýin
inniluktu mann. Það var eins og maður liði áfram í hengirúmi,
sem skýin héldu örugglega á lofti. Eftir nokkra klukkutíma var
skýjaheimurinn klofinn og flugvélin nálgaðist aftur hinn jarðneska
heim. Hún settist á Reykjavíkur flugvelli — ég var komin til „sögu-
eyjunnar," þaðan sem faðir minn ásamt foreldrum og systkinum,
móðurforeldrar mínir og elztu börn þeirra, fluttu til Vesturheims
fyrir svo löngu síðan.
Engan þekkti ég í þessu landi forfeðranna, en eitt andlit þarna
á flugvellinum kannaðist ég við af mynd, sem ég hafði séð. Þarna
var komin stúlka, Hulda Hoydahl að nafni, systir Gerðar, vinukonu
minnar í Osló, til þess að heilsa upp á mig. Hún tók svo kunnuglega
og alúðlega á móti mér og bauð mig velkomna til íslands. Síðan
héldum við heim til hennar, þar sem foreldrar hennar, þau myndar-
hjónin Þuríður Eyjólfsdóttir og Lýður Hoydahl, buðu mig velkomna
á heimili sitt. Hjá þeim leið mér vel þann tíma, sem ég dvaldi í
Reykjavík.
Það var ekki til setunnar boðið því tíminn var naumur og ferð-
inni heitið í marga staði. Eftir eins dags dvöl í Reykjavík var ég
komin á leið til Hofsóss í Skagafirði, en þar hélt ég til hjá Gísla
Benjamínssyni og konu hans á myndarlegu heimili þeirra í nokkra
daga. Gísli var bróðursonur ömmu minnar, Lilju Friðfinnsdóttur,
mundi hann því eftir henni og gat frætt mig um margt viðvíkjandi
skyldfólkinu. Hann fór með mig til þess að heimsækja Guðmund
bróður sinn bónda í Smiðsgerði 1 Kolbeinsdal, sem þar býr með
konu sinni og systur þeirra bræðra, Maríu, sem er ógift. Þau eiga
nýtt hús, sem er útbúið nýjustu þægindum. Manni dettur ósjálfrátt
í hug hve miklar breytingar eru nú orðnar frá því að fólk bjó í
torfhúsum við lítil þægindi og þröng kjör. En eitt er ég sannfærð
um að ekki hefir breyzt á íslandi og það er gestrisnin. Ég varð
sannfærð um það eftir að heimsækja þá Gísla og Guðmund, frændur.
mína, Unu systur þeirra í Reykjavík og svo ótal marga aðra á ferða-
lagi mínu um landið.
f grend við Hofsós er bóndabærinn Teigur, þar sem amma og
afi, Jónas Thorsteinsson frá Espihóli í Seiluhreppi, bjuggu áður en
þau fóru á brott frá íslandi. Þar gefur að líta nútíma byggingar, en