Árdís - 01.01.1953, Side 10

8
ÁRDÍ S
þau höfðu búið þar í torfhúsum á tímum harðæris og hungurs,
erfiðleika, sem ilt var að yfirstíga en sem stældu áræðið og hug-
rekkið sem með þurfti til þess að bregða búi og leggja af stað með
fjölskyldu út í óvissuna í annari heimsálfu. En hvað skyldi það
hafa verið, sem hvatti hugrekkið annað en trúin á mátt og kærleika
Guðs og handleiðslu hans á ferð þeirra yfir hið breiða haf með
ófullkomnu skipi, og inn í hið ókunna og mikið til óunna land —
trúin, sem hafði verið glædd á barnæskuheimilum þeirra með að-
stoð kirkjunnar.
Kirkjan, sem hér er um að ræða, er Hólakirkja, en þá kirkju
sótti amma mín í æsku og svo hún og afi eftir að þau giftust og
settust að á Teigi. Sú kirkja hefir átt ríkan þátt í eflingu hinnar
styrku trúar þeirra. Mér koma fyrir hugskotssjónir myndir úr lífi
ömmu og afa sem sýna hina einlægu og sterku trú þeirra. Sem barn
man ég eftir afa, þar sem hann stóð úti á kvöldin, er dagsverkinu
var lokið, horfði til himins og hafði yfir bænir sínar í hálfum
hljóðum og að líkindum lyfti huganum í þakklæti til Guðs fyrir
hans handleiðslu og aðstoð fram á þessa stund. Hann hafði
varðveitt sína barnatrú, en það er hin sanna trú, hin heila og hreina.
Ég man einnig eftir ömmu, þar sem hún var við vinnu sína og
varir hennar bærðust í bæn. Ég heyrði hana oft hafa yfir sálma og
tilvitnanir úr biblíunni. Á heimili afa og ömmu var það siður að
lesa húslestur og sálma og hafa yfir bænir á kvöldin. Þessi siður
ríkti einnig á heimilil mínu og hafði hann sín áhrif á ungar sálir,
þessi siður, sem hafði verið fluttur frá íslandi til Nýja-lslands. Það
eru engar tölur til yfir það, hve mörg heimili í Nýja-íslandi og í
öðrum íslenzkum bygðarlögum í Vesturheimi hafa rækt þennan
sið og það eru einnig ómæld áhrif þau, er hann hefir haft á skap-
lyndi, hugarfar og sálarlíf hinna ýmsu einstaklinga, — áhrif, sem
hefir gætt ríkulega í starfi þeirra í þágu heimilis, kirkju, bygðar
og lands.
Amma og afi tóku virkan þátt í starfi kirkjunnar í Geysis-
bygð í Nýja-íslandi, og amma var ein af leiðandi meðlimum Kven-
félagsins Freyju. Þau höfðu tíma og krafta aflögu til þessa upp-
byggingarstarfs þótt brautryðjendastörfin væru þung, þægindin
lítil og nútímatæknin engin. Börnin þeirra og barnabörnin tóku
svo við af þeim og leggja lið sitt við áframhaldið af þessu starfi.
Áhrifin, sem streymdu frá hinum kristnu heimilum og kirkjum á