Árroði - 01.10.1947, Blaðsíða 11

JÓN HJÁLMARSSON :
Dýrtíðin og afkoma Álþýðunnar
Þótt nokkur hin síðari ár hafi verið hin
mestu góðæri, er nú svo komið atvinnulífi
þjóðarinnar, að við erum vart samkeppnisfær
með útflutningsvörur okkar á erlendum mark
aði. Norðmenn, sem eru aðalkeppinautar
okkar í framleiðslu sjávarafurða, bjóða nú
framleiðslu sína fyrir helmingi lægra verð
en við þurfum nauðsynlega að fá fyrir okkar
framleiðslu, svo að hún 'beri sig. Þessi stað-
reynd lítur dálítið einkennilega út, þegar
þess er gætt, að hin síðustu ár hafa verið
okkur sérlega hagstæð, en hlutskipti Norð-
manna var á þessum sömu árum áþján og
eyðilegging. Ástæðurnar fyrir því, að svo er
komið fyrir okkur, er sú, að dýrtíð er og
hefir verið í landinu og miklum mun meiri
en í nágrannalöndum okkar, þar sem þjóð-
félagsbyggingin á annað borð hrundi ekki
alveg í síðustu styrjöld. Það er augljóst mál,
að þetta ástand er með öllu óþolandi. Feit-
metisskorturinn í heiminum verður ekki ætíð
til að 'bjarga afurðasölu okkar, enda þótt svo
yrði í ár. Og ef við á komandi árum fram-
leiðum sömu vöru á helmingi hærra verði
en keppinautar okkar, er augljóst að ekkert
verður af okkur keypt og okkar biður eigi
annað en hrun. Ef atvinnulíf vort á að geta
orðið blómlegt í framtíðinni, þá verðum við
að geta framleitt vörur vorar á eigi hærra
verði en samkeppnisþjóðir okkar gera.
Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð,
var svo komið að eigi var lengur hægt að
fresta að taka skýrt markaða afstöðu til sölu-
vandamáls íslenzkra afurða og dýrtíðarinn-
ar. Aðgerðir hennar í þessum málum miðuð-
ust við að reynt yrði að koma í veg fyrir að
framleiðslukostnaður hækkaði frá því
sem þá var. Þannig átti að reyna að halda í
horfinu þar til hin nýju og fullkomnu at-
vinnutæki, sem þjóðin hefir nú þegar fest
kaup á, væru komin í notkun og farin. að
skapa verðmæti. Með því að þau eru full-
komnari og afkastameiri en þau, sem við nú
höfum, má fullvíst telja að þau lækki tilkostn-
aðinn allverulega, þar sem hver einstakling-
ur, sem við framleiðsluna vinnur, afkastar
mun meira verki en nú er.
Þegar eftir myndun þessarar ríkisstjórnar
snérust kommúnistar öndverðir gegn henni
og létu ekkert tækifæri ónotað til árása á
hana. Sérstaklega beyttu þeir sér skelegglega
fvrir því að ónýta allar gerðir hennar, er
stemmdu að þvi að hafa hemil á dýrtíðinni.
Og mikils þurfti við! Kommúnistar skáru
upp herör í verkalýðssamtökunum og hvöttu
til verkfalla. Mestu hugsuðir kommúnista
lögðu höfuð sín í bleyti og sjá — þeim tókst
að sjóða saman alláferðafallega skáldsögu um
það, að barátta stjórnarinnar gegn dýrtíðinni
Framhald á bls. 14.
ÁRROÐI 1 1