Morgunblaðið - 07.02.2009, Blaðsíða 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2009
✝ Sólveig SigrúnOddsdóttir fædd-
ist í Móhúsum í
Garði, 11.október
1916. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Garðvangi 30. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Oddur Jóns-
son, f. 25.10. 1886,
d. 31.8. 1977 og
Kristín Hreið-
arsdóttir, f. 19.8.
1888, d. 1.10. 1989
frá Presthúsum í
Garði.
Sigrún giftist 15. maí 1937
Hjálmari Óskari Magnússyni, f.
11.10. 1913, d. 31.7. 1984. For-
eldrar hans voru Magnús Sigurðs-
son, f. 3.10. 1889, d. 10.8. 1962 og
Magnea Guðrún Ísaksdóttir, f.
24.6. 1877, d. 28.8. 1951. Þau
bjuggu lengst af á Nýjalandi í
Garði. Börn Sigrúnar og Hjálmars
eru: 1) Kristmann, fv. stór-
kaupmaður í Reykjavík, f. 2.9.
1937. Maki Guðríður Hafsteins-
dóttir móttökuritari, f. 18.9. 1955.
Börn þeirra eru fimm, barnabörn
sjö og eitt barnabarnabarn. 2)
Magnea, kaupmaður Seltjarn-
arnesi, f. 18.7. 1939. Maki Ólafur
Ágústsson kaupmaður, f. 26.2.
1935. Þau eiga fimm börn, 12
húsum en fluttist svo með for-
eldrum sínum að Presthúsum þar
sem hún bjó þar til þau Hjálmar
hófu búskap á Nýjalandi. Þar bjó
hún öll sín æviár að und-
anskildum síðustu rúmum sjö ár-
um sem hún dvaldi á hjúkr-
unarheimilinu Garðvangi. Sigrún
var fyrst og fremst mikil hús-
móðir og hélt með mikilli natni
og reglusemi utan um heimili sitt
og fjölskyldu. En hún lét sig mál-
efni sveitarfélagsins mikið varða
og sat í hreppsnefnd í tólf ár,
oftast sem ritari. Einnig var hún
formaður fegrunar- og umhverf-
isnefndar um árabil og hafði
mikil áhrif á fegrun byggð-
arlagsins. Sigrún var gerð að
heiðursborgara Gerðahrepps ár-
ið 2001. Félags-, menningar- og
forvarnarmál voru henni mjög
hugleikin. Hún var gæslumaður
barnastúkunnar Siðsemdar í
þrjátíu ár og starfaði innan Stór-
stúku Íslands, formaður Kven-
félagsins Gefnar í tuttugu og eitt
ár, starfaði í Slysavarnadeild
kvenna í Garði, hún söng með
kirkjukór Útskálakirkju í 40 ár
og starfaði í sóknarnefnd um
árabil auk þess sem hún sá um
þrif og búnað kirkjunnar. Sigrún
var sæmd riddarakrossi hinnar
íslensku fálkaorðu árið 2002 fyr-
ir störf sín að bindindis- og fé-
lagsmálum.
Útför Sigrúnar verður gerð
frá Útskálakirkju í dag kl. 14.
Aðstaða og útsending frá at-
höfninni verður í íþróttahúsinu
fyrir þá sem ekki rúmast í kirkj-
unni.
barnabörn og fjögur
barnabarnabörn. 3)
Ásgeir Magnús, for-
stöðumaður í Garði,
f. 12.1. 1943. Maki
Sigurjóna Guðna-
dóttir skólaliði, f.
6.8. 1945.Þau eiga
sex börn, 22 barna-
börn og sex barna-
barnabörn. 4) Hjálm-
ar Rúnar, vélstjóri í
Garði, f. 26.1. 1946,
d. 19.5. 2005. Maki
Guðrún Eyvinds-
dóttir skrif-
stofustjóri, f. 11.12. 1946. Þau
eiga þrjú börn og fimm barna-
börn. 5) Ragnheiður, kennari á
Akranesi, f. 30.5. 1948. Maki
Rögnvaldur Einarsson kennari, f.
27.2. 1947. Þau eiga 3 börn og 12
barnabörn. 6) Jón, forstöðumaður
í Garði, f. 13.9. 1951. Maki Sigríð-
ur Björg Halldórsdóttir, hún á
tvö börn frá fyrra hjónabandi og
Jón á fimm börn frá fyrri hjóna-
böndum og tvö stjúpbörn, saman
eiga þau tuttugu og sjö barna-
börn og eitt barnabarnabarn.
Systkini Sigrúnar eru: Júlíus
Guðjón, f .1915, d. 2001, Jónína
Sóley, f. 1920, Ingimar, f. 1922 og
uppeldisbróðir Eyjólfur Gíslason,
f. 1934.
Sigrún bjó fyrstu æviárin í Mó-
Elsku besta amma.
Þá er komið að kveðjustund.
Mikið erum við þakklátar fyrir að
hafa fengið að alast upp í næsta
húsi við þig. Það voru tíðar ferðir
á milli húsanna, svo tíðar að það
myndaðist göngustígur í túninu
þar sem við gengum. Ósjaldan
komst þú heim til okkar yfir túnið,
oft færandi hendi með nýbakaðar
skonsur eða pönnukökur eða á
náttsloppnum síðla kvölds bara
svona rétt að kíkja í heimsókn.
Við systurnar fórum nær dag-
lega yfir til ykkar afa og var þá
notalegt að fá nýbakað bakkelsi og
skemmtilegan félagsskap því að
mikið var spilað og sungið saman.
Einnig fórum við oft í göngu- eða
hjólatúr og þá var alltaf tekinn
poki með ef við skyldum nú finna
eitthvert rusl á leiðinni, því að þér
var svo annt um umhverfið þitt og
þú kenndir okkur að ganga vel um
það og bæinn okkar. Ófá voru líka
öll þau ferðalög sem við fórum í
með ykkur afa og foreldrum okkar
ásamt móðurömmu okkar, henni
Halldóru. Eigum við góðar minn-
ingar úr þeim þar sem mikið var
hlegið, sungið og farið í leiki á
leiðinni, m.a. frúna í Hamborg,
hugsa hlut og fleira og fleira. Þú
varst líka mjög dugleg að fræða
okkur um landið.
Við fórum einnig í mörg stúku-
ferðalög með þér til Galtalækjar. Í
barnastúkunni Siðsemd, þar sem
þú varst gæslumaður, lærðum við
margt af þér um fundarstörf. Allir
fengu tækifæri til að spreyta sig í
embættisstörfum. Þú lagðir mikið
upp úr því að allir tækju þátt og
varst svo hvetjandi. Þú kenndir
okkur að bera virðingu fyrir öðr-
um og hafa hljótt þegar aðrir töl-
uðu.
Eftir að við urðum fullorðnar
urðum við varar við hvað fólk í
bæjarfélaginu okkar bar mikla
virðingu fyrir þér. Einnig tala
kvenfélagskonur um hvað þú varst
þeim mikil fyrirmynd og kenndir
þeim margt, eins og okkur systr-
unum. Það er gott veganesti fyrir
okkur út í lífið. Þú varst líka höfuð
fjölskyldunnar, sú sem hélst fjöl-
skyldunni saman og passaðir upp á
að við hittumst á hverju sumri á
fjölskyldumóti. Undanfarin ár höf-
um við ekki verið dugleg að halda
þessu við en vonandi munum við
afkomendur þínir heiðra minningu
þína með því að taka upp þráðinn
aftur.
Þú varst í kirkjukórnum í fjölda
ára og sást einnig um þrif á Út-
skálakirkju og þangað fórum við
oft með þér. Því viljum við enda
þessi minningarorð með einu er-
indi úr sálmi eftir Pétur Þórarins-
son:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði. Minningin um góða ömmu
mun lifa í hjörtum okkar.
Helga, Herborg og Dóra Sig-
rún Hjálmarsdætur.
Elsku besta amma á Nýjó, mikið
var það sárt þegar mamma hringdi
og tilkynnti mér það að þú værir
farin. Allar minningarnar
streymdu upp í höfuð mér, allt frá
því ég man fyrst eftir mér. Þú
varst kraftmikil, ákveðin kona sem
ég leit mjög upp til og bar virð-
ingu fyrir, og ég var svo stolt af
því að eiga þig sem ömmu. Þú
gerðir svo margt gott í lífinu og
varst í öllu, fyrsta konan sem valin
var í hreppsnefnd, gerðir margt
gott fyrir Garðinn.
Þú varst mikið fyrir söng, varst
í kirkjukórnum og ég gleymi því
aldrei þegar þú tókst upp munn-
hörpuna og spilaðir og söngst þess
á milli. Þú varst dugnaðarforkur,
heklaðir og saumaðir mikið og það
var svo gaman að fá frá þér jóla-
kort, öll útsaumuð og ég geymi
þau öll en. Þú varst í kvenfélaginu,
slysavarnafélaginu og fleiru, einn-
ig sást þú um stúkuna og auðvitað
var ég í henni því það var svo
spennandi að starfa með þér. Við
fórum á fjölda staði þar sem stúk-
ur landsins komu saman og það
var mjög skemmtilegt, sérstaklega
þegar þú tókst upp munnhörpuna
og fórst að spila, ég var svo yfir
mig montin hvað amma mín var
klár.
Öll fjölskyldumótin sem við fór-
um á varst þú alltaf með einhver
skemmtiatriði og alltaf komstu
með eitthvað nýtt og frumsamið,
endalaus orka í þér. Svo fyrir um 8
árum var ferð þinni heitið á Garðv-
ang þar sem þú ætlaðir að vera í
smá tíma eftir aðgerð en því miður
fórstu aldrei heim aftur, veikindi
fóru að segja til sín og fannst mér
sorglegt að sjá hvað heilsu þinni
hrakaði með árunum. En ég mun
alltaf minnast þess hversu kröftug
þú varst og það er alltaf eitt lag
eða textinn sem þú samdir þegar
Garðurinn varð 80 ára sem poppar
upp í huga mér þegar ég hugsa til
þín: „Garðurinn hann er byggða
bestur, Garðurinn hann er alltaf
mestur, Garðurinn.“
Elsku amma mín, ég gleðst yfir
því að þú sért loksins búin að fá
hvíldina og komin upp til afa og
Hjalla, ég vil þakka þér fyrir allt
og ég mun aldrei gleyma þér. Ég
elska þig. Guð geymi þig.
Þín
Oddný Kristrún Ásgeirsdóttir.
Skörungum af öllum bar, ávallt
fín til fara. Dugnaðarforkur mikill
var, þannig var hún bara. Garð-
inum hún unni heitt og góða hluti
gerði. Fögrum orðum oftast beitt
með pennann sinn að sverði.
Las hún oft og orti ljóð. Gjörn á
að stuðla og ríma. Tímum saman
sat hún móð og blés í munnhörpu
sína. Ákveðin og klár var hún, stóð
ávallt fast á sínu. Dugleg alltaf var
Sigrún og er í minni mínu.
Nú hvílir hún, í friði og ró.
Vertu sæl, elsku langamma Nýjó.
Eva Berglind
Magnúsdóttir.
Elsku amma Nýjalandi. Þú varst
mér alltaf svo góð og átt svo stórt
pláss í hjarta mínu.
Á hverjum föstudegi í mörg ár
komum við í heimsókn, Tjarnar-
stígsfjölskyldan, og dvöldum fram
á kvöld. Þú svo glæsileg í fínum
kjól og nýkomin, úr „lagningu“ því
það var fastur liður á föstudögum
hjá þér að fara til Keflavíkur og
láta laga á þér hárið. Það var sest
í eldhúsið og við fengum nýbakað
brauð og kökur sem þú tíndir fram
úr búrinu. Allt ilmaði af hreinlæti,
oft nýheklaðar gardínur, allt svo
hreint og fínt.
Þú sagðir mér einu sinni að þig
hefði langað svo mikið til að verða
kennari en sá draumur hefði ekki
ræst. Elsku amma, ég held að
kennslustofan og það sem stóð í
kennslubókum hafi verið alltof lítið
svigrúm fyrir þig, því það sem þú
hafðir að geyma og miðla til ann-
arra þurfti miklu meira pláss.
Kennslustofan þín var kvenfélagið
Gefn, Stórstúka Íslands, kirkju-
kórinn og allir þeir staðir sem þú
komst á og starfaðir. Þú varst okk-
ur hinum til fyrirmyndar með
glaðværð þinni, visku, heiðarleika,
staðfestu og virðingu. Trú á sjálfa
þig, aðra og lífið. Þú átt þannig
ansi stóran nemendahóp og öll bú-
um við ríkulega að því sem þú
kenndir okkur.
Þau eru ófá ljóðin sem þú samd-
ir, í mörg ár fékk ég ljóð með af-
mælisgjöfinni. Stundum söngstu
fyrir mig ljóðið í símann þegar þú
hringdir, en alltaf varst þú fyrst til
að hringja og óska mér til ham-
ingju með afmælisdaginn.
Í mörg ár varstu svo önnum kaf-
in, og ég fylgdist stolt með öllu því
sem þú afrekaðir, svo áköf í að
leggja þitt af mörkum til betra
samfélags, þannig að eftir því var
tekið og þú heiðruð af forseta Ís-
lands með riddarakrossi hinnar ís-
lensku fálkaorðu í þágu bindindis-
og félagsmála. En þrátt fyrir það
var fjölskyldan alltaf höfð í fyr-
irrúmi og þú lagðir ríka áherslu á
að alltaf væri haldið ættarmót á
hverju ári, þar sem þú undirbjóst
grín og gleði. Þú varst svo stolt af
okkur öllum. Alltaf fjölgar í hópn-
um og erum við vel á annað hundr-
að afkomendur sem allir fengu
jólagjafir eins lengi og þú hafðir
krafta til. Það var þín gleði að
gefa.
Þú hlakkaðir mikið til að fara í
sumarbústaðinn á hverju ári með
vinkonunum og þú varst sannur
vinur.
Garðurinn er bestur, það þótti
þér svo sannarlega elsku amma og
þar tókstu vel til hendinni með
stolti og gleði sem lýsti til allra
Garðsbúa og á eftir að gera um
ókomin ár. Ég felldi mörg gleðitár
bæði þegar þú varst gerð að heið-
ursborgara og brjóstmynd þín af-
hjúpuð á bæjarskrifstofunni, þú
ert einfaldlega „algjör snilld“ eins
og krakkarnir myndu segja.
Rætur mínar liggja djúpt í
Garðinum og þú kenndir mér að
elska þennan stað og sjá alla feg-
urðina sem þar er. Ég á því marg-
ar góðar minningar til að ylja mér
við. Þú átt ríkulegan þátt í að ég á
Sólveig Sigrún
Oddsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma okkar. Við
söknum þín svo að tár hrynja, í
kistunni sefur þú svo vært og
rótt. Passaðu okkur barna-
barnabörnin þín alla tíð.
Þín
Regína, Þórunn Ósk, Magnús
Árni, Amalía Sigurrós og
Freyja Kolbrá.
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma.
Kærar þakkir fyrir allar góð-
ar stundir. Allar skemmtilegu
stúkuferðirnar og föstudags-
innkaupin til Keflavíkur með
þér og mömmu.
Nú veit ég að þér líður vel.
Guð geymi þig, amma mín.
Sólrún Jóna og fjölskylda.
Elsku langamma, það var svo
gaman að heimsækja þig en svo
leiðinlegt þegar þú varst orðin
veik. Nú ertu komin á betri
stað, líður vel og ert hjá langafa
og Hjalla. Við söknum þín og
biðjum þig að vaka yfir okkur
öllum. Við elskum þig. Guð
geymi þig.
Kveðja,
Amalía Sigurrós Stef-
ánsdóttir og Freyja Kolbrá
Stefánsdóttir.
✝ Steindóra Sig-urðardóttir
fæddist á Miðhúsum
í Eiðaþinghá 13.
mars 1932. Hún lést
30. janúar síðastlið-
inn á Sjúkrahúsinu á
Akureyri. Foreldrar
hennar voru Guðný
Sigurveig Jónsdóttir
frá Finnstöðum í
Eiðaþinghá f. 18.
nóvember 1893, d. 6.
desember 1963 og
Sigurður Stein-
dórsson frá Mið-
húsum í Eiðaþinghá f. 3. ágúst
1884 d. 11. júlí 1957. Systkini
Steindóru voru Anna Björg f. 11.
janúar 1915, d. 10. september
1979, Magnús f. 14. nóvember
1917, d. 17. apríl 1983, Jón f. 28.
júlí 1920, d. 14. mars 1990, Ingunn
f. 13. maí 1923, d. 24. apríl 1985,
og Guðný Sveinbjörg f. 12. febr-
úar 1930, d. 4. október 2008.
Steindóra giftist árið 1955
Sveini Sigurðssyni f. 12. júní 1925,
f. 22. október 1959, þau eiga
tvær dætur. Ingólfur f. 3. desem-
ber 1958, maki Kristbjörg Hilm-
arsdóttir f. 27. janúar 1961, þau
eiga fjögur börn. Erla f. 29. mars
1962, maki Gunnlaugur Ein-
arsson f. 16. desember 1960, þau
eiga þrjú börn. Sveinn f. 14. júní
1964, maki Rattana Chinnabut f.
17. febrúar 1976, þau eiga tvö
börn. Harpa f. 8. desember 1970,
maki Sigmundur Kristberg
Magnússon f. 7. mars 1969, þau
eiga þrjú börn. Barnabarnabörn
Steindóru og Sveins eru 12.
Skólaganga Steindóru var ekki
löng. Hún var í farskóla í þrjá
mánuði og seinna fór hún í Hús-
mæðraskólann á Laugum í
Reykjadal. Á yngri árum starfaði
Steindóra sem vinnukona og
einnig sem ráðskona í verbúð þar
sem hún kynntist manni sínum
og fluttist til Vopnafjarðar með
honum. Þar byggðu þau sitt bú
og áttu þar heima allt til dauða-
dags. Á Vopnafirði vann Stein-
dóra ýmis verkakvennastörf.
Söng í kirkjukór, var í slysa-
varnadeildinni Sjöfn og hafði
mjög gaman af garðyrkju og
trjárækt.
Steindóra verður jarðsungin
frá Vopnafjarðarkirkju í dag kl.
14.
d. 24. nóvember
1997. Foreldrar hans
voru Katrín Ingi-
björg Pálsdóttir f. í
Víðidal á Fjöllum 2.
júní 1891, d. 28. apr-
íl 1978 og Sigurður
Þorbjörn Sveinsson
f. á Hákonarstöðum
á Jökuldal 16. júlí
1892, d. 2. sept-
ember 1978.
Dóttir Steindóru
af fyrra sambandi er
Steinunn Gunn-
arsdóttir f. 26. des-
ember 1949, maki Helgi Jörg-
ensson f. 24. febrúar 1947, þau
eiga fjórar dætur og barnabörnin
eru átta. Börn Steindóru og
Sveins eru Guðný f. 1. janúar
1955, maki Hjálmar Björgólfsson
f. 28. apríl 1953, þau eiga þrjú
börn og barnabörnin eru fjögur.
Sigurður f. 8. apríl 1956, maki
Karin Bach f. 30. apríl 1962, þau
eiga tvö börn. Steindór f. 21. maí
1957, maki Emma Tryggvadóttir
Hún amma okkar var okkur mjög
kær, alltaf þegar við komum í heim-
sókn gaf hún okkur kleinur og eitt-
hvert góðgæti. Á hverju sumri
komum við til hennar og hjálpuðum
henni í garðinum og við fengum
alltaf eitthvað gott fyrir að hjálpa
henni. Amma var mikil berjakerling
og fór oft í berjamó með barna-
börnin sín.
Steindóra amma var mjög örlát
og gaf okkur stundum nammipen-
ing og eitthvert góðgæti þegar við
komum til hennar. Nú þegar hún er
farin þá munum við sakna þess að
geta ekki heimsótt ömmu Steind.
Amma prjónaði oft á okkur vett-
linga, við vildum fá fingravettlinga
en amma var orðinn leið á því að
prjóna fingravettlinga en hún gerði
það samt.
Við söknum þín amma.
Anna Dóra, Hugrún, Steindóra
Huld og Einar.
Steindóra
Sigurðardóttir