Nýtt kvennablað - 01.07.1946, Síða 5

lúlíana Sveínsdótíír, HsfmátarL
Einn okkar ágætu sumargesta er iröken Júlí-
ana Sveinsdóttir, listmálari. Hún kom um miðj-
an júní, til nokkurra vikna dvalar, hér heima,
eftir langa útivist, en öll stríðsárin var hún í
Kaupmannahöfn, og ber Þjóðverjum illa söguna.
Eitt sinn vaknaði hún um hánótt við það að
fjórir vopnaðir, þýzkir hermenn stóðu við rúm-
ið hennar. Hún sagði að sér hefði orðið hverft
við, en varð að orði: ,,Hvað eruð þið að gera
hér?“ Hún greip þá ósjálfrátt til móðurmálsins.
Það var gaman að hitta frk. Júlíönu, á Þing-
völlum í sumar. Þar var hún í síðum buxum úr
Álafossdúk og prjónapeysu, innan um allar stáss-
meyjarnar á sumarhótelinu, og brá sér hvergi.
Frk. Júlíana er persónuleiki, en ekki brot af
öðru broti, eða sá sem bíður eftir hagkvæmri
tilviljun. Það var hún sem virtist þarna heima-
manneskja fremur öllurn öðrum. Kongur í ríki
sínu. Visstdega vildum við sem minnst tefja
liana, því á Þingvöllum var luin að mála. Fór
ein út í hraun að handsama hið undursamlega
útsýni. Hver myndi vilja raska hugsun lista-
mannsins á sköpunarstund.
Frk. Júlíana Sveinsdóttir er fædd og uppalin,
til fermingaraldurs, í Vestmannaeyjum. En fór
eftir fermingu á kyennaskólann í Reykjavík og
lauk þaðan prófi. Ingibjörg H. Bjarnason var þá
teiknikennari skólans, sá hún strax að Júlíana
bjó ylir óvenjulegum hæfileikum og hvatti hana
til frekara náms. Fór hún þá til Þórarins B.
Þorlákssonar og nam áfram teikningu. En 1910
sigldi hún til Listaháskólans í Kaupmannahöfn,
og lagði stund á listmálningu ætíð síðan. Þó greip
hún til annarra starfa, meðan efnin voru engin,
því farareyrir var aldrei mikill. Hagsýni og spar-
semi munu hafa hjálpað henni nokkuð. En þó
lyrst og fremst hinn staðfasti vilji, sem alltaf
stelndi í áttina, listhneigðin sjálf, þráin að skapa.
Hún hjó stundum smátt, á sumrin í tjaldi. F.n
ef hún með því gat unnið hugsjóninni gagn,
var það gott. En vitanlega liggur mörg sjálfsaf-
neitunin og margt erfiðið að baki listamannsins,
því megum við aldrei gleyma.
Nú er frk. Júlíana aftur á förunt. — Við þökk-
um henni fyrir komuna. Og landið sjálft hlýtur
að þakka henni fyrir samverustundirnar. Sam-
bandið virtist svo náið á Þingvöllum. Engin
stund of löng til að dvelja með því einu.
Við óskum henni góðrar i'erðar þangað, sem
ln'm fer næst (il Frakklands, Sviss, eða til
Garðaríkis.
Ekki er ómögulegt að blaðið geti seinna hirt
myndir af einhverjum málverkum hennar.
JÚLÍANA SVEINSDÓTTIK var ein þeirra fjögurra kvenna, er á síðartliðnu ári hlutu heiðurslaun úr „Tagea Brandts
Legat“, kr. 10.000.00. — Sjóður þessi var stofnaöur 1905 af Morten Vilhelm Brandt, frá Odense. Hann missti konu sina,
Tagea Brandt, átta mánuðum eftir brúðkaupið, en gaf sjóðinn, nafni hennar til eilífrar minningar. Og skyldi verja vöxt-
um hans til heiðurslauna lil kvenna, er stunduðu vísindi og listir með heztum árangri. — Fyrst þremur árum eftir andlát
gefandans, eða 1924, var veitt úr sjóðnum, en síðan árlega. — Gildir það sama um þessi heiðursverðlaun og Nóhelsvcrð-
launin, fóð er skatt frítt. Þetta verður því nokkur fjárstyrkur samtimis og það er stórkostleg viðurkenning.
NÝTT KVENNABLAÐ