Nýtt kvennablað - 01.03.1951, Page 4

Á liðnu sumri var ég svo lánsöm aS fá tækifæri til
aS slást í för meS félagssystrum mínum. ViS sóttum
hjúkrunarkvennaþing, sem haldiS var í Gautaborg
snemma í júlí. Lagt var af staS frá Reykjavík 27. júní
flugleiSis meS „Geysi“ og komum viS til Gautaborg-
ar eftir 5 klukkutíma og 55 mín. Var þaS sú áeætasta
ferS, sem ég hef nokkru sinni fariS, aS koma algjör-
lega óþreytt á ákvörðunarstaS, eftir aS hafa blundaS
á „snjóskýja-bólstrun-
um.“
MeS ferS minni vakti
þaS fyrir mér aS sjá
og kynnast starfsemi
hliSstæSri þeirri, sem ég hef haft
meS höndum síSastliSin 7 ár, sem sé
fávitagæzlu.
Fyrir hjúkrunarkvennaþingiS var
okkur boSiS aS taka þátt í móti fyr-
ir hjúkrunarkonur, lækna og presta.
Þar voru fyrirlestrar haldnir um
andlegt efni, talaS var um, hve
nauSsynlegt væri aS samstarf væri
á millí hjúkrunarkvenna, lækna og
presta, þar sem þeirra störf kæmu
oft mikiS saman viSkomandi sjúkl-
ingum. Eftir hvern fyrirlestur var
öllum skipt í flokka og rætt um þaS
efni, sem fvrirlesturinn fjallaSi um
í þaS og þaS skiptiS. Mót þetta end-
aSi meS messu í dómkirkiunni. Þar
prédikaSi bitkupinn yfir Gautaborg,
Bó Gierts, sem var einn af stjórnendum mótsins. GuSs-
þiónustan endaSi meS altarisgöngu. ÞaS, sem hreif
mi> mest var. hve hátíSIeaa biskupinn þjónaSi viS þá
athöfn. Hef ég aldrei séS þaS svo hátíSlega gjört, get-
ur ekki hiá því fariS aS slíkt hafi tilætlað’a blessun í
för meS sér, enda naut ég hennar í ríkum mæli. ViS
vorum þrjár íslenzkar félagssystur, sem fylgdumst aS
upp aS altarisborSinu.
Biskup Bó Gierts er tiltölulega ungur maSur. Hafa
komiS út eftir hann nokkrar bækur og má þar til-
nefna „I grýtta jörS“ (Stengrunden) í íslenzkri þýS-
ingu Sigurbjörns Einarssonar, prófessors.
HiúkrunarkvennaþingiS var sett meS síSdegisguSs-
þiónustu í Dómkirkiunni 2. júlí kl. 19, og var þaS
miög hátíSleg stund. ÞingiS var í alla staSi vel heppn-
aS en ég lýsi bví ekki nánar hér, því aS þaS mun verða
gjört annars staSar.
Vegna fvrirgreiSslu svstir Vislu, sem hafSi alla um-
sjón með okkur íslenzku hjúkrunarkonunum, sem
bjuggum á Salgrenskasjúkrahúsinu, fékk ég leyfi til
að heimsækja tvö hæli fyrir vangefin börn (fávita)
fyrir utan Gautaborg. 8. júlí heimsótti ég og frk. GuS-
björg Árnadóttir Bethania-hemmet, sem er í Asktrem.
ÞaS var stofnað fyrir 50 árum. Fyrsta forstöðukona
þess hét Benta Hansen f. 1851 d. 1924. ÞaS var kristi-
legur félagsskapur, sem kom því á stofn og starfrækti,
en nú er þaS ríkið, sem rekur það. Þar eru 120 sjúkl-
ingar. Á einni deildinni t. d. voru 25 börn og annarri
deild í sama húsi 25
konur, flestar farlama,
en sátu úti í garðinum
þennan dag því veðrið
var mjög gott. Ein
systir hafði umsjón með’ báðum þess-
um deildum og var hún sýnilega
ánægð og glöð í starfi sínu og kær
sínum sjúklingum. Ein konan kom
inn og söng fyrir okkur sálm meS
inni veiku röddu. ÞaS hrærði mig
að sjá hana og heyra, lofa guð sinn
og skapara, þrátt fyrir alla sína
vöntun. ViS komum líka út í garð,
sem var leikvöllur barnanna, er
voru á ferli. Þar var kennslukona
með flokk barna að leika sér. Nokkr-
ar litlar stúlkur mynduðu hring og
tóku höndum saman og sungu
barnakvæði, og voru þær mikið
ánægðar, að geta sýnt okkur þetta
afrek sitt.
Lengra út frá þessum garði lá
landiS að sjó eða vík. Fyrr hafði heimilið átt allt þetta
land, og þá höfðu börnin haft frjálsan aðgang aS
ströndinni og farið þangað til að baða sig og synda,
en nú var Gautaborg búin að fá landið og koma þar
upp baðstað fyrir borgarbúa og nú fóru börnin frá
heimilinu þangað fyrir kl. 9 á morgnana, því að þau
máttu ekki vera innan um önnur börn. Eg skoðaði eina
vinnustofu á þessu heimili. Þar unnu 55 menn osr bar
stóðu 12 vefstólar. Var vinnustofan á 1. hæð. A ann-
arri var samkomusalur, sem var úthúinn eins og
kirkja. Á einum veggnum hékk mvnd af stofnanda
lieimilisins, sem ég hef áður getið. Þar komu kennslu-
konurnar saman til skiptis kvölds og morgna. til bæna-
gjörðar með það af vistfólkinu, sem starfhæft var.
Eftir vinsamlegar móttökur á þessu heimili héldum viS
til Gautaborgar aftur.
Daginn eftir, 9, júlí, sem var sunnudagur, fór ég
og frk. .Tóna GuSmundsdóttir út til skóla- og verndar-
heimilis fyrir fávita og vangefin börn að Stretered,
liggur það nokkuð fyrir utan Gaulaborg. Þar tók á
FERÐAMINNINGAR
Ólajía Jónsdóttir.
2
NÝTT KVENNABIAÐ