Nýtt kvennablað - 01.05.1955, Blaðsíða 3

NYTT
KVENNABLAD
16. árgangur.
4.—5. tbl. april-maí 1955.
Ingibjörg Þorgeirsdóttir, kennari:
Þættir frá IVorcgi
Þá er þar til að taka sem fyrr var fráhorfið, að ég
er aftur stödd á gamla ættaróðalinu, Hotvet, þar sem
ég dvaldi nokkrar heitar og bjartar sumarvikur fyrir
meir en 20 árum, en til Hotvet, er um hálftíma gangur
frá Mysen. Nú var elzti bróðir skólasystur minnar
þar bóndi og bjó í gömlu aðalbyggingunni, sem orð-
in var mrir en aldargömul en þó reisuleg, enda trausl
by.ggð í uphafi, þar sem útveggir voru byggðir úr
sverum bjálkum. Sjálf bjó skólasystir mín í öðru húsi
skammt frá, byggffu fyrir 20—30 árum. Ilafði þá
jafnframt verið girlur af allstór blettur í kring um
'það, og var þar nú kominn fagur og fjölbreyttur trjá-
garður. Uxu þar margs konar tré og runnar. Nú var
garffurinn í vetrarástandi, og fjölyrði ég því ekki
frekar um hann að sinni.
Meðan ég dvaldi þarna á Hotvet, fór ég ýmsar smá-
ferðir um nágrennið. Meffal annars heimsótti ég barna-
skóla héraðsins — Folkenborgarskóla. Hann stóð áður
á Folkenborg, — þéttbýlum stað úti í sveitinni. En
eftir stríðið var hann byggður upp og fluttur í útjaðar
Mysensbæjar. Nýi skólinn er timburhús ,stórt og fall-
egt, vandað og smekklegt aff sjá jafnt hið innra sem
ytra. Fékk ég ágætar móttökur þar bæöi hjá kennur-
um og nemendum, og virtisl það ekki spilla fyrir mér,
að ég var íslendingur.
Þá var ég líka eitt sinn boðin á samkomu hjá trú-
boðsfclagi kvenna. Og bar sem slíkur félagsskapur og
samkomur munu lítt þekktar hér á landi. vil ég geta
þess litlu nánar. í Noregi starfar þessi félagsskapur í
hverri sveit, og mun rekinn víðast hvar með svipuðu
sniði. Hefur hvert félag samkomur einhvern hentug-
an dag t.d. einu sinni á hálfsmánaðar fresti. Koma
konurnar þá saman til skiptis hvor hjá annarri og hafa
með sér handavinnu.
í þetta sinn var samkoman á gömlu stórbýli. Mvnd-
uðu stórar, mosagrónar og forneskjulegar eikur trjá-
NÝTT KVENNABLAÐ
Ingibjör^ I»orgjeirsdóttir.
göng heim að bænum. Þarna var húsakostur mikill að
sjá og nú nýlcga endurbættur. Stofur voru þarna
margar og rúmgóðar og málning og veggfóður nýtt og
í ljósum litum. Gólfin voru Ijósbleik trégólf, nýlökk-
uð og spegilgljáandi, lögð ljósum gólfdreglum. Sá ég
yfirleitt óvíða dúklögð gólf svo sem við þekkjum, ekki
heldur gólfteppi. í þess stað voru hafðir ofnir dregl-
ar, oft heimagerðir, og þurfti marga á stórar stofur.
En augljós kostur við dreglana er, að þeir eru með-
færilegri í hreinsun en heil teppi. Þarna var allt
snyrtilegt og hreinlegt, húsbúnaður góður, en þó
íburðarlaus, og þar — sem víffa annars staðar í Nor-
egi — gat að líta gamla, haglega gerða muni, — erfða-
gripi — svo sem útskorna skápa eða forna silfurmuni.
Húsfreyja tók á móti gestum í fordyri. Var hún
kona á bezta aldri og hin rösklegasta. Síðan settist
kvennahópurinn (milli 20 og 30 konur) að í tveim
samliggjandi stofum. Tóku þær bráðlega til við handa-
vinnu sína — prjón eða ísaum — jafnframt )rví sem
þær röbbuðu hver við aðra, líkt og í venjulegum
saumaklúbbum. Síðan voru sálmabækur teknar fram
og sungið í sameiningu, en spilað undir á orgel. —
Einnig voru þarna lesnir upp snrákaflar andlegs efn-
is. En hápunktur samkomunnar var, þegar ungi jrrest-
urinn þar í nágrenninu kom inn og flutti ræðustúf,
sem auðvitað hófst og endaði með nýjum sálmasöng.
Allt fór þetta hið bezta fram, og þrátt fyrir alla
andaktina, felldu konurnar ekki svo mjög niður vinnu
1