Nýtt kvennablað - 01.01.1957, Blaðsíða 13

Ingibjörg SigurSardóttir:
BYLG JIJR
NÝ FRAMHALDSSAGA
En ekki þýðir að ganga beint íraman að Steinari og banna
lionum slíkt. Það yrði bara til að gera illt verra, og ekki kann
bún við að reka Huldu ú dyr að svo stöddu. Hún má heldur
ekki missa hana á þessum tíma. Hún getur ekki annað en
viðurkennt það fyrir sjálfri sér, að Hulda er sú bezta stúlka,
sem verið hefur i vist hjá henni. En tengdadóttir hennar skal
vinnukonan aldrei verða. Með viti sínu og einbeittum vilja
verður hún að afstýra frekara hneyksU'. llún skal höfuðsitja
þau, aldrei gefa þeint neitt tækifæri til að ná saman í einrúmi,
jafnvcl þó að liún verði að víkja skrifstofustörfunum til ltlið-
ar þessar vikur til vertíðarlokanna. 1 þetta sinn skal hennar
vilji sigra, hvað sem það kostar. Frú Unnur gengur örugg út
úr skrifstofu sinni og leggst til livíldar. Hin hljóða nótt sezt
að völdum......
Fölleitir morgungeislar falla inn tnn litla kvistherbergisglugg-
ann í kaupmannshúsinu. Hulda vaknar til hins kalda veru-
Jeika á ný. Hún liggur kyrr um stund og Jiorfir hljóð á fölt,
dapurlegt geislaskin morgunsins. Minningarnar frá síðastliðnu
kvöldi streyma fram í sál Jiennar, og Iijartað slær órótt af kvíða.
Hvað bíður hennar nú í skauti hins rísandi dags? Hún Jitur á
úrið sitt, klukkan er orðin sjö og skyldustörfin kalla. Hún
hraðar sér á fætur, fer niður í eldhúsið og framreiðir inorgun-
kaffið. Ævar og frú Unnur korna saman inn í þorðstofuna. Þau
bjóða Huldu góðan dag. Ilmandi morgunkaffið bíður þeirra
á borðinu. Frúin talar ekkert við Huldu á meðan þau sitja
að borðum, en svipur liennar er kaldur og hörkttlegur. Vinnu-
konuna svíður undan tilliti hennar. Ævar og frú Unnur fara
til sinna starfa. Hulda er aftur ein.
Degi er tekið að halla. Fiskibátamir streyma inn fjörðinn.
Frú Unnur stendur við gluggann i skrifstofu sinni og horfir
niður á höfn. I fyrsla sinn á ævinni fylgist ltún af áhuga með
því, sem þar er að gerast. Hún »ér »on *inn koma heim. Hið
nýja hlutverk hennar or að hefjast. Hún braðar »ér niður til
móts við hann. Þau mætast í andd>TÍnu. Kveðjur þeírra eru
stuttar. Frúin fylgist með syni BÍnuin inn i eldhúsiö til Huldu.
— Komdu sæl, Hulda mín! segir Steinar, rödd lians er glað-
leg og ófeiinin. — Koindu sæll! Hulda þorir varla að líta upp.
Hún hraðar sér að bera matinn á borðið fyrir liann. Frú Unn-
ur tekur sér sæti i eldhúsinu og köld, rannsakandi augu liennar
hvíla á þeim til skiptis. Þeim er báðum kvöl að návist hennar
°g segja ekki orð, en einu getur hún ekki afstýrt með nær-
veru sinni: augu þeirra mætast öðru hvoru og tala liinu lielga
máli ástarinnar, þá tungu getur ekkert fjötrað.
Steinar hefur lokið við að borða. Hann liraðar sér út aftur
og niður að sjó, þar liíða hans ótal verkefni. Erindi frú Unnar
niður í eldhúsið hefur náð tilgangi sínum, hún gengur aftur
upp i skrifstofuna.
Dagurinn er liðinn. Æðandi stomur kveður ömurlega við
dimmt vetrarkvöldið. Sjómennirnir leggja bátum sínum við
festar, í kvöld siglir enginn þeirra á liafið. Hulda situr ein í
eldhúsinu og biður með kaffið handa Steinari. Hann er ókom-
inn heim frá sjónum. Hún hlustar gegnum óveðursgnýinn eftir
fótataki hans, og tímiim líður. — Loksins heyrir hún rösk-
nýtt kvennablað
lega gengið inn i húsið. Hún þekkir, hver þar er á ferð. Unaðs-
leg gleðitilfinning fer um sál hennar. Steinar er kominn heim.
Hann nemur staðar í anddyrinu, og Hulda heyrir, að hann er
þar ekki einn. Gleði hennar daprast. Steinar kemur inn í eld-
húsið og móðir hans með honuin. Ifann sezt þögull við eldhús-
borðið. Hulda stendur á fætur og liellir kaffinu i bollann hans.
Frú Unnur snýr sér að lfuldu og segir kuldri röddu. — Ifafið
iþér ekki lokið við kvöldverkin í eldhúsinu? — Jú. — Þá
skuluð þér fara upp í herbergi yöar. Hún mætir livössum,
skipandi augum frúarinnar og hlýðir. — Góða nótt, segir hún
og gengur út úí eldliúainu, upp í herbergi sitt. Frú Unnur nair
sér í bolla og drekkur kaffi, syni sínum til samlætis. Hvorugt
mælir orð. Steinar kann illa þessari nýbreytni, hann skilur
tilgang móður sinnar, og í kvöld má hún gjarnan eiga leikinn.
Það breytir í engu fyrirætlun hans. Þau verða samferða upp
á loftið og ganga til svefnlierbergja sinna. Hin dimma vetrar-
nótt hjúpar allt. — — — Stormurinn knýr sína voldugu
strengi, bárur hafsins rísa hátt og lúta mælti lians. í Höfn er
landlegudagur. Frú Unnur lætur Huldu hafa nóg að starfa og
sjálf er hún alltaf með henni í eldhúsinu. í kvöld ætlar frúin
að liafa boð fyrir skólastjóralijónin og dóttur þeirra. Steinar
á oft erindi niður í eldhúsið, en alltaf er móðir lians þar fyrir,
liann hefur því stutta viðdvöl, hverfur fljótt upp í herbergi sitt
aftur, en kemur jafn hraðan niður á ný. Undir kvöld segir
fni Unnur syni sínuin frá gestaboðinu, liann svarar því fáu.
Honum liefur ætíð likað vel við skólastjórahjónin, en Hrefna
dóttir þeirra liefur aldrei náð hylli hans. Þau eru jafnaldrar
og léku sér stundum saman smábörn, hún var frek og ráðrík,
en hann þoldi illa yfirgang hennar og hætti því fljótt að
leika sér við hana. Eftir að þau urðu fullvaxta hefur hún alltaf
verið blið og elskuleg í viðmóti, þegar fundum þeirra hefur
borið saman, en það hefur ekki haft hin minnstu áhrif • á
liann. Móðir hans heldur mest upp á Hrefnu af öllum ungum
stúlkum, og honum er það löngu ljóst, að hún óskar eftir
lienni og engri annarri, fyrir tengdadóttur, en hann er sjálf-
ur á annarri skoðun. Hrefna er að visu glæsileg í sjón og
mikið menntuð, en hún er stórlát eins og móðir hans, þær eiga
vel saman, en hann er gagnstæður þeim. —
Dagúrinn er liðinn, kvöldið færist yfir. Stebiar býr sig i
sparifötin. Enginn skal geta sagt með sanni, að hann fagni
ekki ge«tum sinum vel. Hann tekur á móti þeim ásamt móður
sinni. Skrautlega itofan i kaupmannshúsinu er uppljómuð.
Mæðginin sitja þar með gestum sinum og ræða við þá. Hulda
er ein í eldhúsinu og framreiðir dýra veizlurétti. I kvöld skal
hún leggja sig alla fram. Hún gengur inn í gestastofuna og
raður diskunum á borðið, lijarta liennar slær ótt og höndin
titrar litið eitt. Hún finnur köld, athugul augu frú Unnar
hvíla á sér og veit það vel, að í kvöld er hún mæld og vegiri.
En það eru fleiri, sem veitn henni athygli, en húsmóðir henn-
ar.------Ilún ber fyrsta réttinn á borðið. Kona skólastjórans
snýr sér að frú Unni og segir: — Þú hefur náð í mjög geðslega
vinnukonu, hvaðan er hún? — Ég hef aldrei liirt um að vita,
livaðan hún er. Prestsfrúin í Breiðvik réði hana hingað, ofan
úr einhverjum afdal. — Það er auðséð, að hún er úr sveit,
segir Hrefna með lítilsvirðingu. — Já, það er auðséð að þetta
er saklaust sveitabarn. Mér lízt mjög vel á hana, svaraði móðir
hennar. — Þær eru nú ekki betri, þessar sveitastelpur, þó að
þær fari kannske hægar á yfirborðinu, segir frú Unnur og
rödd hennar er nístandi köld. Kona skólastjórans er hissa á
tilsvörum vinkonu sinnar. — Líkar þér ekki vel við þessa
stúlku? segir hún. —- Þvf veröur ekki neitað, að hún hugsar
11