Nýtt kvennablað - 01.12.1962, Side 13

Guðrún frá Lundi:
GULNUÐ BLÖÐ
FRAMHALDSSAGA
„Alveg hörmulega," sagði Markús.
Það leið ekki löng stund, þar til heimasætan breiddi
hvítan dúk á borðið, heldur brosleit, og bar inn heitan
silung og nýsoðin egg. Hún ætlaði að sýna þeim það,
að hún kynni að bera á borð nógu myndarlega. Nikulás
sparaði heldur ekki skjallyrðin við hana. Sigurlaug var
þá eins og vanalega einhvers staðar nálæg. Hún sagði, að
það hefði viljað svona vel til, að Markús hefði komið heim
með nýjan silung og egg.
„Það er ekki hægt að segja annað en hann hafi átt
erindi hingað út á Nesið, þar sem hann framfærir þrjú
heimili," sagði Nikulás háðslega, „og líklega er eitthvað
eftir af hans ætlunarverki, þykist ég vita. Hér hafa for-
lögin áreiðanlega verið að verki. Eða heldurðu það ekki
Sigurlaug?"
„Jú, áreiðanlega. Það máttu vera viss um, að hann
hefur átt erindi og það mikið hingað úteftir til okkar.
Kláus segir, að hann sé núna fyrst að njóta lífsins."
„Já, ég fer að trúa því að til séu forlög," sagði Nikulás.
„Eg er alveg hissa á því, að þú svona skynsamur maður
skulir hafa efazt um það.“ — Markús var frammi í skála
að sækja víntár út í kaffið, sem bræðurnir áttu að fá
á eftir silungnum. — „Það er nú samt svo, að ég hef ekki
trúað, að þau væru til og trúi ekki fyrr en þú hefur náð
í Markús fyrir tengdason! En það sé ég, að þið ætlið
ykkur. Það hefur ráðið breytingunni á ábúðarjarðnæð-
inu.“ Sigurlaug hló lágt, en innilega. „Það þarf ekki að
segja þér hvað eina, frændi. Þú skilur hlutina. Við tölum
svo ekki um það meir.“ Nikulás þakkaði mæðgunum fyrir
skemmtunina, þegar hann fór. Markús fylgdi honum úr
hlaði.
„Það er ekki amalegt að heimsækja þetta sambýlisfólk
þitt. Kanntu ekki vel við þær mæðgurnar. Karlinn er nú
skemmtilegur," sagði Nikulás, þegar þeir voru komnir
inn að stekknum.
„Þetta er hálfgert leiðinda dót. Karlinn er skárstur. Eg
get aldrei fellt mig við það. Gyða mín hefði ekki verið
eins hrifin af því, ef hún hefði þekkt það betur. Hún
áleit það myndi bera mig á höndum sér og kerlingin
sagðist hafa lofað henni að vera mér eins og góð móðir!“
„Nú mér sýnist þetta ganga bærilega milli ykkar. Þú
veiðir silunginn, en þær sjóða hann, og Auðbjörg ber
heim með þér ullarpokana. Þú hefur víst ekki undan
neinu að kvarta, mér sýnast þær vera nógu stimamjúkar
kringum þig.“
„Mér geðjast ekki að því samt. Eg fór að veiða silung
handa gömlu konunni. Hún er allt öðruvísi en þær. Hún
var sársvöng. — Það hefur ekki einu sinni að éta,“ sagði
Markús.
„Þú mátt vara þig á því, það er ekki vel vandað, en
það er nógu slægviturt. Eg er búinn að frétta eftir karl-
inum, að það ætlar að koma ykkur saman, þér og stelp-
unni, til þess að þau geti lifað af reitunum þínum. Þess
vegna keyptu þau jarðarpartinn, sem er þó alltof lítill
fyrir þau, þessi flón! Kláus gaf stráknum á Atlastöðum
það fyllilega í skyn. Þeir urðu samferða innan úr kaup-
stað, og svo skildi ég það á stelpunni líka. Hún er ein-
föld, greyið, enda hálfgerður krakki, þó hún sé stór.“
Markús horfði á hann rothissa. „Hvað svo sem er að
marka, hvað fullir menn rugla. Þér dettur þó ekki í hug,
að ég fari að hugsa um kvenfólk, og þessa þá líka leiðin-
legu stúlku.“
„Það er ekki hægt að segja, að hún sé girnileg, en
hún er víst dugleg. Það er ekki gott að vita, hvað þetta
slóttuga fólk getur komizt langt. Hún er dugleg og hún
er geðgóð. Þú ert farinn að láta hana ráðska fyrir þig. Þá
færir hún sig upp á skaftið. Þetta er allt annað en álit-
legt fyrir þig að flækjast í svoleiðis neti og þurfa svo að
framfæra alla fjölskylduna.“
„Láttu þér ekki detta svona lagað í hug. Eg sé um
mig. Það verður að reyna að búa í þessu félagi þetta
árið, svo reyni ég að byggja jörðina eða fá mér einhverjar
hræður í húsmennsku, sem geta matreitt handa mér og
þjónað mér.“ „Reyndu að fá þér einhverja stúlku, sem
ekki hefur heila fjölskyldu í eftirdragi. Það yrði ekkert
betra, þó þú fengir dótturina frá Múla. Það æti þig út
á húsganginn lika. Þú verður að hafa hana alveg ein-
hleypa. Hitt er eldur í búi. Þá ertu líka góður. Verst
að hafa þau þarna á þriðjungnum." Svo kvöddust bræð-
urnir, báðir ánægðir. Nikulás heyrði, að það var engin
hætta á ferðum. Honum hafði líka fundizt það ólíklegt,
að Markús færi að hlaupa af sér hornin, kominn á þennan
aldur. En Markús var sæll yfir því að hafa frétt af Gyðu
og Sveinbirni. Vonandi væru þau nú komin alla leið
núna. A hinu var hann hissa, að Nikulás skyldi fara að
leggja eyra við drykkjurausinu úr karlskepnunni. Hann
ætti að heyra það, sem upp úr honum sjálfum rann í
fylliríisköstunum. Hitt hafði hann aldrei fundið, að Niku-
lás hefði svo mikla bróðurást til hans, að hann væri að
hugsa um, hvernig fólk kæmi fram við hann eða þá það,
sem var allra fjarstæðast, að hann færi að hugsa um kven-
mann. Það var víst bezt að vera laus við allt kvenfólk.
Líklega hefði verið betra fyrir karlangann hann Kláus
að vera laus við kerlinguna. Hann hefði áreiðanlega getað
komizt áfram, þessi sívinnandi maður, sem allt lék í hönd-
unum á, en barðist þó við fátæktina með kerlinguna
síkveðandi, kófsveitta í eftirdragi. Það hefði verið heldur
betra fyrir hann að vera einhleypur. Hann hefði getað
unnið sér mikið inn og haft það bærilegt, þó hann fengi
sér í staupinu einstaka sinnum. Samt var óneitanlega
óþægilegt að hafa ekki kvenfólkið með í verkahringnum.
Sumarið leið í friði og einingu. Það var eitthvert
það indælasta, sem nokkur mundi eftir á Hvítasands-
nesi. Alltaf þurrkar og þó sæmileg spretta, því vorið hafði
verið þægilega vætusamt. Nú var nóg að bíta og brenna.
Fiskur upp í landsteinum og ekki skorti gæftirnar. Nú
þurfti ekki að hnotabitast út af saltfiskstunnunni.
Einn daginn, er haustaði að, bar ókunnan gest að garðij
í Grenivík. Hann var hreint ekki mikill fyrir mann að.
sjá, maður sá, en amma gamla sagði, að hann ætti góða
fylgju, og hitt grunaði sig, að koma hans hefði mikla þýð-
ingu fyrir þetta heimili. Mæðgurnar hlógu að speki henn-
ar, eins og venjulega. Maðurinn átti heima hinum megini
fjarðarins. Guðni hét hann. Hann ætlaði að finna Markús..
Sigurlaug bauð honum til baðstofu, því Markús var á:
sjó. Þar setti hún fyrir hann nýtt slátur og sat hjá honumi
NYTT KVENNABLAÐ
l1