Nýtt kvennablað - 01.01.1964, Blaðsíða 8

Falleg veggmynd
Saumist í jafa eða stramma.
Síðastliðið ár komu út
bœkur eftir pessar konur
Sogin hafa minnkað, bara hrygla. Skyldi Jón ekki
fara að koma?
Hún hafði gert allt, sem hún hafði vit á til að
lina þjaningar elsku litlu stúlkunnar sinnar. en
ekkert dugir. — Og svo hafði hún verið svo barna-
leg að halda það, að hjá prestshjónunum væri
mesta kærleiksrúmið.
Allt er hljótt — aðeins andardráttur sofandi
fólksins og hryglustunur Boggu litlu. Alfheiður
þrýstir henni að sér og reynir að hlýja henni við
brjóst sín, tárin streyma niður á litla kollinn og
hún biður: „Guð almáttugur hjálpaðu mér að
bera mína byrði.“ Nú hryktir í baðstofunni. Aftur
er stórviðri skollið á. Hún vefur barnið fastar í faðm
sinn og hallast upp að koddanum. Ömurleg hljóð,
og vindsúgur þýtur um gluggann. Kertið er út-
brunnið.
Miðnætti. — Upp túnið á Felli kemur Jón, hann
hefur storminn í fangið og frostið er napurt. En
nú er hann kominn heim til konunnar og barn-
anna sinna og nú verður hægt að kveikja ljós í
Felli næstu mánuði. Hann hraðar sér inn göngin,
veit hvar lýsislampinn hangir, tekur upp eldinn,
bætir á lampann, kveikir og gengur til baðstofu
og að rúmi Alfheiðar með Ijósið.
Hún sefur og barnið ... Hann hrekkur við,
barnið er dáið í faðmi hennar.
Hann kom þá of seint.
Hún var ekki fjölmenn, jarðarförin. Dísa gamla
kom samt og allir af prestssetrinu nema maddaman.
Kannski hefur hún viljað vera hjá börnum sínum,
ef til vill liefur samvizkan látið til sín heyra.
Árni, sonur Jóns og Álfheiðair, varð er árin liðu
•þekktur prestur. Er hann fór alfarinn heiman að,
eftir að hafa tekið prestvígslu, sagði móðir hans
við hann að síðustu, er hann kvaddi hana: „Árni
minn, sýndu trú þína í verkunum. Það er ekki nóg
að mæla fagurt — þú verður líka að breyta vel."
G.
Hornbjarg
6
Elinborgu Lárusdóttur: Eigi má sköpum renna.
Guðrúnu P. Helgadóttur: Skáldkonur fyrri alda.
Guðrúnu frá Lundi: Stýfðar fjaðrir, 3. hefti.
Hönnu Kristjánsdóttur: Segðu engum.
Hugrúnu: Dætur Fjallkonunnar.
Ingibjörgu Jónsdóttur: Ást til sölu.
Ingibjörgu Sigurðardóttur: Læknir í leit að ham-
ingju.
Þórunni EIvu Magnúsdóttur: Anna Rós.
Margréti Jónsdóttur: Kökur Margrétar.
Minningarrit Lestrarfélags kvenna: Konur segja frá.
Nýtt ár
Gamla árið hæruskotið, 1963, kvaddi, og við tók-
um undir kveðju þess með blysum, brennum og
ljóskösturum, ræðum, klukknahringingum og söng.
Víst skildi það eftir margar minningar óafmáan-
Iegar. En nú höldum við okkur til fyrir nýju ári,
sem heilsar með hækkandi sól.
Fallegur er vitnisburður daladætranna, sem
„dreymir allar um sól og vor“, en ætli draumarnir
verði ekki ruglingslegri í fjölbýlinu, þegar farið er
að kaupa vín og tóbak fyrir 5 milljónir á einum
degi, eins og gert var á Þorláksmessu?
Grýla gamla, sem um langan aldur hefur ekki
látið á sér kræla, er komin í Jressu gervi í fjölbýlið.
Það getur ekki verið tilviljun, að í sama blaðinu,
sem birti Jressa fregn um tóbaks- og vínkaupin, er
sagt frá tillögu fræðsluráðs um að reistur verði nýr
skóli í nágrenni Reykjavíkur fyrir drengi á aldr-
inum 7—15 ára, sem þurfa að vera í sérskóla vegna
djúpstæðra truflana á tilfinningalífi sínu.
Stígum á stokk og strengjum þess heit að leggja
Grýlu aldrei lið. Eldri kynslóðin var hrædd með
henni í æsku sinni og nú ætti hún að hafa vit og
þrek til að forða börnum sínum frá að lenda í
pokanum hennar. Gleðilegt ár!
NÝTT KVENNABLAÐ