Nýtt kvennablað - 01.01.1964, Blaðsíða 12

Guðrún frá Lundi:
GULNUÐ BLÖÐ
FRAMHALDSSAGA
var orðinn svo mikill krossberi, að það var átakanlegt
að sjá hann. Þú sást hann ekki nema fyrstu vikumar.
Hann hefði sjálfsagt þegið, að þið hefðuð komið oftar að
sjúkrabeði hans systkinin. En þið hafið nú sjálfsagt haft
ykkar ástæður til að heimsækja hann ekki oftar. Ykkur
hefur líklega runnið til rifja að sjá hann.“ — „Þetta er
nú svo sem ekki nema það, sem liggur fyrir okkur öllum
og er óþarfi að hræðast," sagði Nikulás, en skipti svo
snögglega um og sagði glettnislega: „Þú mátt fara að
setja upp ketilinn, karlinn þinn er að róa hér innan Nesið.
Ef han hefur þá ekki oltið sofandi af klárnum og háls-
brotnað.“ — „Ég er ekki smeyk um hann. Hann hefur oft
hefur verið. En í stærð 44 byrjar 31. pr. mcð 4 1. hvítum,
en allar svo: 2 — (6) — 6 1. rauðar, x G 1. hvítar, 6 1.
rauðar, x, endurt. milli x-anna, unz 9 — (13) — 17 1. eru
eftir, þá 6 I. hvítar, 3 — (7) — 6 1. rauðar. — Stærð 44
endar á 5 hvítum L, 33. pr. sansérað o. s. frv. Þegar bakið
mælist 36 — (38) — 38 cm eru felldar af 2 1. í hvorri hlið,
Siðan annan hvorn pr. (þegar réttan snýr að) þannig: 3
1. mynzturpr., taka 1 1. r. óprj., 1 r. prjónuð og sú ópr.
dregin yfir. prjóna mynzturpr. unz 5 I. eru eftir, þá 2 1.
saman, 3 1. mynzturpr. Þcssi úrtaka 16 — (18) — 20 sinn-
um. Þar á eftir 2 1. hvorum megin teknar xir annanhvom
pr. þannig: 3 1. mynzturpr., 1 1. ópr. 2 r. saman og sú ópr.
dregin yfir, prjóna mynzturpr. unz 6 I. eru eftir, þá 3 r.
saman, 3 1. mynzturpr. Þessi úrt. endurt. unz 39 — (43)
— 45 1. eru eftir. Þær felldar af í einu.
Framst.: Prjónað eins og bakið unz 79 — (83) — 87 I.
eru á. Þá samtímis handvegsúrt. eru 9 — (11) — 13 miðl.
felldar af og prjónað í tvennu lagi. Felldar af í næstu
pr. hálsmegin: einu sinni 5 1., tvisvar 2 1. og 3 — (4) — 5
sinnum 1 1. Þegar úrt. handvegsmegin er eins og á bak-
inu fellt af.
Ermarnar: Fitjaðar upp 46 — (48) — 50 1. á pr. nr. 4
og prjónaður 3 cm snún. (1 sn. 1 r.). Á síðasta snúningspr.
cr aukið út mcð jöfnu millib. svo 60 1. verði á. Skipt um
pr., teknir nr. 5J/2. Aukið út 1 1. hvorum megin með 2
cm millib. unz 90 — (94) — 98 1. eru á. Þegar ermin
mælist ca. 42 cm, eða þegar mynztrið passar við bak og
framst.. eru felldar af 2 1. hvorum megin, síðan úrtakan
eins og á bakinu, unz 10 1. eru eftir, þær felldar af í
einu. — Saumaðir saumar og ermarnar í. Faldir lausir
endar.
Kraginn: Fitjaðar upp 95 1. á pr. nr. 4 og prjónaður 5
cm snún., 1 sn., 1 r., á síðasta pr. aukið í mcð jöfnu millib.
svo 111 1. verði á og prjónaðir 3 cm snún. (3 r., 3 sn.).
Þá skipt um prjóna, teknir nr. 5% og prjónaðir 12 cm
snún. (3 r., 3 sn.) ekki fellt af. Sex fyrstu cm af kragan-
um saumaðir saman að framan, sjá myndina, síðan cru
teknar upp 1. framan á kraganum, beggja megin, og prjón-
aður 1 pr. með rauðu og 1 með sanséruðu allt í kring og
fellt af í einu Iagi. Kraginn saumaður við.
10
áður verið einn á ferð þéttkenndur. Það er öllu hlíft, sem
Guð hlífir,“ sagði Sigurlaug. „Á Kláus þinn vísa hand-
leiðslu hans?“ — ,.Það vona ég að minnsta kosti,“ sagði
hún. „Má ekki bjóða þér kaffi, frændi? Kannski mýkir
það sviðann í sálinni," bætti hún við.
„Þakka þér fyrir, en ég held ég eigi ekki við það í
þetta sinn,“ sagði hann. „En geturðu svarað því, hvað
það hefur átt að þýða fyrir Margréti Guðnadóttur að
þjóta á aðra bæi um leið og bróðir minn var búinn að
gefa upp öndina? Varð hún svona fegin, eða hvað?“
„Ég býst við, að engan geti undrað það, þó hún hafi
orðið fegin að því þjáningastríði var lokið. Og svo hefur
líklega móðir hennar ætlað sér að hlynna að henni heima
hjá sér. Það verður þó alltaf hlýjasta athvarfið í lífinu.
Hún hefur sjálfsagt verið orðin svefnþurfi, eins og hann.
Trúað gæti ég, að það yrði ekki langt á milli þeirra,“
sagði hún. — „Nú, þú spáir nokkru þykir mér. Það er
mikil ást eða hvað maður á að kalla það,“ sagði Nikulás,
en brá þó auðsjáanlega við þessi dómsorð. „Maður heyrði
það nú alltaf, að sjaldan væri ein báran stök, og ekki
heldur tvær kistur bornar úr sama bænum, svo að ekki
bættist sú þriðja við.“
„Nú, það yrði vatn á myllu Guðna gamla, ef svo yrði,“
hreytti Nikulás út úr sér, kastaði kveðju á þá skynsömu
konu, Sigurlaugu, sem glotti skrítilega að baksvipnum á
frændanum, þegar hann gekk úr hlaði. Hann var sár-
gramur yfir sinni erindisleysu.
Það var óviðkimnanlegt að spyrja um, hvað það hefði
verið, sem þessir skarfar voru að skrifa við dánarbeð
Markúsar, vel gat það hafa verið eitthvð annað en erfða-
skrá. Um það vissi náttúrlega enginn. Báðar voru þær
eitthvað meinfýsnar í svörum, Sigurlaug gamla og stelpu-
tryppið þarna inni í baðstofunni. Báðar voru uppstopp-
aðar af samúð með Margréti, enda var ekki annað hægt
að segja en hún væri búin að reyna þó nokkuð þetta
sumar. Það var ekki gott að botna í þessu Kláusardóti,
Allt bar það öfundar- og haturshug til Markúsar og Mar-
grétar, en kom þó útgrátið fram í bæjardyr á móti
honum. Fjandinn hafi öll þeirra hræsnistár.
Kláus gamli mætti honum skammt fyrir innan Bakk-
ann. Honum hafði sótzt eftirreiðin þó nokkuð vel. Hann
hékk hálfsofandi á klárnum. Hann réttist i sæti, þegar
hann sá, hver var þar á ferð. „Jæja, þá mætumst við.
Þú hefur verið undra fljótur, þykir mér. Hvað segir þú
þá í fréttum? Hafðirðu nokkuð upp úr gönuskeiðinu
annað en láta klárinn svitna. Ekki svo vel, að til væri
leki í mínu búi úti í kaffið, þó þú hefðir þegið það. Þú
hefðir gert betur að doka við eftir mér.“ — „Ég hafði
ekki lyst á kaffi hjá kerlingu þinni, en hún bauð mér
það. Ekki vantar greiðann hérna á útbæjuninn, þó hræsn-
in fljóti ofan á. Það voru allir útgrátnir og illa útsofnir.
Svo ekki meira um það. Mér hefur ekki verið gefin svo
mikil skynsemi, að ég geti skilið svona fólk.“ Kláus
gamli rétti honum vasapelann, hann saup vel á honum,
þakkaði fyrir sig og sló undir nára og þeysti burtu án
þess að kveðja.
Það voru dauflegir dagar, sem eftir voru til gangn-
anna. Kláus karlinn var vanur að smíða utan um alla,
sem dóu þar út á Nesinu. En nú fór Gunnar á Múla inn
á Hvítasand og beið þar meðan kistan utan um Markús
var smíðuð. Síðan var hún flutt sjóveg út í víkina. Sig-
urlaug var sárreið yfir þessu háttalagi. Fannst maður
NÝTT KVENNABLAÐ