Norðurland - 07.12.1978, Qupperneq 5

r telja réttmætt að svo uppskeri
rystihúss ÚKED um þetta mál?
ú í haust og stendur reynslutími
ræddum við verkafólk og verk-
ingunni.
1 verkstjóri var á þönum inni í
var hann fús að svala forvitni
VÍK
framtíðinni, og á þann hátt
ætlum við að reyna að hafa
samráð og samvinnu sem mun
verða til hagsbóta fyrir bæði
húsin.
Það má telja einn af kostunum
við bónuskerfíð, að það býður
upp á auknar upplýsingar og
gefur möguleika á betri stjórn-
un.
Ef þú mættir velja á milli
bónus- og tímavinnu nú,
hvort myndirðu kjósa.
Eg held að okkur yrði ekki
stætt á því að fara aftur yfir í
tímavinnu, margar stúlkur
höfðu í haust haft við orð að
segja upp ef ekki yrði farið yfír í
bónus.
Hins vegar er ég ekki alls
kostar nógu ánægður með bón-
uskerfið í þeirri mynd sem það
er. Eins og ég hef áður sagt er
það á vissan hátt bremsa á
framþróun, þar sem það bindur
frystihúsin við einfaldari fram-
leiðsluhætti. Þetta er að mörgu
leyti staðnað kerfi og ég tel að
alltof lítið sé gert af því að
endurskoða það og þróa.
erkafólkið?
ég við mig 45 þús. kr., enþað var
fremur góður fískur. Svo er
þetta líka meira gaman.
Sævaldur Sigurðsson er
gamalreyndur í fískvinnu,
Hann sat í rólegheitum og
sötraði kaffíð sitt í hléinu.
Ég verð að segja að ég er
sáróánægður með þetta fyrir-
komulag fyrir hússins hönd. Ég
tel af afköstin séu ekki nógu
mikil af því að stúlkurnar eru svo
fáar og ekki hægt að bæta við.
Þegar flest var á húsinu unnum
við u.þ.b. 5-10 tonnum meira á
dag.
Ég hef jú aðeins hærri laun, en
hjá okkur karlmönnum, sem
fáum greidda premíu, er ekki um
eins mikil uppgrip að ræða og hjá
stúlkunum, þar eð við erum svo
margir sem skiptum ágóðanum.
Verna Sigurðardóttir og
Asgerður Jónsdóttir vinna
saman á borði. Þær sögðust
afskaplega lítið geta sagt um
kosti og galla nýja fyrirkomu-
lagsins að svo stöddu. Asgerður
sagði að vissulega væru laun
þeirra hærri, en þar væri e.t.v.
ekki öll sagan sögð. - Mig grun-
ar nú að fólkið endist ekki eins
vel á vinnumarkaðinum með
þessu móti', sérstaklega ekki
eldra fólk, sagði hún að lokum.
Verna: Mér fínnst þetta
fremur jákvætt en hitt, annars
ættuð þið bara að koma og prófa
þetta sjálf.
Þcer hafa alltaf unn-
ið samviskusamlega
Við snerum okkur að þeim
Sigríði Hermannsdóttur og
Hildi Jóhannsdóttur, en sú
síðarnefnda er trúnaðarmað
ur á staðnum. Við spurðum
þær hvort starfsandinn hefði
breyst á einhvern hátt.
Sigríður: Ekki hef ég orðið
vör við það. Að vísu voru
sjálfsagt flestir svolítið spenntir
allra fyrst eftir breytinguna, en
mér fínnst allt vera komið í sama
horf aftur og andinn vera góður.
Ég álít að meirihlutinn sé
hlynntur bónus.
Hildur: Þær eiga skilið að fá greitt fyrir sín afköst.
Ásgerður (t.v.) og Friðgerður telja fólk munu endast skemur á vinnumarkaðnum í bónus.
Rúna bætti við sig fleiri.þúsundum fyrstu vikuna.
Aðalheiður: Öll jafn góðir vinir og áður.
Hildur: Andinn er held ég
alveg jafngóður eftir sém áður,
og margir mun ánægðari. Sjálf
samgleðst ég stúlkum sem hafa
unnið hér í áraraðir og koma út
með þó nokkurn bónus án þess
að veruleg hraðaaukning sjáist
hjá þeim. Þetta sýnir að þær hafa
alltaf unnið vel og samviskusam-
lega og eiga áreiðanlega skilið að
fá greitt fyrir sín afköst.
Við spurðum Jónu Sigur-
pálsdóttur hvort hún hefði
orðið vör við ókosti samfara
breytingunni.
Ég get nú lítið sagt um það að
svo stöddu, mér finnst þetta að
mörgu leyti betra. En hitt er svo
aftur álitamál hvort útkoman er
réttlát, þar sem ekki búa allir við
sama hlut, vinnslustúlkur ann-
ars vegar og svo fólkið sem
vinnur kringum þær hins vegar.
Þetta verður eflaust seint metið
til fullnustu.
Er þetta mikið kapphlaup
um hærri láun?“
Ekki álít ég að svo se em-
göngu, þetta verður á margan
hátt líflegra, en svo er sjálfsagt
líka um persónulegan memað að
ræða að einhverju leyti.
Viðtöl:
Brynja og Rúnar
Myndir: Rögnvaldur
Friðbjörnsson
Hulda Pálsdóttir og Aðal-
heiður Árnadóttir kváðust
ánægðar að því leyti sem
þessi stutta reynsla gæfí til
kynna.
Hulda tók fram að hún ynni
bara hálfan daginn og væri hún
því ekki dómbær á við þá sem
stæðu frá morgni til kvölds. - En
ég verð að segja fyrir mitt leyti,
sagði hún, að mér fínnst þetta
miklu skemmtilegra og vinnu-
tíminn er miklu fljótari að líða.
Að svo stöddu tel ég mig ekki
geta sagt um hvort einhverjir
ókostir fylgja breytingunni, en
ég er að minnsta kosti ekkert
stressuð.
Aðalheiður: Ég hef alltaf
verið hlynnt því að bónuskerfíð
væri tekið upp hér, mér fínnst
sjálfsagt að allir fái greitt fyrir sín
afköst. Auðvitað býst ég við að
fólkið sé misjafnlega ánægt með
þetta, en ég held að við séum öll
jafn góðir vinir og áður. Við
fengum góða fræðslu um bón-
uskerfið fyrirfram, og svo höfum
við reynslutíma fram að áramót-
um til að mynda okkur fullnað-
arskoðun.
Friðgerður Oddmunds-
dóttir sagðist ekki vilja fella
dóm á bónuskerfíð eftir
svona stuttan tíma.
Annars hef ég alltaf verið á
móti þessu kerfi og tel að það geti
boðið upp á óhóflega samkeppni
og meting. Mín skoðun er sú, að
fólk endist um þaðbil 5-10 árum
skemur á vinnumarkaði í bónus.
Starfsandinn gildir
sem fyrr
Niðri í frystiklefa hittum
við þá Jón Steingrímsson,
Sæmund H. Andersen og
Rúnar Þorleifsson. Þeim
fannst framleiðslan ekki vera
nógu mikil, sem stafaði af
fólksfæðinni í salnum. Að öðru
leyti sögðust þeir lítið geta sagt
um breytinguna. Rúnar sagði að
það væri spuming um breytingu
til batnaðar varðandi laun hjá
nokkrum karlmönnum, sem
hefðu áður verið yfírborgaðir
en þeim samningum hefði verið
sagt upp með þriggja mánaða
fyrirvara við tilkomu bónuskerf-
isins. Enn væri ekki komið í ljós
hvort tekjuaukning yrði hjá
þessum mönnum. Hitt væri ljóst
að tekjur premíumanna byggð-
ust algjörlega á afköstum stúlkn-
ina í salnum.
Finnst ykkur þið hafa
ngið nógar upplýsingar
m bónuskerfíð áður en
yrjað var?
Rúnar: Já, ég held það, hér
>mu menn að sunnan til að
:skýra þetta fyrir okkur og var
likið áþví aðgræða. Að lokum
igðust þeir félagar binda vonir
ð að ástandið yrði á allan hátt
itra þegar búið yrði að breyta
úsinu og stækka vinnusalinn.
tarfsandinn væri góður sem
rrr, og það væri stórt atriði.
Er við kvöddum á frystihús-
iu var ekki laust við að með
kkur bærðist eilítil löngun til að
ika áskorun Vernu um að
prófa sjálf.“
Þess skal getið í lokin, að
estir viðmælendur okkar töldu
viðtal, þar sem reynslutíma væri
enn ekki lokið. „Komið aftur
þegar við verðum búin að
kynnast þessu betur,“ kallaði
einhver á eftir okkur. Hver veit
nema við gerum það? -
Rúnar - Brynja.
NORÐURLAND - 5