Monitor - 12.08.2010, Side 9

S
V
E
R
R
IR
Þ
Ó
R
S
V
E
R
R
IS
S
O
N
Hann hefur verið kallaður Sveppi frá því hann
var fjögurra ára gamall og skilur ekki alveg hvers
vegna hann er spurður út í gælunafnið í nánast
hverju viðtali, nema þessu, enda þótti honum það
liggja beint við. Sveppi er alinn upp í Breiðholtinu
þar sem hann var alla sína skólagöngu, fyrst í
Breiðholtsskóla og svo FB, en í dag býr hann í
Smáíbúðahverfinu ásamt unnustu sinni og tveimur
börnum. „Þetta byrjaði allt uppi á borði á Solon
Islandus. Við vorum að anda að okkur helíumi og
að dansa,“ segir hann um fyrstu kynnin en síðan
þá segir hann unnustuna hafa mátt horfa upp á
ýmislegt undarlegt. Hann segist alltaf hafa unnið
eins og brjálæðingur en Sveppa hefur tekist það
sem marga dreymir um – að fá borgað fyrir það
sem aðrir myndu borga fyrir að fá að gera.
Ætlaðirðu alltaf að verða svona mikill sprellari?
Þegar ég var í FB lék ég í tveimur leikritum og
söngleikjum og var líka í leikriti sem var sýnt í
Loftkastalanum og hét Sumar á Sýrlandi. Þannig
að það var komið í ljós á þeim tíma að mig
langaði að stefna eitthvað í þessa áttina en það
stóð alltaf til að verða leikari. Ég sótti tvisvar um
í Leiklistarskólann hér heima og komst mjög
nálægt því að komast inn í fyrra skiptið en fór svo
að grenja. Sótti svo um aftur og komst ekki og þá
fannst mér þetta nú bara eitthvað rugl. Ég sagðist
bara ætla að fara út í nám, fannst bara töff að segja
það, en vissi undir niðri að ég myndi ekki gera það.
Var þá einhver annar starfsvettvangur sem þér
fannst koma til greina, þegar þú varst ekki viss
um að þetta væri að ganga upp?
Ég var nú að læra íþróttafræði þarna í FB og
á einhverjum tímapunkti stóð jafnvel til að
verða íþróttakennari. Það varð samt aldrei neitt
úr því. Ég var í FB í fjögur ár en kláraði tvö. Tók
félagslífið svolítið fram yfir námið. Svo hætti ég
í skóla af því ég fékk tilboð frá Hagkaup sem ég
gat ekki hafnað. Ég vann frá átta til þrjú eina
vikuna og frí um helgi og svo alla hina vikuna og
um helgina frá þrjú til níu og fékk 115 þúsund
krónur á mánuði. Þá skippaði ég skólanum! En
ég hef alltaf verið duglegur að vinna. Vann þarna
í grænmetinu í Hagkaup, svo á lager þar sem ég
kláraði alltaf mín verkefni fyrstur og fór þá að
vinna við að naglhreinsa spýtur af því mér fannst
ég ekki hafa nóg að gera. Var alltaf að vinna eins og
brjálæðingur.
Hvernig hófst svo ferillinn fyrir alvöru?
Ég var alltaf að fíflast eitthvað og ef það hefði
verið Idol-keppni á þessum árum þá hefði ég mætt
í þær allar og líka í allar prufur og svoleiðis. Á
þessum tíma voru Simmi og Jói með útvarpsþáttinn
Sjö-tíu á Mono en ég hafði æft handbolta með
Simma og kannaðist aðeins við Jóa. Þeir höfðu
samband við mig því þeir voru að fara í gang með
eitthvað í þættinum sem hét Gengið of langt. Þeir
báðu mig um að ganga hringinn í kringum landið
og ég stökk á það á núll einni! Þegar ég var svo
nýbúinn að klára að labba hringinn þá fór stöðin
á hausinn! Svo byrjuðu þeir með 70 mínútur og ég
hafði sagt þeim að ég væri nú alveg til í að hjálpa
með það, væri með fullt af hugmyndum. Það vatt
svo upp á sig og fljótlega var ég kominn í fullt starf
og þátturinn varð bara rosa vinsæll.
Þetta byrjaði þá svona svolítið af sjálfu sér?
Já, eiginlega. Ég fékk þetta bara upp í hendurnar
eins og Forrest Gump, bara fyrir slysni!
Hvers vegna urðu 70 mínútur svona vinsælar?
Það var eitthvað svo sjarmerandi við 70 mínútur.
Jói og Simmi rúlluðu þessum bolta af stað og vissu
ekkert út í hvað þeir voru að fara, að vera með 70
mínútna langan sjónvarpsþátt á hverju kvöldi.
Margir vildu meina að þetta væri ekki hægt og
gáfu þessu svona tvær vikur, því þeir sáu um þetta
allt sjálfir. Klipptu þáttinn, bjuggu til settið og allt.
Eins þegar ég og Auddi (Auðunn Blöndal) vorum
orðnir einir með þáttinn, þá var enginn hljóðmaður
eða sminka og við tókum bara hvorn annan upp
þegar hinn var að fíflast. Við tókum þættina upp
í hádeginu af því þá var stúdíóið laust því allir á
Stöð 2 voru í mat. Svo þurftum við að vera búnir
klukkan eitt því þá voru menn að fara að vinna!
Gera eitthvað alvöru sjónvarp! Þetta var auðvitað
tómt basl. Við þurftum að finna endalaust af efni
og stöðugt að vera að framleiða. Svo var þetta sýnt
klukkan tíu á kvöldin. Stundum var þátturinn
90 mínútur ef við vorum í stuði og duttum í gott
spjall. Það var enginn að hvísla í eyrað að tíminn
væri búinn eða neitt. Þetta var bara eins og
útvarpsþáttur í sjónvarpi og fólk vissi að hverju
það gekk. Þetta var bara bull og vitleysa en það var
eitthvað svo sjarmerandi við þetta.
Hvað fannst foreldrum þínum um bullið? Nú
varstu orðinn svolítið fullorðinn og varst að pissa
í bleyju og svo framvegis.
Það voru einstaka móment þar sem mamma stóð
bara upp og fór inn í eldhús að dunda eitthvað
annað. Hún tók bara Pollýönnu á þetta. Hún var
auðvitað ýmsu vön frá mér. En þetta var bara það
sem ég vildi og hún vissi það. Maður var aðallega
að níðast á sjálfum sér, en ekki einhverjum öðrum.
Sumt fór samt náttúrulega yfir strikið en megnið af
þessu var bara fyndið og skemmtilegt. Maður fékk
þó alveg að heyra það frá fólki að maður væri nú
ekki með öllum mjalla.
Þú ert einn af þeim sem hefur gengið mjög vel í
þessum bransa og hefur fengið að gera nokkurn
veginn allt sem þér dettur í hug. Það hlýtur samt
að vera þreytandi að þurfa alltaf að vera að reyna
að fá góðar hugmyndir og að finna sér næsta
verkefni?
Jú, það er líklega það erfiðasta við þetta. Að reyna
að halda sér ferskum og reyna að vera alltaf að
koma með eitthvað nýtt og skemmtilegt. Oft tekur
maður sénsa því maður veit aldrei hvernig fólk
mun taka hlutunum. Sumt er ekki gott og annað er
snilld. Stundum situr maður á skrifstofunni með
Audda og hugsar „hvað eigum við að gera núna?
Við verðum að láta okkur detta eitthvað gott í hug!“
Svo erum við auðvitað oft búnir að því sem okkur
dettur í hug. Við erum búnir með mjög mikið af
fíflaskap. Þetta kemur samt alltaf á endanum.
Hafa aldrei komið upp augnablik þar sem þig
langar bara að komast í venjulega níu til fimm
vinnu þar sem þú þarft ekki stöðugt að vera á
tánum og þú veist hverjar tekjurnar næsta árið
verða?
Við erum svo lukkulegir uppi á Stöð 2 að vera bara
venjulegir launþegar. Við þurfum bara að skila af
okkur ákveðnum verkefnum og höfum ekki verið
í þessu limbói eins og margir listamenn, ef síminn
hringir ekki þá ertu kannski í veseni um næstu
mánaðarmót. Þeir hafa passað upp á okkur hjá Stöð
2 og það er ótrúlega þægilegt. Ég veit ekki hvort ég
myndi bara meika þetta öðruvísi.
Bíómyndin Algjör Sveppi og leitin að Villa kom
út í fyrra og gekk mjög vel. Hún var samt ekkert
gríðarlega dýr í framleiðslu, var það?
Nei, þetta var ekkert rosalega dýr framleiðsla en
hún var mjög skemmtileg. Handritið var gott og
þétt og hélt fólki við efnið. Allavega börnunum.
Svo reyndum við líka að hafa
fullorðinshúmor. Ef hugmyndin er góð
þarf myndin ekkert að vera dýr.
Texti: Haukur Johnson haukurjohnson@monitor.is
Myndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is
Sverrir Þór Sverrisson er enginn vitleysingur þótt
hann hagi sér stundum þannig, enda þarf meira
til svo úr verði blómlegur ferill. Hann er með mörg
járn í eldinum og auk nýrrar sjónvarpsþáttaraðar
hefur hann nýlokið við gerð fyrstu leiknu þrívíddar-
bíómyndarinnar á Norðurlöndunum.
Á 60 SEKÚNDUM
Vandræðalegt móment? Það var mjög vandræðalegt
þegar ég var í eitt af mínum fyrstu skiptum í mat hjá
tengdaforeldrum mínum og þurfti að hnerra en fannst
það svo óþægilegt að hnerra bara í matinn að ég kæfði
hnerrann en prumpaði þá! Það var mjög vandræðalegt.
Frábær grínisti? Ricky Gervais.
Uppáhaldsfylki í Bandaríkjunum
eftir ferðalagið? Texas! Það var
svo góður kjúklingurinn þar.
Frábær „skets“? Þegar Benedikt
Erlingsson fer að grenja út af
konunni sinni í Fóstbræðrum.
Bjánalegasti maðurinn? Það er
líklega bara ég.
Frábær maður? Pétur Jóhann
Sigfússon er frábær maður.
Besti skyndibitinn? Pylsa með
öllu á Bæjarins bestu.
Óþolandi hljóð? Ískur í bremsuklossum.
Það hættulegasta sem þú hefur gert? Það er annað
hvort fallhlífastökk eða þegar ég kafaði í klóakinu í
Hafnarfirði.
Eitthvað sem fer í gegnum þig? Ískrið þegar gaffall
fer í disk.
pissað í buxurnar
Get ekki
9FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2010 Monitor
endalaust
Ég var alltaf að
fíflast eitthvað og ef
það hefði verið Idol-keppni
á þessum árum þá hefði ég
mætt í þær allar.