Monitor - 11.11.2010, Blaðsíða 10

10 Monitor FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 2010
hljómsveit til að spila verkin sín. Þetta er svo stór hljóðheimur. Það
var líka ótrúlegt fyrir mig að syngja bara og vera ekki að spila. Þegar
ég byrjaði í tónlist ætlaði ég helst ekki að vera á sviðinu, svo var ég
allt í einu kominn á svið með engan gítar, bara að syngja og það með
sinfóníu. Ég hugsaði með mér: Hvað er ég búinn að koma mér út í
núna? Ég hafði miklar áhyggjur af að buxnaklaufin mín væri opin því
yfirleitt hylur gítarinn það svæði. Ég gáði svona sex eða sjö sinnum
áður en ég gekk á svið hvort klaufin væri ekki örugglega lokuð. Þegar
við spiluðum svo í París náði ég að njóta augnabliksins betur þó það
hafi verið líka gaman hérna heima.
Heimildarmyndin Who Is Barði? sýnir mjög sterka mynd af þér
sem karakter. Þetta var í rauninni kynningarmynd fyrir útgáfuna á
Something Wrong í Frakklandi. Yfirleitt eru gerðar svona myndir þar
sem hljómsveitin er að tala um hvað hún er góð og sýnt úr stúdíóinu.
Þetta eru svona sjálfshólsmyndir þar sem ákveðin ímynd er sköpuð
og ég vildi ekki gera enn eina svona mynd þar sem ég sit við mixer-
inn og sýni öllum hvað ég er flinkur. Ég vildi frekar gera eitthvað sem
er skemmtilegt að horfa á og vann þessa mynd með Ragnari Braga
fyrir nokkuð löngu síðan.
Þú ert afspyrnu rólegur og virðist stundum áhugalaus í sjón-
varpsviðtölum. Áður en sjónvarpsvélar fara í gang talar maður við
spyrilinn eðlilega. Svo um leið og kveikt er á myndavélinni breytir
spyrillinn oft um rödd, breytir um týpu, fer allur að vera á iði og
hagar sér skyndilega eins og hann hafi andað að sér hlátursgasi. Mér
er alveg sama þó aðrir vilji vera í skrípaleik og leika einhverjar týpur
og fara svo að væla inni í skáp. Labbandi inn í sjónvarpssal kreistandi
út hlátur, látast rosa hressir og miklir með sig, í staðinn fyrir að geta
bara sagt: Í dag er ég ekkert svo hress. Nú, eða bara vera eðlilegur.
Finnst þér fíflaskapur vera merki um veikleika? Það er ætlast til
þess að maður hlægi að öllum bröndurum þó þeir séu ekki fyndnir
og svo eru menn oftast búnir að maka sig út í einhverri appelsínu-
gulri sápu. Fólk segir eitthvað óöryggisbull og svo kóa þau hvort
annað með óöryggishlátri. Um leið og útsending er búin fara þeir úr
karakternum, halda heim og eru jafnvel með leiðindi. Síðan sitja þeir
uppi með þessa hressu gervitýpu. Ef þetta væru leiknir þættir væri
þetta í lagi en í raun er fólk að þykjast vera það sjálft, án þess að vera
það sjálft. Mér finnst allt í góðu ef menn vilja spila þennan fíflaleik,
ég vil bara ekki taka þátt í honum. Eins er ég lítið fyrir tilfinningarúnk
og því þegar spyrlar vita ekkert um viðmælandann. Spyrillinn er sá
sem fær borgað fyrir að taka viðtöl og því lágmark að hann sé búinn
að vinna heimavinnuna sína. Annars er ég ekki að alhæfa og það eru
til margir eðlilegir spyrlar á Íslandi.
Var þátttaka þín í Laugardagslögunum árið 2008 ekki óvænt skref á
ferlinum? Ég var beðinn um að vera með og ég er alltaf til í áskorun.
Hingað til hefur Júróvisjón ekki verið ofarlega á blaði hjá mér þannig
að ég ákvað að slá til. Ég varð að prófa þetta og sjá hvort ég væri
skápa-Júróvisionisti. Svo var ekki, en ég alla vega prófaði og allir sem
tóku þátt í atriðunum mínum voru frábærir og þetta var mjög góð
skemmtun... , það var gaman en bara einu sinni. Það eru margir sem
eru að gera þyngri tónlist sem segjast geta samið vinsælt popplag
á klukkutíma, en þeir gera það aldrei og sanna það ekki. Ég vildi
sanna þetta fyrir sjálfum mér að geta gert vinsælt popplag á þremur
tímum. Margir tala bara um hlutina og geta svo ekkert.
Geturðu gefið mér dæmi? Ég hitti einu sinni franskan gaur í partíi og
hann sagðist vera svo mikill listamaður að hann vildi ekki láta gefa
út tónlistina sína. Í staðinn var hann með rosalegt konsept sem hann
sagði að væri mjög vinsælt og virkaði þannig að hann hélt alltaf bara
eins manns tónleika í herberginu sínu. Síðan fór ég að spyrjast fyrir
um manninn og þá voru allir mjög pirraðir á honum því hann var
alltaf að hringja í fólk og biðja það um að koma heim til sín. Hann
var að pína fólk til að mæta á tónleika sem það gat ekki labbað út af.
Þetta var ábyggilega eina leiðin fyrir hann að fá einhvern til að sitja
undir draslinu sínu.
Finnst þér konseptið ekki skipta máli? Það er oft búið til svakalegt
konsept sem er mjög flókið en verkið sjálft er kannski einfaldlega
lélegt. Niðurstaðan endar sem drasl þó að konseptið væri rosalega
flókið. Mér er alveg sama um konsept, niðurstaðan skiptir máli.
Annaðhvort er þetta flott eða ljótt, vekur upp tilfinningu eða ekki.
Það er alltaf hægt að búa til einhver konsept um ekki neitt. Þú ferð
kannski á listasýningu og listamaðurinn kemur og segir: „Áður en þú
sérð sýninguna verðurðu að heyra konseptið.“ Af hverju? Svo liggur
bara penni á borðinu. Ég gæti fantaserað upp konsept á bakvið allan
fjandann. Ég gæti lagt bjórdós á borðið og útskýrt konseptið klukku-
tímum saman. Eftir stendur: bjórdós á borði. Slík list var uppreisn
fyrir mörgum árum, í dag flokka ég það bara undir leti og skort á
hugmyndaflugi.
Hvað finnst þér skemmtilegast að vinna í tónlist? Allt hefur sína
kosti og galla. Þegar ég er að gera plötu tekur það rosalega langan
tíma sem er skemmtilegt því þá get ég gefið mér tíma til að fara í öll
smáatriði. Að búa til tónlist við auglýsingu tekur hins vegar kannski
innan við viku svo kosturinn við slíka vinnu er að sjá eitthvað klárast
á stuttum tíma. Maður er kannski endalaust að dútla eitthvað í plötu
og meira að segja eftir að hún er komin út vil ég laga eitthvað, sem
getur verið mjög pirrandi. Svo þarf maður að spila efnið sitt í mörg ár
svo ég vil ekki gefa út eitthvað drasl og sitja uppi með það.
Hvernig myndirðu flokka tónlistina þína? Það er búið að flokka
tónlistina mína í allskonar stefnur en ég myndi segja að hún væri
góð. Það er bara til góð og léleg tónlist og mín flokkast undir góða,
annars væri ég ekki að senda hana frá mér. Að sjálfsögðu er svo hver
og einn einstaklingur með mismunandi smekk þannig að það eru
örugglega margir sem eru ekki sammála mér.
Ég varð að prófa þetta og
sjá hvort ég væri skápa-
Júróvisionisti. Svo var ekki.