Skólablaðið - 01.04.1961, Side 11

147 -
Seem to fly it, it will pursue.
So court a mistress, she denies you
Let her alone, she will court you.
Say, are not women truly then
Styled but the shadow of us men.
At morn and even, shades are longest;
At noon they are or short or gone :
So men at weakest, they at strongest;
But grant us perfect, they're not known.
Say, are not women truly then
Styled but the shadows of us men ?
Skotinn Robert Burns var bóndi, og
skaldskapur hans ber þess skýr merki.
Skaldið er órfjufandi tengt fólkinu og
moldinni, Ijóð hans eru rödd moldarinn-
ar og hins óbrotna manns, sem yrkir
hana. í þeim Ijóðum birtist daglegt strit
mannsins, tru hans, ást og hjátru. Hinu
sxðastnefnda er meistaralega lýst í
"Tom O^Shanter" og "Halloween".
Hve Ijóð Burns eru einföld og sönn ger-
ir þau hverjum manni kær.
A_Rjedj__Red
O my Luve/s íike a red, red rose,
That's newly sprung in June ;
O my Luve^s tike the melodie
Thats sweetly play'ii in tune .
As fair art thou, my bonnie lass,
So deep in luve am I:
And I will luve thee still, my Dear,
Till a'the seas gang dry.
Till a"the seas gang dry, my Dear
And the rocks melt wi'’the sun
O I will luve thee still, my Dear
While the sands o' life shall run.
And fare thee weel, my only Luve!
And fare thee weel a while!
And I will come again, my Luve,
Though it were ten thousand mile !
Breiðskozka :
luve = love, bonnie = lagleg
lass = stulka, a' = all
gang = verða, o' = of
weel = well, mile = miles.
Rómantísku stefnuna hófu þeir Words-
worth og Coleridge í Englandi. Viðbrögð-
in við nýjungum voru svipuð þá og nu,
ekkert fannst gott í verkum þeirra.
En þeir voru einbeittir, og sannarlega
sigruðu þeir.
Wordsworth sneri sér að himr. hvers
dagslega, og vildi seiða rómantík fram
ur því. Hann notaði daglegt samræðu-
form í Ijóðum sínum, en það var ný-
lunda mikil í En^landi. Nátturulýsingar
eru miklar og nakvæmar, töluvert er
um ástarljóð. Skáldskapur WordswoK,th'"s
er tær og lettur, prýðislesning.
Coleridge, vinur Wordsworth^s beitti
ser að hinu yfirnáttúrlega, og vildi
ryðja því braut í hjarta hvers manns.
Skáldskapur hans er því oft fjarri raun-
veruleikanum, en mjög sterkur.
Aðgengilegt og mikið dæmi Ijóða Coler-
idge's er The Rime of the Ancient
Mariner, en það er langt listaverk, sem
enginn reyfaraunnandi sleppir óloknu.
Táknmálsskáldin eru líklega allra
brezkra skálda kunnust hér á landi.
Samt skulu þau kynnt hér, og verða
ástæður ræddar á eftir. Sameiginlegt
þeim öllum er mikið líkingamál, tignun
á Hellenum og rómantík. Þeir eru ein-
lægir sannleiksleitendur og hirta um-
hverfi sitt því óspart.
Byron var ákaft dáður á meginland-
inu, og hefur verið af öllum betur met-
inn en Englendingum. Sennilega er það
vegna þess,hve hann hneykslaði þa, hon-
um varð loks ekki vært í landi.
Þegar um Byron er rætt, er hann oftast
talinn ástarskáld eingöngu. Þetta er
víðsfjarri lagi. Byron er fyrst og
fremst ádeiluskáld og almennt róman-
tískur. Það sem einkum einkennir Ijóð
hans er klassískur glæsileiki, leiftrandi
fyndni, nístandi háð, leikandi léttleiki,
mælgi og hroðvirkni. Mælgi og hroð-
virkni,sagði ég. Ljóðið Don Juan er
óstjórnlega langt. Ýmsar lýsingar eru
langdregnar og smásmugulegar. Alltaf
öðru hverju koma inn heilir kaflar, sem
snerta söguþráð Ijóðsins á engan hatt,
ógurlegar málalengingar. Og samt er
unun að lesa þetta skrímsli í Ijóðleik.
Jafnvel málalengingar eru skemmtilegar
hjá Byron. Hið sama gildir um önnur
Ijóð Byrons, þau eru b^ra mun styttri,
og heilsteypt senn. Braðskemmtilegt er