Skólablaðið - 01.10.1965, Síða 25

SÓLARLJÓÐ
það var kvöld og ljósin höföu slokknað
sólin óð 1 skýjum upp að mitti
skýin hlógu og færðu sólina í kaf
sólin er drukknuð
sólin er dauð
en samt er hún alltaf að skína
einkum um nætur
einkum um vetrarnætur
svo morgnaði og þeir brjáluðu
eltu okkur
allir
allir
og við sem áttum enga hugsjón
að deyja fyrir
litum skelfd um öxl og sáum
okkur elta okkur og fólkið allt
hljóp á eftir sjálfu ser og æpti :
þeir brjaluðu
þeir brjáluðu
þeir brjáluðu
þkre