SunnudagsMogginn - 24.04.2011, Qupperneq 18

18 24. apríl 2011
haldið að þessir einstaklingar ættu þakkir
skildar fyrir að synda á móti straumnum.
Ég held að engum Íslendingi dyljist í dag,
að skynsamlegra hefði verið að fara sér
hægar í þessu máli, þegar við vorum að
fjalla um Icesave I.
En þrýstingurinn var gríðarlegur að
drífa afgreiðslu málsins í gegn, m.a.
vegna þess að það varð að klára Icesave
fyrir ESB-umsóknina. Menn voru
smeykir um að Bretar og Hollendingar
myndu ekki samþykkja aðildarumsókn
Íslands að ESB nema Icesave-málið hefði
verið klárað.
Það hefur síðan komið á daginn að
undanförnu, að hollensk stjórnvöld hafa
verið uppi með ýmsar hótanir í garð Ís-
lendinga og gefið það skýrt til kynna, að
Icesave er aðgöngumiðinn að ESB.
Hvað varðar ummæli Steingríms um
snögg sinnaskipti mín, þá liggur ljóst fyr-
ir að þetta var engin skyndiákvörðun hjá
mér. Ég hef verið ósáttur við stefnuna í
Evrópusambandsmálum; ég hef verið
ósáttur við forgangsröðunina í ríkisfjár-
málum; ég hef verið ósáttur við það
hvernig stjórnkerfið og embættis-
mannakerfið hefur varið mestu af tíma
sínum og orku í verkefni sem í raun og
veru eru ekki brýnustu úrlausnarefni
okkar Íslendinga nú um stundir. Þessi af-
staða mín kom fram við afgreiðslu fjár-
laga, þar sem ég greiddi ekki atkvæði
með fjárlagafrumvarpinu. Fyrir þetta
fékk ég og við auðvitað miklar ákúrur frá
forystu flokksins.
Þegar svo Atli Gíslason og Lilja Mós-
esdóttir gengu úr þingflokknum í kjöl-
farið á þessu þá gerðu þau grein fyrir því
á mjög málefnalegan hátt.
Ég vonaðist til þess að úrsögn þeirra úr
þingflokki VG myndi leiða það af sér að
menn segðu að svona gengi þetta ekki
lengur, nú yrðum við að setjast niður,
skoða hvort ekki væri eitthvað í mál-
flutningi þeirra sem hvetti þingflokkinn
og forystuna til að taka almenn vinnu-
brögð og málefnaáherslur til endurskoð-
unar. Þessi viðhorf reifaði ég inni í þing-
flokknum, en niðurstaðan af því varð sú
að ekkert var gert með svona athuga-
semdir, heldur var af fullri hörku ráðist í
það að henda Atla Gíslasyni og Lilju Mós-
esdóttur út úr öllum nefndum sem þau
sátu í fyrir VG.
Ég var mjög ósáttur við þessa fram-
komu í garð þessara góðu félaga okkar,
sem hafa ávallt talað fyrir stefnumálum
Vinstri hreyfingarinnar – græns fram-
boðs. Það var allt í lagi í augum forystu
VG að reyna að þurrka út áhrif þeirra á
þingi og jafnvel sagt að frekar ætti Sjálf-
stæðisflokkur að fá sætin heldur en þau
tvö. Slík var heiftin.“
Komið miklu meira en nóg
Ásmundur segir að Atli Gíslason hafi
staðið sig afar vel sem formaður í sjávar-
útvegs- og landbúnaðarnefnd og það
hafi verið mikil sátt um hans störf í
nefndinni, þvert á flokka. Hann hafi því
verið mjög ósáttur við að honum var
hent þar út og ákveðið að víkja sjálfur úr
sjávarútvegs- og landbúnaðarnefnd, til
þess að Atli Gíslason gæti tekið hans
sæti.
„Svo batt ég miklar vonir við að það
yrðu jákvæðar breytingar í störfum þing-
flokksins þegar Guðfríður Lilja var að
koma aftur til starfa eftir barneignarfrí.
Hún hefur staðið sig afar vel sem þing-
flokksformaður og á margan hátt haldið
okkur öllum saman í þeim ólgusjó sem
verið hefur. Það var í hennar fjarveru og
á vakt annarra sem Atli og Lilju hrökkl-
uðust úr flokknum en á fyrsta degi sem
Guðfríður Lilja kemur inn þá er reynt að
taka þennan oddvita fjölmennasta kjör-
dæmis landsins af lífi í ómerkilegu valda-
brölti. Þarna var enn og aftur reynt að
bjóða upp í illdeilur í stað sátta. Ég sagði
við sjálfan mig: Nú er komið miklu meira
en nóg.
Þegar ég skoða þessi tvö ár í samhengi,
þá finnst mér einmitt að ég hafi sýnt for-
ystu VG mjög mikla þolinmæði. Það á við
um Evrópusambandsmálin og margt,
margt fleira.
Ég hef reynt að nálgast viðfangsefnin
þannig, að það hlytu að vera jákvæðar
breytingar í farvatninu. En þær létu því
miður aldrei á sér kræla.“
– Þú, Atli Gíslason og Lilja Mósesdóttir
eruð enn félagar í VG. Um það hefur ver-
ið rætt að þið stofnið, jafnvel strax eftir
páska, ykkar þriggja manna þingflokk.
Er ekki óhjákvæmilegt að til einhvers
konar uppgjörs komi á milli fylkinga á
næsta landsfundi VG?
„Ég skal ekki segja hvort uppgjör sé í
farvatninu en hitt er ljóst að ég hef aldrei
verið að slást um embætti við einn eða
neinn. Mín afstaða er og hefur frá fyrsta
degi verið mótuð út frá málefnum.“
Finn hjá mér köllun
– Ásmundur Einar, bóndi í Dölunum, þú
hefur verið þingmaður í tvö ár, þótt þú
hafir verið virkur félagi í VG í meira en
áratug. Hvað hyggst þú fyrir? Ætlar þú
aftur í framboð næst þegar verður kosið,
hvenær sem það svo verður?
„Ég hafði starfað innan VG í kjördæm-
inu í tæpan áratug, þegar ég gaf kost á
mér í prófkjör VG 2009. Ég átti nú ekkert
sérstaklega von á því að lenda í þriðja
sæti, en þar lenti ég og enn síður átti ég
von á því að við fengjum þrjá þingmenn í
kjördæminu, því við höfðum áður bara
átt einn þingmann í kjördæminu.
Það var því mjög óvænt, að ég settist
hér inn á þing fyrir tæpum tveimur ár-
um.
Ég var staðráðinn í því þegar ég kom á
Alþingi, að ég ætlaði ekki að verða lífstíð-
arpólitíkus. Ég myndi vinna og hugsa út
frá málefnalegri afstöðu til hvers máls
fyrir sig, án þess að vera eitthvað að
hugsa um að ota eigin tota. Þannig séð er
það ekkert sérstakt markmið hjá mér að
ílengjast í pólitík.
En ég hef trú á því að þau sjónarmið
sem ég hef staðið fyrir, hvað varðar ein-
stök málefni, vinnubrögð og breyttar
áherslur skipti miklu máli. Ég finn því
ennþá hjá mér köllun til þess að taka
áfram þátt í þessu starfi og er enn fullur
af krafti til þess að berjast fyrir góðum
málefnum. Svo verður bara að koma í ljós
hvað framtíðin ber í skauti sér. Ég held
það sé ekki tímabært að gefa frekari yf-
irlýsingar um pólitíska framtíð mína.“
Ásmundur Einar er ungur að ár-
um, aðeins 28 ára. Hann er sauð-
fjárbóndi á Lambeyrum í Dala-
sýslu, búfræðingur frá Hvanneyri
og með B.Sc.-gráðu í almennum
búvísindum frá Landbúnaðarhá-
skólanum á Hvanneyri. Hér er
hann heima á Lambeyrum, með
konu sinni Sunnu Birnu Helga-
dóttur og dætrum þeirra, Júlíu
Hlín, þriggja ára, og Aðalheiði
Ellu, fimm ára, sem heldur á kið-
lingnum.
Ásmundur Einar hefur löngum barist hart gegn aðild-
arumsókn Íslands að Evrópusambandinu. Hann er m.a.
formaður Heimssýnar, félagsskapar sem berst gegn að-
ild Íslands að Evrópusambandinu. Einhverjir hafa haldið
því fram að Ásmundur Einar sé af þessum sökum eins
máls maður.
– En er það endilega svo? Hvað segir hinn 28 ára gamli
sauðfjárbóndi á Lambeyrum í Dalasýslu um slíkar stað-
hæfingar? Á hann sér kannski aðra sýn en Heimssýn,
svo sem í landbúnaðar- og atvinnumálum Íslendinga?
„Það er vissulega rétt, að ég hef lagt mikla áherslu á
baráttuna gegn aðildarumsókninni og þar hef ég verið
mest áberandi. En það er fjöldi annarra mála sem ég hef
áhuga á að berjast fyrir og þar eru atvinnumálin efst á
baugi. Það verður að útrýma atvinnuleysinu og afla
þjóðarbúinu aukinna tekna. Það gerum við með því að
nýta auðlindir okkar skynsamlega, veita grunn-
atvinnuvegunum trausta umgjörð og með því að standa
vel við bakið á greinum sem eru að sækja fram eins og
ferðaþjónustunni, hugverkaiðnaðinum og sköp-
unargreinunum.
Atvinnuleysið er mikil meinsemd og ég tel að ríkis-
stjórnin hafi alls ekki staðið sig nægilega vel í að berjast
gegn því. Meðal annars þess vegna studdi ég ekki fjár-
lagafrumvarpið sem ég tel að geti bæði dýpkað kreppuna
og fest atvinnuleysið í sessi. Svo verður að muna að vel-
ferðarmál eru líka atvinnumál. Það var ófyrirgefanlegt
Sóknarfærin liggja mjög víða
hvernig vegið var harkalega og án nokkurs samráðs að
heilbrigðisstofnunum landsbyggðarinnar og þar með að
lífvænlegri búsetu.
Uppbygging á landsbyggðinni og landbúnaðurinn er
mér ofarlega í huga. Eftirspurn eftir íslenska lambakjöt-
inu vex mjög hratt og okkur býðst nú í fyrsta skipti mjög
gott verð fyrir útflutt dilkakjöt t.d. í Bandaríkjunum og
víðar. Mjólkurframleiðslan á einnig bjarta framtíð sé rétt
á málum haldið. Við þurfum að halda áfram að sinna
landbúnaðinum með uppbyggilegum hætti og leita jafn-
framt nýrra sóknarfæra.
Sóknarfærin liggja t.d. í nýjum greinum eins og olíu-
og repjurækt. Við getum auk þess stórlega aukið korn-
rækt á Íslandi og gætum orðið sjálfum okkur nóg varð-
andi korn til búvöruframleiðslu. Ekki má síðan gleyma
atvinnugreinum eins og loðdýrarækt, garðyrkju og
hestamennsku, sem allar eiga bjarta framtíð.
Næg verkefni sem bíða
Hvað aðra uppbyggingu á landsbyggðinni varðar þá fel-
ast mjög miklir möguleikar í auknum tekjum af ferða-
þjónustunni og þess vegna þarf að hlúa vel að öllum
þjónustugreinum, t.d. safnastarfsemi og fleiru, sem ég
hef lagt áherslu á að styðja við.
Almennt vil ég sjá fjölda lítilla og meðalstórra fyrir-
tækja verða til í þéttbýliskjörnum út um landið. Við eig-
um að stórefla atvinnuskapandi stuðningskerfi nýsköp-
unarmiðstöðva og Byggðastofnunar samhliða því að
gera miklar kröfur um árangur af starfseminni. Tæki-
færin eru svo ótal mörg, m.a. vegna nýrra möguleika
sem skapast hafa í sölu og dreifingu á netinu.
Ég hef þá draumsýn, sem sumum getur þótt gamal-
dags, að vilja sjá stóreflingu byggðar um land allt. Það
gerum við með því að nýta þekkingu okkar og sérstöðu
til að stofna ný fyrirtæki og störf. Þetta var eitt af því
góða sem Finnar gerðu á sínum tíma. Þeir settu upp sjóði
sem studdu sérstaklega við uppbyggingu fyrirtækja með
atvinnusköpun og gjaldeyrisöflun í huga. Út úr þessu
átaki komu mörg gríðarlega stór og öflug fyrirtæki, jafn-
vel alþjóðleg, eins og Nokia, sem fór á flug í kreppunni.
Við þurfum að beina kröftum okkar í þessa átt, að setja
fjármuni í verkefni sem stuðla að atvinnuuppbyggingu
og skila gjaldeyri inn í landið, og nýta til þess mannauð,
hugvit og auðlindir.
Mér finnst hafa vantað í tíð núverandi ríkisstjórnar að
næg áhersla hafi verið lögð á uppbyggingu atvinnulífs-
ins. Eina leiðin til að komast frá kreppunni er að vinna
sig út úr henni. Afköst stjórnsýslunnar eru takmörkuð
og ESB-umsóknin sogar til sín gríðarlega mikla orku og
brennir upp takmarkaðan tíma og fjármuni sem væri
betur varið í uppbyggingu. Gegn þessu hef ég verið að
berjast og hef þurft að nota til þess mikið af kröftum
mínum. En þegar sigur hefur unnist í þeirri orustu eru
næg verkefni sem bíða.“