Nýr Stormur - 17.12.1965, Blaðsíða 6

6
“SÝOBMUR
FÖSXUDAGUR 17. dasember 1965
MANNKYNS
SAGA
, YÐUR ERÍDAG FRELSARIFÆDDUR’
SEM ER DROTTINN KRISTUR I BORG DAVÍÐS”
MESSlAS SPADOM-
AR JESAJA
Trúarbrögð þjóðarinnar, sem byggir Júdeu, eru frábrugðin
trúarbrögðum annara þjóða. Þeir trúa á aðeins einn guð,
sem þeir nefna Drottinn (Jahve). Meðal þeirra hafa verið
margir spámenn og hafa þeir spáð því að fæðast muni meðal
þjóðarinnar, mikill konungur, sem þeir nefna Messías (hinn
smurði). Telja þeir nú að þessi konungur sé fæddur. Einn
þessara spámanna hét Jesaja og fer hér á eftir hluti af
spádómum hans:
Huggið, huggið lýð minn! segir
Guð yðar. Hughreystið Jerúsal
em og boðið henni að áþján henn
ar sé á enda, að sekt hennar
sé goldin, að hún hafi fengið tvö
falt af hendi Drottins fyrir all-
ar syndir sínar!
Heyr, kallað í eyðimörkinni:
Greiðið götu Drottins, ryðjið
Guði vorum veg í óbyggðinni.
Sérhver dalur skal hækka, hvert
fjall lækka; hólarnir skulu verða
að jafnsléttu og hamrarnir að
dalagrundum! Dýrð Drottins
mun birtast, og allt hold mun
sjá það, því að munnur Drottins
hefir talað það!
Heyr! einhver segir: Kalla
þú!“ og ég svara: Hvað skal ég
kalla? „Allt hold er gras, og all-
ur yndisleikur þess sem blóm
vallarins. Grasið visnar, blóm-
in fölna þegar Drottinn andar
á þau. Sannlega, mennirnir eru
gras: Grasið visnar, blómin falla,
en orð Guðs vors stendur stöð-
ugt eilíflega."
Stíg upp á hátt fjall, þú Zíon
fagnaðarboði; hef upp raust
þína kröftuglega, þú Jerúsalems
fagnaðarboði, hef upp raustina,
óttast eigi, seg borgunum í.
Júda: Sjá Guð yðar kemur. Sjá
Drottinn kemur sem hetja og
armleggur hans aflar honum yf-
irráða; sjá endurgjald hans fylg
ir honum, og fengur hans fer á
undan honum. Eins og hirðir.
mun hann halda þjóð sinni til
haga, taka unglömbin í faðm
sér og bera þau í fangi sínu, en
leiða mæðurnar.
Sjá þjón minn, sem ég leiöi
mér við hönd, minn útvalda, sem
sál mín hefir þóknun á: ég legg
anda minn yfir hann, hann mun
boða þjóðunum rétt. Hann kall-
ar ekki, og hefir ekki háreysti
og lætur ekki heyra raust sína.
á strætunum. narf ^
Brákaðan reyrinn brýtur hann
ekki sundur og daprann körkveik
stökkur hann ekki; hann boðar
réttin með trúfestu. Hann dapr-
ast eigi og gefst eigi upp, fyrr
en hann fær komið rétti á jörðu,
og fjarlægar heimsálfur bíða eft-
ir boðskap hans.
Svo segir Drottinn, sá er skóp
heiminn og þandi hann út, sá
er breiddi út jörðina með öllu
því sem á henni vex, sá er and-
ardrátt gaf mannfólkinu á jörð-
inni og lífsanda þeim, er á henni
ganga: Ég, Drottinn, hefi kallað
þig til réttlætis, og held í hönd
þína, og ég mun varðveita þig
og gjöra þig að sáttmála fyrir
lýðinn og að ljósi fyrir þjóðim-
ar, til að opna hin blindu augu,
til að leiða út úr varðhaldi þá,
er bundnir eru, og úr dyflisunni
þá er í myrkrinu sitja.
JSSi
Andi Drottins, er yfir mér, af
því Drottin hefir smurt mig til
að flytja nauðstöddum gleðileg-
an boðskap, og sent mig til að
græða þá, sem hafa sundurmarið
hjarta, til að boða herteknum
frelsi og fjötruðum lausn, til að
boða náðarár Drottins.
JSl
Statt upp, skín þú, því að ljós
þitt kemur og dýrð Drottins
rennur upp yfir þér.
Herodes konungur hefir mikinn viðbúnað og fyrirskipar að deyða öll sveinbörn í Betle-
hem og nálægum sveitum, því spáð er að hinn mikli konungur muni fæðast þar.
Fregnir berast, eins og eldur í sinu, að fæddur sé langþráður konungur Gyð-
inga, Messías, sem spáð hafði verið að koma myndi og verða mestur allra. —
Heimildarmaður vor í Júdeu lýsir þessum atburðum og aðdraganda þeirra:..
Engill
Drottins
vitjar
Jesaja
með eldi
En það bar við um þessar
mundir, að boð komu frá Ágústus
keisara, að skrásetja skyldi alla
heimsbyggðina. Þetta var fyrsta
skrásetningin, er gjörð var, er
Kýreníus var landstjóri á Sýr-
landi. Og fóru allir þá til að
láta skrásetja sig, hver til sinn-
ar borgar. Fóru þá einnig Jósep
úr Galíleu frá borginni Nazaret
upp til Júdeu til borgar Davíðs
sem heitir Betlehem, því hann
var af húsi og kynþætti Davíðs,
til þess að láta skrásetja sig, á-
samt heitkonu sinni Maríu. sem
þá var þunguð. En á meðan þau
dvöldust þar, kom að því að hún
skyldi verða léttari. Fæddi hún
þá son sinn frumgetinn, vafði
hann reifum og lagði hann í
jötu, af því það var eigi rúm
fyrir þau í gistihúsinu.
Og í þeirri byggð voru fjárhirð
ar útl í haga og gættu um nótt-
ina hjarðar sinnar. Og engill
drottins stóð hjá þeim og dýrð
drottins ljómaði í kringum þá
og þeir urðu mjög hræddir. Og
engillinn sagði við þá: Verið ó-
hræddir, því sjá, ég boða yður
mikinn fögnuð, sem veitast mun
öllum lýðnum; þvi að yður er
í dag frelsari fæddur, sem er
Kristur Drottinn í borg Davíðs.
Og hafið þetta til marks:
Þér munuð finna ungbarn reif
að og liggjandi í jötu. Og í sömu
svipan var með englinum fjöldi
himneskra hersveita, sem lofuðu
Guð og sögðu: Dýrð sé Guði í
upphæðum, og friöur á jörðu
með þeim mönnum, sem hann
hefir velþóknun á.
Og englarnir voru farnir frá
þeim til himins, sögðu hirðirnir
hver við annan:
Vér skulum fara ‘ rakleiðis til
Betlehem og sjá þennan atburð,
sem orðinn er og Drottinn hefir
kunngjört oss. Og þeir fóru með
skyndi og fundu bæði Maríu og
Jósef, og ungbarnið liggjandi í
jötunni. En þegar þeir sáu það,
skýrðu þeir frá því, er talað
hafði verið við þá um barn þetta.
Og allir þeir, sem heyrðu það,
undruðust það. sem hirðarnir
sögðu þeim. En María geymdi öll
þau orð og hugleiddi þau meö
sjálfri sér.
Þegar átta dagar voru umliðn-
ir og hann skyldi umskera, var
hann látinn heita JESÚS.
BODUN MARIU
Það er forsaga þessa máls að
á dögum Heródesar konungs í
Júdeu var uppi prestur nokkur,
að nafni Sakaría og kona hans
hét Elísabet. Þau voru réttlát
og lifðu eftir boðum Guðs, en
þau áttu ekkert barn, því að
Elísabet var óbyrja, og bæði voru
þau hnigin á efri aldur. En svo
bar við að hann var að sinna
orestþjónustu frammi fyrir Guði
að engill Drottins birtist hon-
um, en honum var hverft við.
Engillinn mælti: Vertu óhrædd-
ur, Sakaría, því að bæn þín er
heyrð og Elísabet kona þín
mun fæða þér son, og þú skalt
láta hann heita Jóhannes og þér
mun veitast gleði og fögnuður
og margir munu gleðjast yfir
fæðingu hans. Sakarías trúði
honum ekki, þvi kona hans var
komin á efri aldur. Og engill-
inn svaraði og sagði við hann:
Ég er Gabríel, sem stend frammi
fyrir Guðl, og var sendur til að
tala við þig og flytja þér þessi
gleðitíðindi. En eftir þessa daga
varð Elísabet kona hans þunguð,
og hún leyndi sér í fimm mán-
uði og sagði: Þannig hefir Drott
inn gjört við mig, er hann leit
til mín, til þess að afmá hneisu
mína í augum manna.
BoSun Maríu
En á sjötta mánuð var Gabrí-
el engill sendur frá Guði til borg
ar í Galíleu, sem heitir Nazaret,
til meyjar, er föstnuð var manni
sem Jósep hét, af ætt Davíðs, en
mærin hét María. Og engillinn
kom til hennar og sagði: Heil
vert þú, sem nýtur náðar Guðs!
Drottinn sé með þér. En henni
varð hverft við þessi orð, og tók
að hugltiða, hvílík þessi kveðja
væri. Og engillinn sagði við
hana:
Vertu óhrædd María, því að
þú hefir fundið náð hjá Guðf
Framh. á bls. 7.