Nýr Stormur - 17.12.1965, Síða 16

9ÓRMIIR
FÖSTUDAGUR 17. desember 1965
16.
[UiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiiHiniiiiiiiiiiiiiiiij
JÓLABÆKUR BÓKFELLSÚTGÁFUNNAR 1

Vísnabók Káins
Gömui Reykjavíkurbréf
Finnur Sigmundsson valdi
Merkir fslendingar IV.
12 ævisögur sögufrægra íslendinga
frá ýmsum öldum.
Ferðabók Ölavíusar
Ein merkasta ferðabók, sem rituð
hefur verið um ísland
TorgiS
Ný skáldsaga eftir
Kristmann Guðmundsson
Fylgjur og fyrirboSar
eftir Sigurð Haralz
BOKFELLSUTGAFAN
iiiiiiiniininniinniinmnnniiiinniiiniiinininninniiiniiiniiininniiniiininninnnniniiiniiiiininnninninniininiiniiiiiiinniiniinnnnnniiinnmiiiiiinimnntmniiiiiiiiii
CjleÉllecý jó(!
!Jaráœ(t mjtt dr!
Eimskipaféiag fslands h.f.
*
skíminni, hvörja Pétur kall-
ar sáttmála góðrar sam-
vitsku, 1 Pét. 3, ecki einúng-
is þessvegna, að vér í henni
endurfæddir erum, og höf-
um ekki styrk samvitskunn-
ar þar af, að vér erum sáttir
við Guð, og kvittir um sekt
upprunamyndarinnar, held-
ur og hins annars, að hún
minnir oss á, um alla vora
æfi, að halda vort loforð af
fremsta megni, og að flecka
ei samvitskuna með þeim
verkum, sem Andskotanum
eru til þjónustu, en Guði til
stygðar; ecki við holdið, því
að þess þánkar eru reiði og
fjandskapur ígégn Guði,
Róm. 8; enginn kann tveim-
ur herrum að þjóna, Matth.
6; en Kristur og Belial eiga
eckért hlutskipti framar, 2
Cor. 6. Nú eru holdsins verk
augljós, það eru hórdómur,
saurlífi, óhreinleiki, lausúng,
fjölkýngi, fjandskapur, þræt-
ur, kappgirni, reiði, þráttan-
ir, sundurþyckja, flokka-
dráttur, öfund, manndráp,
ofdrykkja, ofneytsla og þess
um líkt, Gal. 5; ef vér þessar
syndir æfum, og látum þær
drottna í voru holdi, þá er-
um vér ekki Guðs vinir, og
ecki er hans friður i oss; ecki
kunnum vér heldur við sam-
vitskuna friðað hafa, nema
hún sofi, og mun þó síðar að
illum draum vakna þegar
verst gégnir, þegar Andskot-
inn kippir svæflinum undan
höfðinu, og vér erum sízt
búnir til mótgaungu honum
í dauðans harða stríði, og er
þá hætt við að hennar ormur
verði að þeim ormi, sem
aldrei deyr, Esa. 66; já, nema
vér dagliga tökum uppá oss
Guð herskrúða, og leggjum
alt kapp á að stöcka þessum
óaldarflock, eptir því, sem
hvör einn verður ásóktur, þó
kunnum vér ecki frið v ið
Guð að hafa, ecki Guðs börn
að heita, og í engri vissu um
Guðs ríki eður arf himn-
anna að vera, því þeir eð
Kristó tilheyra, krossfesta
sitt hold með þess girndum
og tilhneygjingum, Gal. 5.
Gjörið ei heldur framdrátt
við heim þennan, ef þér vilj-
ið Guðs vinir heita, því Jó-
hannes segir, I Pist I: elsk-
ið ekki heiminn né það, sem
í hönum er; ef nokkur elsk-
ar heiminn, þá er ecki Guðs
elska í hönum. Ecki segi eg,
að menn skuli ei hafa um-
gengni við heimsins börn,
annars mættu þeir fara út úr
heiminum, 1. Cor. 5, segir
Páll: hitt er og rétt víst að
umgángast friðsamlega við
þá, sem eru af heiminum,
verði því ákomið, þvf Páll
segir enn aftur, Róm. 12: ef
það ské kann, að svo micklu
leiti sem í yðar valdi er, þá
hafið frið við alla menn, og
Davíð hælir því, að hann
hafi friðsamur verið, Ps. 120,
jafnvel við þá, sem friðinn
liötuðu, Ps. 119; hitt segi ég,
að menn skuli eckért sam-
blendi eður samtök hafa við
þá í illskunni og prettvísinni,
því það er að færa hernað
ámóti Guði; og verði ein-
hvör af oss til þess kvaddur,
þá eiga menn að brjóta
þenna frið og óttast eigi
mennina, svo vér kunnum að
hafa frið við hönd, er sál og
líf gétur drepið eylífum
dauða, Matth. 10. Réttvísin
og friðurinn kyssir hvort
annað, segir Davið, Ps. 84;
þar segist vel einginn vera,
sem ecki friðinn kjósi, en
allir vilja þó ecki réttlætið
æfa, eins og hvört kunni ann
ars án að vera; þar sem ecki
er réttvísi, þar er aldrei frið-
ur; þar sem ecki er hinn
sanni friður, þar er aldrei
réttvísi; það er liinn sanni
friður að halda eindrægni
með guðrækni og góðri
skickun, en hata skammir og
klæki. Þegar veraldarinnar
synir eru mektugir orðnir,
og hafa brotið undir sig
aðra, svo að enginn vogar að
stfga á það strá, er þeim mis
líkar, þá hyggja menn, að
þeir séu í friði; en það er
víst, að þeir, er öðrum hafa
rángliga tilgjört, hafa þá
hvað minnstan frið, er þeim
sýnist einskis ófriðar von
vera, því friður þessi heldur
jafnan stríð við samvitskuna,
og nær þeir hafa engan að
berjast við, þá berjast þeir
við sjálfa sig; svoddan friði
eiga öll Guðs börn að hafna,
jafnvel þótt það sé nú um
stundir friðsemi kölluð, að
líða og samþyckja, eður að
minnsta kosti látast ecki sjá
hinar verstu flammir og ó-
dygðir, og hlutsemi kölluð,
ef nockur vandlætir þarum;
en það mætti þann einu
gilda, sem hefir frið við Guð
og samvitsku sína, þvf þótt
hann jafnvel friðlaus yrði og
rækur frá mönnum, þá hefir
hann friðland í Guðs ríki,
og þótt Guð taki hann ei svo
fljótt í burt úr heiminum,
þá varðveitir hann þann
hinn sama fyrir heiminum,
Jóh. 17.
Það er gott að vera hlut-
samtir með sama hætti og
Nói, Loth. Móses. Samúel,
Davíð, Elias, Esajas. Mich-
eas, Jeremias, Jóhannis
baptista, St. Páll og aðrir
Guðs menn, er héldu brixli
Kristi stærri virðingu að
vera en heiður veraldar þess
arar Hebr. II. Esajas 9, nefn
ir vorn Immanuel friðar-
höfðingja. en þó segir þessi
höfðingi, Matth. 10: meinið
ecki, það ég sé kominn til
að senda frið á jörðu; ég er
ei kominn til að senda frið,
heldur sverð, því eg er kom-
inn til að setja manninn
upp ímóti föðurnum, og
móðurina upp imóti dóttur-
inni, og sonar konuna á’ 'ti
móður bónda síns. og m-tnns-
ins heimamenn verð^ hans
óvinir. Hvör er þá friður
sá, er Drottinn hefur fært
oss af himnum? Það er frið
ur millum Guðs og manna,
en ecki friður millum Guðs
barna og hans óvina: frið-
ur við samvitskuna, en ecki
við syndina: friður við Guðs
lögmál en ecki við holdið;
en ef nockur af Jreim, er
hann talar um, Matth. 10,
samþyckir ecki þessi friðar
kosti. þá er sá hans óvin-
ur. og á "rxran f,-ið við Hqnn
sama að gjöra: því sá sem
ecki hatar föður og móður;
bræður og systur, fvrii hans
skuld hann er lians en'-; verð
ugur, Matth. 19. Að síðustu
er þetta sá friður Guðs sem
æðri er öllum skilningi,
Phill. 4; minn frið gef eg
yður, minn frið læt ég hjá
yður, ecki svo sem heimur-
inn gefur þá gef ég yður,
segir Jesús við 'ærisveinana,
Jóh. 14. Það er svoddann
friður, sem gjörir oss ríka í
fátæktinni, frjálsa í þræl-
dóminum, glaða í sorginni,
metta í húngrinu, innlenda
í útlegðinni, og um alla
hluti oss sjálfum full nóga,
þá vér eckert höfum. Þessi
friður gjörði Job heilbrigð-
an í kröminni, Davíð rétt-
látan midt í svndinni; hann
diktaði lofsaunginn fyrir Pál
og Elías í myrkvastofunni,
Act. 16: hann gladdi Kristi
postula þá þeir gengu fagn-
andi. og þó húðstrýktir út frá
ráðinu, Act. 5. hann huggaði
Maríu undir síns sonar krossi
og enn — nú í dag alla þá,
er hann bera með henni. Og
fyrir því. bræður mínir! að
þessi friður er svo mikill og
svo dýr, að án hans er eing-
inn friður, og þeir er þenkja
á himneska hluti, kunna eing
an frið að hafa, þegar þeir
hans sakna, þótt öll veröldin
hlægi á móti þeim, þá grát-
bæni ég yður fyrir yðar vel-
ferðar sakir, að endingu með
orðum Páls, þar hann seg-
ir: vér erum sendiboðar
vegna Krists, 2. Cor. 5, og
svo sem Guð beiddi fyrir oss,
þá biðjum vér í Kristi nafni:
sættist við Guð. En þú, náð-
arfulli himneski Faðir! sem
dýrmætu blóði þíns eingétins
Sonar hefur endurkeypt vel-
ferð sálna vorra, géf þú þín-
um börnum að elskn þig,
svo allir þekkja megi, að þeir
séu þíns Sonar lærisveinar,
Jóh. 13: géf lieim að hlaupa
svo skeið lífsdaga þessara, að
Jjeir fái yfirunnið fyrir hann,
sem heiminn hefur sigrað, svo
að þínir þjónar mættu með
Símoni í friði fara eptir orði
þínu, Lúc. 2, nær þér þóckn-
ast, að þeir gánga skuli veg
allrar veraldar; bænheyr það,
Herra, himneski Faðir; Fyrir
Jesúm Kristum, asnen!