Nýr Stormur - 16.09.1966, Side 1

FÚSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1966

m
lí| lÍHIí
ll r. '
lii| isyijy VSi | i
ÖDEIGUR ræöir
áfengismál
á bls. 4.
2. árgangur Reykjavík 36. tbl.
[ „HINIR INNFÆDDU” fá 1 við Búrfellsvírkiunma fyrstu kynni — undanfara af erlendum atvinnurekendum | erlendrar stóriðju á fslandi! 1
Trunt trunt og
í fjöllunum"
Blaðinu hefir borizt grein frá verkamanni, sem unnið hefir
um tíma hjá hinum erlendu verktökum viS Búrfellsvirkjun.
Blaðinu þykir rétt aS birta þessa grein, ef hún mætti verða
áminning til íslenzkra manna um, að nú eru í vændum
á ný yfirráð erlendra manna yfir íslenzku vinnuafli. Menn
höfðu vænzt þess að það ástand heyrði til liðinni tíð og nú
munu menn spyrja: „Er þetta það sem koma skal?
Allt frá fyrstu bernsku hafa
fjöllin í noðri heillað mig —
bæði vegna sinnar blámóðu
og ævintýra — og þjóðsagna-
Þjófafoss í Þjórsá
ljóma. Þegar ég á miðju þessu
sumri tók þá ákvörðun, að
fara að starfa við Þjórsár-
virkjun að Búrfelli, bað lítil
vinkona mín mig um að fá að
koma með. Eg sagði henni
að í fjöllunum byggju forynj-
ur og tröll. Seinna þegar ég
hitti hana, sagði hún mér af
sinni barnslegu einlægni, að
hún væri búin að biðja guð
að varðveita mig, svo tröllin
tækju mig ekki, en var þó
jafnframt komin á þá skoðun,
að uppi í fjöllum væru að
mestu leiti jólasveinar og þó
svo að jólasveinarnir væru
bæði skrítnir og heimskir, þá
væri ekki svo afleitt að vera
hjá þeim.
í vinnu hjá erlendum
atvinnurekendum
Nú hafa framkvæmdir við
Þjórsárvirkjun að Búrfelli
staðið yfir í rúmlega 4 mán-
uði. Verktakar þessara fram
kvæmda eru sem kunnugt er,
Framh. á bls. 2.
Búrfell
Hroðaleg sjálfsblekking
„Velmegun velferðarríkisins" er fölsk. — Úhæfilega langur
vinnutími orsakar vinnuleiða og „vinnusvik." — Samningar
við verkalýðsfélögin „fiaskó“ vegna yfirboða. — Vonlaust
að lifa af 8 stunda vinnudegi. — Ástand, sem hvergi þekk-
ist meðal menningarþjóða hefir leitt til ófarnaðar bg þó
mun enn verra af hljótast.
fslenzkir ráðamenn básúna
í tíma og ótíma velfertJ ís-
lenzkn þjóðarinnar. Hér hafa
allir nóg fé handa á milli og
menn eignast íbútSir, bíla og
önnur þægindi. Þetta. er þó
ekki íslenzkt fyrirbrigði og
þykir ekki tíðindum sæta í
nágrannalöndum okkar. Er-
lendir menn, sem kynnast á-
standinu hér af eigin raun eða
afla sér réttra upplýsinga,
hrista höfuðiS, og hrós og
sjálfshól íslenzkra forrátSa-
manna hljómar sem bitrasta
hátS. Hvergi metSal nágranna-
þjótSa þekkist lengri vinnutími
en 8 stundir og vítSa ekki nema
44 og 40 stundir. Yfirvinna er
algjört ,,tabu“, bannortS, sem
hvorki atvinnurekendur etSa
verkalýtSsfélög leyfa, nema
metS sérstökum undantekning-
um og þá í mjög smáum stfl.
ÞRÆLABÚÐIR
Allar þjóSir keppast vitS aS
búa þegnum sínurh sem bezt
kjör. Er þar um tvö frumskil-
yrSi atS rætSa: I fyrsta lagi atS
menn hafi nægilegt til þarfa
sinna og fjölskyldu sinnar í
fætii, klætSum og húsnæíSi, og
Framh. á bls. 2.
Frásögn blaðsins af Surts-
eyjarfyrirtækinu á Selfossi
vakti mikla athygli og opnaði
augu fólks fyrir því, að fjöldi
fyrirtækja bókstaflega bygg-
ir up starfsemi sína á undan-
brögðum við híð opinbera.
Það var þá strax tekið fram,
að þetta fyrirtæki á Selfossi
væri ekki það eina, sem nöt-
aði slíkar aðferðir. Stærri fyr-
irtæki í þessari grein telja
framleiðlsu sína fram til
skatts. og greiða lögboðin
gjöld. Ósvífnir náungar nota
sér hinsvegar aðgerðaleysi
skattayfirvaldanna í þessum
málum, til að viðhafa algjör
lega ólöglega verzlunarhætti.
Á Akureyri starfar fyrir-
tæki, sem heitir Smjörlíkis-
gerð Akureyrar. Þar er fram-
leitt sælgæti auk smjörlíkis-
ins; svonefndar „accra“ kara-
mellur og vafalaust sitthvað
fleira. Þessar karamellur
munu vinsælar og seljast þær
fyrir milljónir króna á ári.
stærsti márkaðurinn er að
sjálfsögðu hér í höfuðstaðn-
um, en hér er þetta sælgæti
boðið með sömu kjörum og
„Surtseyjarlakkrisinn". Þ. E.
nótulaust og með því er hægt
að stela undan öllum skött-
um.
Stærsti liðurinn í þessum
sköttum, er hið svonefnda
tollvörugjald, sem skal greiða
af öllum innlendum sælgætis
Framh í\ hl= 3
-ÖDEIGUR-
SPYRST FYRIR ... ? !
ÓDEIGUR beinir sjónum
almennings að 22. grein
Áfengislaga, sem hefst
þannig:
„Hver embættismaður
eða starfsmaður ríkisins,
sem er ölvaður, þegar
hann er að gegna embætti
sínu eða starfi, skal sæta
refsingu. Sé um miklarsak
ir að ræða eða brot ítrek-
að, varðar það frávikningu
úr stöðunni um stundar-
sakir eða að fullu og
“iii
Eg leyfi mér að víkja því
að almenningi — hvort ein
hver hafi orðið við það var,
að greint lagaákvæði
hafi verið brotið?!
Ég á naumast von á því
. . . en ef svo óliklega hefði
skeð . . . þá máske látiC
mig vita . . . og sendið línu
tll rttstjúra Nýs Storms.